معنی گریز در فرهنگ فارسی عمید

گریختن، فرار، گریختن از برابر کسی یا چیزی، گریز زدن: کنایه از هنگام سخن گفتن یا نوشتن از مطلبی به مطلب دیگر پرداختن

معنی گریز در لغت نامه دهخدا

دهی است از دهستان تکاب بخش ریوش شهرستان کاشمر، واقع در 18هزارگزی شمال باختری ریوش، سر راه مالرو عمومی ریوش به بردسکن. هوای آن معتدل و دارای 755 تن سکنه است. آب آنجا از رودخانه تأمین میشود. محصول آن غلات و میوه جات و ابریشم. شغل اهالی زراعت و راه آن مالرو است. (فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9)

معنی گریز در لغت نامه دهخدا

گریختن. فرار کردن:، گر کند هیچگاه قصد گریز، خیز ناگه به گوشش اندر میز.، خسروی.، ابا ویژگان ماند وامق بجنگ، نه روی گریز و نه جای درنگ.، عنصری.، گرفتن ره دشمن اندر گریز، مفرمای و خون زبونان مریز.، اسدی.، چو ثابت نباشد به جنگ و ستیز، از آن به نباشد که گیری گریز.، اسدی.، چون مرد جنگ را نبود آلت، حیلت گریز باشد ناچاره.، ناصرخسرو.، زین جهان چونکه او مظفر گشت، کرد خیره سوی گریز آهنگ.، ناصرخسرو.، لکن صورت (صورت مقابل ماده) کاری است بجهد و کوشش و مایه ها به طبع از یکدیگر گشادن و گریز می جویند. (ذخیرۀ خوارزمشاهی).، شاه اگر خواندت گریز مجوی، ور براند ره ستیز مپوی.، سنایی.، ز پادشاه دو دبیر است شر و خیرنویس، که یک نفس نبود ز آن و این گریز مرا.، سوزنی.، وقت ضرورت چو نماند گریز، دست بگیرد سر شمشیر تیز.، سعدی.، چو جنگ آوری با کسی در ستیز، که از وی گزیرت بود یا گریز.، سعدی.، یکی گفت بیچاره وقت گریز، نهاده ست خنب و برفته است تیز.، نزاری قهستانی (دستورنامه چ روسیه ص 74).،، رهایی:، گریز نیست کسی را ز حادثات قضا، خلاص نیست منی را ز نایبات قدر.، قاآنی.،، آنچه در قصاید از ابیات حالیه یا بهاریه و غیره بدون آوردن حرف فاصل یکبارگی به مدح ممدوح انتقال نمایند. (غیاث). تخلص. رجوع به تخلص شود

معنی گریز در فرهنگ فارسی معین

گریختن، فرار کردن، رهایی

معنی گریز در فرهنگ واژه مترادف متضاد

انهزام عقب نشینی، فرار، هزیمت، اجتناب، پرهیز 3، رم، طفره

معنی گریز - جستجوی لغت در جدول جو

Q: معنی گریز در فرهنگ لغت هوشیار

گریختن، فرار کردن

گریز

فرهنگ فارسی عمید

گریز

لغت نامه دهخدا

گریز

لغت نامه دهخدا

گریز

فرهنگ لغت هوشیار

گریز

فرهنگ فارسی معین

گریز

فرهنگ واژه فارسی سره

گریز

فرهنگ واژه مترادف متضاد

گریز

فرهنگ گویش مازندرانی

گلریز

(دخترانه)

ریزنده گل، دارای نقش گل، گل ریختن بر جایی یا بر سر و پای کسی، نام یکی از گوشه های موسیقی ایرانی

فرهنگ نامهای ایرانی

بریز

(پسرانه)

محترم (نگارش کردی: بهز)

فرهنگ نامهای ایرانی

آریز

(پسرانه)

