- پلملیدن (گِ رَ / رُو کَ دَ)
با خود سخن گفتن. (شعوری). در جای دیگر دیده نشد
معنی پلملیدن - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
پلغ پلغ زدن مایعی غلیظ در حال جوشیدن میان دیگ، بیرون جستن یا بیرون آمدن چیزی از جای خود یا از حد طبیعی خود مانند برآمدگی و برجستگی چشم
پژمردن، افسرده شدن، اندوهگین شدن، در هم کشیده و پلاسیده شدن، پژمرده شدن
برمخیدن، خودسری و نافرمانی کردن، از پدر و مادر نافرمانی کردن، عصیان ورزیدن
وژولیدن، پژمرده شدن، درهم شدن
پریشان شدن، آشفته شدن، شوریده شدن، آشفتن، آشوفتن، شوریدن، بشولیدن، پشولیدن، پریشیدن، برهم خوردن
پریشان شدن، آشفته شدن، شوریده شدن، آشفتن، آشوفتن، شوریدن، بشولیدن، پشولیدن، پریشیدن، برهم خوردن
پریشان کردن، آشفته کردن
پریشان شدن، آشفته شدن، شوریده شدن، آشفتن، آشوفتن، شوریدن، بشولیدن، پریشیدن، پژولیدن، برهم خوردن
پریشان شدن، آشفته شدن، شوریده شدن، آشفتن، آشوفتن، شوریدن، بشولیدن، پریشیدن، پژولیدن، برهم خوردن
(گَ مُ سَ دی دَ)
لغت نامه دهخدا
پژمردن. پژمرده شدن:
ندانم چه چشم بد آمد بر اوی
چرا پژمرید آن چو گلبرگ روی.
فردوسی.
بپرسید و گفتش چه دیدی بگوی
چرا پژمریدت دو گلبرگ روی.
فردوسی.
بشکفی بی نوبهار و پژمری بی مهرگان
بگرئی بی دیدگان و بازخندی بی دهن.
منوچهری
ندانم چه چشم بد آمد بر اوی
چرا پژمرید آن چو گلبرگ روی.
فردوسی.
بپرسید و گفتش چه دیدی بگوی
چرا پژمریدت دو گلبرگ روی.
فردوسی.
بشکفی بی نوبهار و پژمری بی مهرگان
بگرئی بی دیدگان و بازخندی بی دهن.
منوچهری
(گَ بَ / بِزَ دَ)
لغت نامه دهخدا
پژمرده شدن. پژمرده کردن، درهم شدن. درهم آمیختن. پریشان شدن. تداخل:
یکشب این دیوانه را مهمان آن زنجیر کن
ور پژولاند سر زلف تو را ژولیده گیر.
مولوی (از فرهنگ جهانگیری در لغت پژولش).
، نرم شدن. (مؤید الفضلاء از فرهنگ خطی) ، نصیحت کردن. (برهان قاطع) ، جستجو و بازپرسی وتفحص کردن. (برهان قاطع)
یکشب این دیوانه را مهمان آن زنجیر کن
ور پژولاند سر زلف تو را ژولیده گیر.
مولوی (از فرهنگ جهانگیری در لغت پژولش).
، نرم شدن. (مؤید الفضلاء از فرهنگ خطی) ، نصیحت کردن. (برهان قاطع) ، جستجو و بازپرسی وتفحص کردن. (برهان قاطع)
(پِ سُ)
لغت نامه دهخدا
پل. ادیب معاصر لوئی چهاردهم. متولد در بریه بسال 1624م. وی از کارمندان زیردست فوکه بود و پس از مغضوب گشتن او از کار برکنار شد و به زندان افتاد و به دفاع فوکه تذکره های شیوا و دلیرانه نوشت و پنج سال در حبس باستیل بماند. بعدها لوئی چهاردهم او را وقایعنگاری خود داد. و وی مؤلف کتابی است در تاریخ آکادمی فرانسه و در 1693م. وفات کرد
(گِ رَ / رُو کَ / کِ کَ دَ)
لغت نامه دهخدا
پژمردن برگ و امثال آن. پژمریدن بقول. ذوی ّ، رو بفساد نهادن و کهنه شدن میوه. این فعل یک مصدر بیش ندارد
(گَ تَ)
لغت نامه دهخدا
لندیدن. زیر لب آواز خواندن، برآمدن. طلوع کردن. بالا گرفتن:
چو خورشید بر چرخ گردد بلند
ببینند تا بر که آید گزند.
فردوسی.
، بالیدن. افراخته شدن:
همی گشت زان فخر و زان شادمانی
صنوبر بلند و ستاره منور.
