معنی هیزه - جستجوی لغت در جدول جو

هیزه

لغت نامه دهخدا

ریز، خرد، کوچک، خرده و اندکی از چیزی
ریزه ریزه: خرده خرده، پاره پاره، ریزریز

اسب سیاه مایل به خاکستری، برای مثال کجا دیزۀ تو جهد روز جنگ / شتاب آید اندر سپاه درنگ (فردوسی - ۱/۲۲۸)
قلعه، پناهگاهی که بر فراز کوه یا جای بلند ساخته شود، اورا، کلات، ملاذ، دژ، قلاط، دز، رخّ، پشلنگ، حصن، ابناخون، دیز

اسب سیاه مایل به خاکستری، برای مِثال کجا دیزۀ تو جَهَد روز جنگ / شتاب آید اندر سپاه درنگ (فردوسی - ۱/۲۲۸)
قَلعِه، پناهگاهی که بر فراز کوه یا جای بلند ساخته شود، اَورا، کَلات، مَلاذ، دِژ، قِلاط، دِز، رُخّ، پِشلَنگ، حِصن، اَبناخون، دیز

فرهنگ فارسی عمید

هرزه

کسی که خلاف ارزش های اجتماعی عمل می کند، بی بند و بار، گیاهی که در میان گیاهان مفید می روید و به آن ها آسیب می زند، زشت، رکیک، یاوه، بیکاره، بیهوده

فرهنگ فارسی عمید

نیزه

نی یا چوب دراز و سخت که بر سر آن آهن نوک تیز نصب کنند
نیزۀ آتشین: کنایه از شعاع آفتاب
نیزۀ خطی: نیزۀ راست و بلندی که از محلی در بحرین به نام الخط می آورده اند

فرهنگ فارسی عمید

همزه

صد و چهارمین سورۀ قرآن کریم، مکی، دارای ۹ آیه، لمزه

فرهنگ فارسی عمید

هیضه

قی و اسهال
اسهال، دفع مدفوع به صورت شل و آبکی که منجر به کم شدن آب بدن می شود، شکم روش، بیرون روه، شکم روه، زحیر، رانش، تردّد

فرهنگ فارسی عمید

هیمه

خار و خاشاک که به درد سوختن بخورد، هیزم، سرشاخۀ خشک درخت

فرهنگ فارسی عمید

هیزم

چوب خشک یا شاخۀ خشک درخت که به درد سوزاندن می خورد، هیمه

فرهنگ فارسی عمید

همزه

نام نخستین حرف از حروف الفبای فراسی و عربی است یاالف حرف اول از حروف الفبای فارسی میباشد

فرهنگ لغت هوشیار

هیبه

هیبت در فارسی ترس بیم، پرهیز، بزرگی شکوه

فرهنگ لغت هوشیار

هیره

حیز. توضیح به جای حظی صحیح نیست زیرا کلمه فارسی و بشکل هیز به های هوز باید نوشته شود. صاحب فرهنگ رشیدی گویدهیز مخنث که مردم حیز گویند و سپهر کاشانی در کتاب براهین العجم (باب یازدهم) گوید: هیز مخنث بود و اینکه حیز بجای ها حای بی نقطه نویسند غلط محض است چه این لغت پارسی است و در فارسی حای غیر منقوطه نیامده است. با این حالت صاحب بهار عجم آنرا به حای حطی ظبط کرده است وبیت ذیل را به میرزا عبدالغنی قبول نسبت داده است: حذر ز صحبت زاهد حیات اگر خواهی که حیز باشد وبزی دیر در جهان مثل است (خیام پور) اما تلفظ حاء در بعضی لهجه های ایرانی از جمله دزفول و شوشتر وجود دارد و حیز لهجه ایست در هیز توضیح، مولف برهان نویسد قفاهیر بروزن مشاهیر صورت خوب و روی نیکو را گویند و ظاهرا این اشتباه از غلط خواندن شعر نصاب بر او عارض شده در این بیت: ریه شش قفاهیره و وجه روی فخذران عقب پاشنه رجل پای. که قفا بمعنی هیره پس گردن است و این لغتی است در فارسی قدیم و صاحب برهان هر دو کلمه را با یکدیگر ترکیب نموده و یکی پنداشته و آن را بمعنی صورت و روی خوب ظبط کرده است. توضیح، خستین بار مرحوم ادیب نیشابوری متوجه این معنی شده و هیره بیاء مجهول خواند بمعنی پشت گردن (برخی هیز بمعنی مخنث را از همین ماده دانند چنانکه پشت نیز بهر دو مهنی مزبور در فارسی استعمال شود) (برهان قاطع)

فرهنگ لغت هوشیار

هیزم

چوب خشک یا شاخه خشک درخت که بدرد سوزاندن میخورد

فرهنگ لغت هوشیار

هیضه

هیضه در فارسی ریتاک پاییزی، بد گواری، اندوهگساری (ریتاک وبا) اسهال شدید توام با استفراغ در اثر سوء تغذیه بطور انفرادی دراشخاص عارض میشود وبصورت همه گیر در نمی آید وبای پائیزی ثقل سرد

فرهنگ لغت هوشیار

هیفه

قی و اسهال

فرهنگ لغت هوشیار

هیمه

هیزم: (کافران) هیمه سقراند سگان دوزخ اند

فرهنگ لغت هوشیار

هرزه

بیهوده، یاوه

فرهنگ لغت هوشیار

لیزه

آمیخته

فرهنگ لغت هوشیار

قیزه

از قازه هندی لنگوته لنگ کوچک لنکوته. یا قیزه کردن اسب. بستن اسب به وضع خاص

فرهنگ لغت هوشیار

پیزه

مقعد مخرج

فرهنگ لغت هوشیار

جیزه

جانب، کرانه

فرهنگ لغت هوشیار

ریزه

خرد، صغیر، بسیار ریز

فرهنگ لغت هوشیار

نیزه

حربه معروف که بعربی آنرا رمح و سنان گویند

فرهنگ لغت هوشیار

هیمه

((هِ مِ))

هیزم

فرهنگ فارسی معین

میزه

((زَ یا زِ))

میان زین اسب، خانه زین

فرهنگ فارسی معین

همزه

((هَ زِ))

حروف صامتی که به صورت «ء» نوشته می شود و ممکن است ساکن باشد مانند، رأی. یا مانند، جرئت، نشانه ای به صورت «ء» روی «ها»ی غیرملفوظ به جای «یا» ی اضافه مانند، خانه حسن که تلفظ می شود خانه ی حسن

فرهنگ فارسی معین