معنی چراغله در لغت نامه دهخدا

کرم شب تاب را گویند. (برهان) (آنندراج) (جهانگیری) (ناظم الاطباء) (فرهنگ نظام). چراغینه، در لهجۀ قدیم آذربایجان. (فرهنگ اسدی ذیل لغت شب تاب). چراغک. شب تاب. کرم کوچک سبزرنگی که بشب چون چراغ نماید. شب چراغ. شب چراغک. کرمک شب تاب:، شب چراغک، چراغله، شب تاب، کرمکی کو بود شب افروزان.، نیازی بخاری (از جهانگیری).، رجوع به چراغک و چراغینه و شب تاب و کرم شب تاب شود

معنی چراغله در فرهنگ لغت هوشیار

مصغر چراغ، کرم شب تاب شبچراغک چراغینه

معنی چراغله - جستجوی لغت در جدول جو

چراغله

لغت نامه دهخدا

چراغله

فرهنگ لغت هوشیار

چراغله

فرهنگ فارسی معین

چراغعلی

(پسرانه)

چراغ (فارسی) + علی (عربی) روشنایی ای که از علی می تابد

فرهنگ نامهای ایرانی

چرانده

ویژگی حیوانی که به چرا برده شده، زمینی که گیاه و علف آن را حیوانات علف خوار چرا کرده و خورده باشند

فرهنگ فارسی عمید

مراسله

نامه، به هم نامه نوشتن، نامه فرستادن

فرهنگ فارسی عمید

چراغینه

کرم شب تاب، حشره ای باریک و زرد رنگ از خانوادۀ سوسک که مادۀ آن از زیر شکم خود نور می تاباند، شب چراغک، آتشک، کمیچه، ولدالزّنا، شب فروز، شب افروز، کاونه، یراعه، آتشیزه، چراغک، کرم شب افروز، شب تاب

کِرمِ شَب تاب، حشره ای باریک و زرد رنگ از خانوادۀ سوسک که مادۀ آن از زیر شکم خود نور می تاباند، شَب چِراغَک، آتَشَک، کَمیچِه، وَلَدُالزِّنا، شَب فُروز، شَب اَفروز، کاوُنِه، یَراعِه، آتَشیزِه، چِراغَک، کِرمِ شَب اَفروز، شَب تاب

فرهنگ فارسی عمید

چراغچی

نوکر یا خدمتگزاری که در خانه یا جای دیگر مامور روشن کردن چراغ ها باشد، مامور شهرداری که هنگام غروب چراغ های نفتی کوچه ها و خیابان ها را روشن می کرد

فرهنگ فارسی عمید

چراگاه

جای چریدن حیوانات علف خوار، علفزار، مرتع، چرازار، چراخوٰار، چراخور، چراجای، چرام، چرامین، سبزه زار، مسارح

فرهنگ فارسی عمید

چراغان

عمل روشن کردن چراغ های بسیار در شب های جشن و شادمانی، مجلس جشن که در آن چراغ بسیار روشن کرده باشند، کنایه از نوعی شکنجه بوده که چند جای سروتن محکوم را سوراخ میکردند و در آن سوراخ ها فتیله یا شمع افروخته فرو می کردند

فرهنگ فارسی عمید

درغاله

راهی که از میان دو کوه بگذرد، گشادگی میان دو کوه

فرهنگ فارسی عمید

چراغلو

(چِ)

دهی است جزء دهستان اوزومدل بخش ورزقان شهرستان اهر که در 8هزارگزی جنوب ورزقان و 7هزارگزی راه ارابه رو تبریز به اهر واقع شده. کوهستانی و معتدل است و358 تن سکنه دارد. آبش از چشمه، محصولش غلات و حبوبات، شغل اهالی زراعت و گله داری، صنایع دستی گلیم بافی و راهش مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا

چراغچه

(چَ / چِ چَ)

مؤلف مرآت البلدان نویسد: ’از مزارع سعیدآباد سیرجانست، از ولایت کرمان’. (از مرآت البلدان ج 4 ص 217)

لغت نامه دهخدا

هراکله

کوهه گاه گرد آمدنگاه کوهه، سگ ماهی

فرهنگ لغت هوشیار

مراسله

نامه و پیغام کردن با هم

فرهنگ لغت هوشیار

فراوله

ایتالیایی تازی گشته توت فرنگی

فرهنگ لغت هوشیار

فراغنه

جمع فرغانی، فرغانیان جمع فرغانی فرغانیان مردم فرغانه

فرهنگ لغت هوشیار

چاغاله

بادام و زرد آلو و هلوی سبز نارسیده، چاغاله بادام، بادام نارس

فرهنگ لغت هوشیار

ارادله

بابونه رومی از گیاهان

فرهنگ لغت هوشیار

چرا به

چربیی که روی شیر بندد سر شیر قیماق

فرهنگ لغت هوشیار

چراغان

عمل روشن کردن چراغهای بسیار در چشن و شادمانی چراغانی، مجلس شادمانی که در آن چراغهای بسیار روشن کنند، نوعی شکنجه که چند جای سر و تن محکوم را سوراخ کرده فتیله یا شمع افروخته در آن سوراخها فرو میکردند

فرهنگ لغت هوشیار

چراغپا

پایه چراغ آنچه که چراغ را روی آن گذارند، حالت ایستادن اسب هنگامی که هر دو دست خود را بلند کند و روی دو پای خویش بایستد

فرهنگ لغت هوشیار