معنی پورفیر - جستجوی لغت در جدول جو

پورفیر

لغت نامه دهخدا

پوریار

(پسرانه)

مرکب از پور (پسر) + یار (یاور، دوست)

فرهنگ نامهای ایرانی

ورزیر

(پسرانه)

برزگر (نگارش کردی: وهرزر)

فرهنگ نامهای ایرانی

ورگیر

(پسرانه)

مترجم (نگارش کردی: وهرگ)

فرهنگ نامهای ایرانی

پوریا

(پسرانه)

پهلوان محمد خوارزمی ملقب به پوریای ولی و برگرفته از نام قدیمی پوربای (پور=پسر و بای=مرد بزرگ یا رئیس) که به شکل امروزی آن، پوریا تغییر کرده و به معنی پسر مرد بزرگ یا پسر رئیس می باشد

فرهنگ نامهای ایرانی

زورفین

زرفین، حلقۀ کوچک که به در یا چهارچوب در می کوبند و زنجیر یا چفت را به آن می اندازند، زفرین، زوفرین، زلفین، برای مثال خوی نیکو را حصار خویش گیر / وز قناعت بر سرش زن زورفین (ناصرخسرو۱ - ۱۲۰)

فرهنگ فارسی عمید

مورفین

آلکالوییدی با طعم تلخ، به شکل کریستال های استوانه ای و بی رنگ که از تریاک استخراج می شود و در پزشکی به عنوان مسکن و خواب آور به کار می رود

فرهنگ فارسی عمید

پروفیل

نقشه و تصویر ساختمان که یک طرف آن را نشان بدهد، مثل اینکه آن را از میان بریده باشند، میلۀ استاندارد با مقطع ثابت و طول زیاد که در ساختمان سازی کاربرد دارد

فرهنگ فارسی عمید

پدرگیر

پدرخوانده، مردی که فرزند دیگری را به فرزندی خود بپذیرد

فرهنگ فارسی عمید

پسرگیر

پسرخوانده، نسبت پسری که مردی یا زنی او را به فرزندی پذیرفته باشد به آن مرد یا زن، پسرگیر

فرهنگ فارسی عمید

دورگیر

(اَ)

عالم گیر. (ناظم الاطباء). تسخیرکننده آفاق. (غیاث). کسی که در زمان خود همان کس والی باشد و بس و معنی ترکیبی آن تسخیرکننده آفاق است. (از آنندراج) :
من آن دورگیرم که دارای گرد
ز من جا همی برد و جان هم نبرد.
نظامی (از آنندراج).
اگر خواندشان داور دورگیر
به رفتن نگشتند فرمان پذیر.
نظامی.
که تا دور باشد قوامش پذیر
تو بادی جهان داور دورگیر.
نظامی.
پذیرای پند دبیران شدند
که از جملۀ دورگیران شدند.
نظامی.
، پادشاه. (از ناظم الاطباء). پادشاه هفت اقلیم. (غیاث) ، باده نوش. (از ناظم الاطباء). گیرندۀ شراب که به دور در آورند. کنایه است از شراب خوار. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

کورسیر

(کُرْ)

یکی از جزایر یونان که هومر آن را اسکریا نامیده است. این جزیره تا هفتصد سال پیش از میلاد محل سکونت ’فه آسین ها’ بود، آنگاه مستعمرۀ کورنتین ها شد و امروز آن را کورفو نامند. (از لاروس). رجوع به کورفو شود

لغت نامه دهخدا

دورگیر

چیزی که دسترسی بدان متعذر باشد، (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

دورسیر

(سَ / سِ)

دورگرد. (آنندراج). که در مسافتی دور سیر و گردش کند:
غیرت غیر از قدرش دورسیر
پاک چو امکان تغیر چو غیر.
امیرخسرو دهلوی (از آنندراج).
و رجوع به دورگرد شود

لغت نامه دهخدا

ذوضفیر

نام کوهی است بشام. (المرصع)

لغت نامه دهخدا

گورگیر

دهی است از دهستان کربال بخش زرقان شهرستان شیراز واقع در 74000 گزی جنوب خاور زرقان و 7000 گزی راه فرعی بندامیر به خرامه، جلگه و معتدل مالاریایی است، سکنۀ آن 319 تن است، آب آن از رود کر است، محصول آن غلات و برنج و شغل اهالی زراعت وراه آن مالرو است، این قریه را معزآباد هم گویند، (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7)، در دو فرسخ و نیم مشرقی گاوکان است، (فارسنامۀ ناصری گفتار دوم ص 258)

