معنی کنایه در لغت نامه دهخدا

کنایه. کنایت. رجوع به کنایت و مادۀ قبل و ترکیبهای این کلمه شود

معنی کنایه در فرهنگ لغت هوشیار

گفتن لفظی که بر غیر معنی اصلی خودش بدیگری دلالت کند

معنی کنایه در فرهنگ فارسی معین

گفتن سخنی که بر غیر موضوع اصلی خود دلالت کند مانند ناخن خشک به معنی خسیس و ممسک، جمع کنایات

معنی کنایه در فرهنگ واژه مترادف متضاد

استعاره، تلمیح، مجاز، اشاره، ایما، تعریض، رمز، طعن، گوشه

معنی کنایه - جستجوی لغت در جدول جو

کنایه

فرهنگ فارسی عمید

کنایه(کِ یَ / یِ)

لغت نامه دهخدا

کنایه

فرهنگ لغت هوشیار

کنایه((کِ یِ))

فرهنگ فارسی معین

کنایه

فرهنگ واژه مترادف متضاد

کناره

کنار، کنار چیزی، کرانه، ساحل
کناره جستن: کنایه از کناره گرفتن، دوری کردن
کناره گرفتن: کناره جستن، کناره کردن، کنایه از از مردم دوری کردن، گوشه نشین شدن

فرهنگ فارسی عمید

کرایه

مزد، اجرت، پولی که مستاجر بابت اجارۀ خانه، مغازه یا دواب بدهد، کرا

فرهنگ فارسی عمید

کنانه

جعبۀ چوبی یا چرمی که تیرها را در آن می گذاشتند، تیردان

فرهنگ فارسی عمید

کنایت

کنایه، در بیان، کلمه ای که غیر از معنی حقیقی خود، برای معنی و مدلول دیگری استعمال شود مانند کاسه سیاه و سیه کاسه، بخیل، خسیس، سخن مبنی بر طعنه، توهین یا ریشخند، گفتن لفظی یا سخنی که بر غیر معنی اصلی خودش به معنی و مدلول دیگری دلالت کند

کنایه، در بیان، کلمه ای که غیر از معنی حقیقی خود، برای معنی و مدلول دیگری استعمال شود مانندِ کاسه سیاه و سیه کاسه، بخیل، خسیس، سخن مبنی بر طعنه، توهین یا ریشخند، گفتن لفظی یا سخنی که بر غیر معنی اصلی خودش به معنی و مدلول دیگری دلالت کند

فرهنگ فارسی عمید

کنایس

کنیسه ها، معابد یهود، کنشت ها، جمع واژۀ کنیسه

فرهنگ فارسی عمید

کنانه

کهنه، دیرینه، فرسوده، کنانه، برای مثال به روزگار تو نو شد ز سر جهان کهن / کنانه گر شود آن هم به روزگار تو باد (کمال الدین اسماعیل - لغتنامه - کنانه)

فرهنگ فارسی عمید

ثنایه

(ثِ یَ)

رسن از ابریشم یا از موی و جز آن

لغت نامه دهخدا

بنایه

(بِ یَ)

رجوع به بناء شود

لغت نامه دهخدا

تنایه

(تِ یَ)

تناوه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). ترک مطالعه و کتب و درس و تدریس. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

سنایه

آب کشیدن با شتر، همه سراسر

فرهنگ لغت هوشیار

کنایت

کنایه: تلقین و درس اهل نظر یک اشارتست گفتم کنایتی و مکرر نمیکنم. (حافظ)

فرهنگ لغت هوشیار

نکایه

نکایت در فارسی پیروزی بر دشمن، کشتن زخم رساندن

فرهنگ لغت هوشیار

کناره

شندف دهل کلی (دایره زنگی)

فرهنگ لغت هوشیار

حنایه

انحنا و کجی

فرهنگ لغت هوشیار

کناشه

کناش در فارسی: سریانی تازی گشته جنگ گزیننامه، یاد نامه، بیخشاخه

فرهنگ لغت هوشیار

کنانه

ترکش کهنه کهن مقابل نو تازه: بروزگار تو نو شد ز سر جهان کهن کنانه گر شود آن هم بروزگار تو باد، (کمال)

فرهنگ لغت هوشیار

کناسه

خاکروبه خانه روبه

فرهنگ لغت هوشیار

کنایس

جمع کنیسه کلیسا ها

فرهنگ لغت هوشیار

کفایه

کفایت در فارسی: تابش (از پهلوی) بسند بسایی بسندگی، کاردانی کارگردانی کار آمدی

فرهنگ لغت هوشیار

کرایه

اجرت بار کردن، مال الاجاره، اجرت، مزد

فرهنگ لغت هوشیار

عنایه

آختن هنجیدن، پاسداشت نگهداری، نواخت نوازش، بخشش دهش، نگرش

فرهنگ لغت هوشیار

کنایی

تفشه ای گواژیک منسوب به کنایه (کنایت) : تعبیرات کنایی. کنندگی، فاعلیت: جان مردمی گوهر یست که او را نیز دو قوتست: یکی قوت مرکنایی را و یکی قوت اندر یافت را

فرهنگ لغت هوشیار