فرخی.
، بالا آمدن. مرتفع شدن:
خشت خم خواهد شکستن شیشۀ افلاک را
گر به این دستور گردد جوش این صهبا بلند.
صائب (از آنندراج).
- بلند گشتن آتش، شعله ور شدن آن:
بکش آتش خرد پیش از گزند
که گیتی بسوزد چو گردد بلند.
فردوسی.
- بلند گشتن سخن، طولانی شدن آن. بدرازا کشیده شدن سخن. اطاله یافتن کلام:
دل در طلبت چو بند گردد
ترسم که سخن بلند گردد.
خاقانی.
- بلند گشتن کار، دشوار شدن. مشکل شدن. دراز شدن. دراز گردیدن:
بزودی بر این کین میان را ببند
مبادا که این کار گردد بلند.
فردوسی.
و رجوع به دراز گردیدن شود.
، بپا خاستن. برخاستن:
از گرانی بلند چون گردم
تکیه بر چوب و بر عصا باشد.
مسعودسعد.
، به حد رشد رسیدن. بزرگ شدن:
بترسم که شیروی گردد بلند
رساند به روم و به ایران گزند.
فردوسی.
چو شاپور شاپور گردد بلند
شود نزد او تاج و گاه ارجمند.
فردوسی.
، تعالی و ترقی یافتن:
به گیتی هر آنکس که جوید گزند
چو من شاه باشم نگردد بلند.
فردوسی.
بپرسید کزنیکوئی سودمند
کدامست و مرد از چه گردد بلند.
فردوسی.
که بددل نگردد به گیتی بلند.
فردوسی.
ورجوع به بلند و بلند گردیدن و بلند شدن شود
چو خورشید بر چرخ گردد بلند
ببینند تا بر که آید گزند.
فردوسی.
، بالیدن. افراخته شدن:
همی گشت زان فخر و زان شادمانی
صنوبر بلند و ستاره منور.
فرخی.
، بالا آمدن. مرتفع شدن:
خشت خم خواهد شکستن شیشۀ افلاک را
گر به این دستور گردد جوش این صهبا بلند.
صائب (از آنندراج).
- بلند گشتن آتش، شعله ور شدن آن:
بکش آتش خرد پیش از گزند
که گیتی بسوزد چو گردد بلند.
فردوسی.
- بلند گشتن سخن، طولانی شدن آن. بدرازا کشیده شدن سخن. اطاله یافتن کلام:
دل در طلبت چو بند گردد
ترسم که سخن بلند گردد.
خاقانی.
- بلند گشتن کار، دشوار شدن. مشکل شدن. دراز شدن. دراز گردیدن:
بزودی بر این کین میان را ببند
مبادا که این کار گردد بلند.
فردوسی.
و رجوع به دراز گردیدن شود.
، بپا خاستن. برخاستن:
از گرانی بلند چون گردم
تکیه بر چوب و بر عصا باشد.
مسعودسعد.
، به حد رشد رسیدن. بزرگ شدن:
بترسم که شیروی گردد بلند
رساند به روم و به ایران گزند.
فردوسی.
چو شاپور شاپور گردد بلند
شود نزد او تاج و گاه ارجمند.
فردوسی.
، تعالی و ترقی یافتن:
به گیتی هر آنکس که جوید گزند
چو من شاه باشم نگردد بلند.
فردوسی.
بپرسید کزنیکوئی سودمند
کدامست و مرد از چه گردد بلند.
فردوسی.
که بددل نگردد به گیتی بلند.
فردوسی.
ورجوع به بلند و بلند گردیدن و بلند شدن شود
بیرون زدن چیزی از جای خود چون چشم در بعضی بیماریها بیرون جستن بر آمدن بر جستن بیرون خزیدن جحظ
بیرون زدن چیزی از جای خود چون چشم در بعضی بیماریها بیرون جستن بر آمدن بر جستن بیرون خزیدن جحظ
افتان و خیزان یا با ضعف و سستی رفتن چنانکه بیمار یا کودکی آهسته و آرام رفتن، رفت و آمد کردن، زندگی کردن نه بدانسان که باید زیستن نه چنانکه مطلوب است زندگی بی مقصود کردن ول گشتن
پژمرده شدن، پریشان گردیدن، در هم شدن، نرم گردیدن، پژمرده کردن، در هم آمیختن، تفحص کردن باز پرسیدن، نصیحت کردن
دست مالیدن بچیزی برای درک آن دست سودن بسودن پساویدن مجیدن برمجیدن لمس کردن پرواسیدن برماسیدن، یازیدن دراز کردن دست