نام کوهی در مسیر مریوان به سنندج

فرهنگ نامهای ایرانی

گلریز

گوشه ای در دستگاه شور، گل ریزنده، گل افشان

فرهنگ فارسی عمید

گریه

فرو ریختن اشک از چشم از شدت اندوه و تاثر

فرهنگ فارسی عمید

پریز

جای دوشاخۀ برق که به دیوار نصب می کنند و آن را به سیم برق اتصال می دهند

فرهنگ فارسی عمید

کریز

خانۀ کوچک، کنج خانه، پر ریختن پرندگان

فرهنگ فارسی عمید

تریز

دامن لباس، دامن قبا، گوشۀ دامن قبا

فرهنگ فارسی عمید

گربز

زیرک، دلیر، مکار، طرار، حیله گر

فرهنگ فارسی عمید

گمیز

شاش، ادرار، مایعی زرد رنگ مرکب از آب اسید اوریک نمک طعام و املاح دیگر که از طریق آلت تناسلی دفع می شود
شاش، ادرار، پیشاب، بول، زهراب، پیشار، پیشیار، میزک، چامیز، چامیر، چامین، چمین، کمیز، شاشه
گمیز کردن: شاشیدن

فرهنگ فارسی عمید

گریزا

گریختن، فرار کردن، در رفتن، گرختن، گریزیدن

فرهنگ فارسی عمید

پریز

الک، وسیله ای گرد و دیواره دار با سطح سوراخ سوراخ معمولاً ریز که برای جدا کردن ناخالصی، گردها یا اجزای ریز و درشت حبوبات، آرد و امثال آن به کار می رود، غرویزن، تنگ بیز، تنک بیز، پریزن، پرویزن، چاولی، گربال، آردبیز، منخل، غربیل، موبیز، پرویز، غربال
سجاف جامه، پارچۀ باریک و دراز که در کنارۀ جامه یا دوختنی دیگر از همان رنگ یا رنگ دیگر دوخته می شود، پروز، پراویز، فرویز
فریاد، نعره

اَلَک، وسیله ای گرد و دیواره دار با سطح سوراخ سوراخ معمولاً ریز که برای جدا کردن ناخالصی، گَردها یا اجزای ریز و درشت حبوبات، آرد و امثال آن به کار می رود، غَرویزَن، تُنُگ بیز، تُنُک بیز، پَریزَن، پَرویزَن، چاولی، گَربال، آردبیز، مُنخُل، غَربیل، موبیز، پَرویز، غَربال
سجاف جامه، پارچۀ باریک و دراز که در کنارۀ جامه یا دوختنی دیگر از همان رنگ یا رنگ دیگر دوخته می شود، پروز، پراویز، فرویز
فریاد، نعره

فرهنگ فارسی عمید

گریزش

گریختن، گریز، فرار، برای مثال که از لشکر امروز جنگی منم / به گاه گریزش درنگی منم (فردوسی - ۸/۱۳۰)

فرهنگ فارسی عمید

گریزا

(گُ)

آنکه عادت به گریز دارد. آنکه همیشه گریزد. گریزنده

لغت نامه دهخدا

گریزش

(گُ زِ)

اسم مصدر گریختن:
کزین لشکر امروز جنگی منم
به گاه گریزش درنگی منم.
فردوسی.
که جستی سلامت ز کام نهنگ
بگاه گریزش نکردی درنگ.
فردوسی.
رجوع به گریختن شود

لغت نامه دهخدا

گریزه

(گُ)

دهی است از دهستان حسن آباد بخش حومه شهرستان سنندج، واقع در 8000گزی جنوب سنندج کنار شوسۀ سنندج به کرمانشاه. دارای 150 تن سکنه است. آب آنجا از چشمه تأمین میشود. محصول آن غلات و شغل اهالی زراعت و گله داری است. (فرهنگ جغرافیائی ایران ج 5)

لغت نامه دهخدا

گریزه

(گُ زَ / زِ)

قاچاق: از ایران چای... را بی گمرک گریزه می آورند. (از کتاب تحفۀ اهل بخارا)

لغت نامه دهخدا

گریزی

(گَ)

دهی است از دهستان شهرنوبالا ولایت باخرز بخش طیبات شهرستان مشهد، واقع در 48هزارگزی شمال باختری طیبات. هوای آن معتدل و دارای 247 تن سکنه است. آب آنجا از چشمه و قنات تأمین میشود. محصول آن غلات و تریاک و بنشن و شغل اهالی زراعت و راه آن مالرو است. (فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9)

لغت نامه دهخدا