دهی است از دهستان کربال بخش زرقان شهرستان شیراز واقع در 74000 گزی جنوب خاور زرقان و 7000 گزی راه فرعی بنداَمیر به خرامه، جلگه و معتدل مالاریایی است، سکنۀ آن 319 تن است، آب آن از رود کر است، محصول آن غلات و برنج و شغل اهالی زراعت وراه آن مالرو است، این قریه را معزآباد هم گویند، (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7)، در دو فرسخ و نیم مشرقی گاوکان است، (فارسنامۀ ناصری گفتار دوم ص 258)

لغت نامه دهخدا

زورفین

بمعنی زرفین است و آن حلقه ای باشد که بر چارچوب در و صندوق و امثال آن زنند و زنجیر بر آن اندازند و قفل کنند، (برهان) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از جهانگیری)، زرفین، زلفین، (فرهنگ فارسی معین) :
هر کسی انگشت خود یک ره کند در زورفین،
منوچهری،
خوی نیکو را حصار خویش کن
وز قناعت بر سرش زن زورفین،
ناصرخسرو،
گر در دانش بتو بر بسته گشت
من بگشایم ز درون زورفین،
ناصرخسرو،
رجوع به زرفین و زلفین شود

لغت نامه دهخدا

گورگیر

(چِ لِ تَ / تِ خُ)

آنکه صید گور کند، (آنندراج) :
چو با گورگیران ندارند زور
به پای خود آیند گوران به گور،
نظامی (از آنندراج)،
گوری الحق دونده بود و جوان
گورگیر از پسش چو شیر دوان،
نظامی (هفت پیکر ص 73)

لغت نامه دهخدا

کوافیر

(کَ)

جمع واژۀ کافور. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) : وتصفی هذه الکوافیر بالتصعید. (ابن البیطار). و رجوع به کافور شود

لغت نامه دهخدا

پورفان

گدایان شوخ چشم را گویند، گدایان شوخ، (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

پارمیر

موضعی میان رفسنجان و سیرجان و بدانجا معدن بزرگ مس و سرب است

لغت نامه دهخدا

پورندر

(رِ دَ)

نام ’اندرا’ بنابر آنچه در بشن پران است. (ماللهند بیرونی ص 194)

لغت نامه دهخدا

پورپسر

کسی را گویند که خود را نادان و هیچ مدان وا نماید. و نیز نادان گرفتن پیشینه. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

پرفیر

فرانسوی سنگ سماک

فرهنگ لغت هوشیار

گورگیر

آنکه صید گور (خر) کند: گوری الحق دونده بود و جوان گورگیر از پسش چو شیر دوان. (هفت پیکر)

فرهنگ لغت هوشیار

پورسری

ارتباط پدر بر فرزند

فرهنگ لغت هوشیار

پروفیل

فرانسوی نیمرخ، برش

فرهنگ لغت هوشیار

زورفین

حلقه ای باشد که بر چار چوب در و صندوق نصب کنند و چفت یا زنجیر را بدان اندازند، زلف معشوق. توضیح: بعضی این کلمه را زلفین بصیغه تثتیه خوانند ولی باید دانست که اولا زلف در عربی قدیم نیامده و معربست و ثانیا استعمال دوزلفین و زلفینکان از طرف گویندگان رفع شبه میکند. مع هذا گاهی به صیغه تثنیه هم بر خلاف اصل استعمال شده

فرهنگ لغت هوشیار

دورگیر

تسخیر کننده آفاق

فرهنگ لغت هوشیار

برفیر

یونانی تازی گشته ارغوانی

فرهنگ لغت هوشیار

توفیر

فرور دگرگونی، افزودن بسیار کردن، گرد آوردن دارایی دارا شدن، هده دادن (هده هوده حق)، پس انداز زیاد کردن اضافه کردن افزودن، حق کسی را تمام دادن، اندوختن مال کسب کردن گرد کردن، بسیار شدن، تفاوت، آنچه در اجاره از آن فایده بردارند، جمع توفیرات

فرهنگ لغت هوشیار