معنی نوبخت در لغت نامه دهخدا

نام منجم معروف ایرانی است که در قرن دوم هجری می زیسته است و گویند نسبت خود را به گیو پسر گودرز پهلوان ایرانی می رسانده و نوبختیان یا آل نوبخت از احفاد ویند. وی در دربار منصور خلیفۀ عباسی که به علم نجوم اعتقادی داشت منزلت یافت و از اعاظم درباریان او گشت و منصور به سال 144 هجری قمری مطابق ساعت سعدی که نوبخت استخراج کرده بود به بنای شهر بغداد همت گماشت. نوبخت تا پایان عمرنزد منصور معزز و مقرب زیست و چون پیر و فرسوده گشت، خلیفه فرزند او خرشادماه را به منجمی دربار منصوب و به لقب ابوسهل ملقب کرد. رجوع به ریحانه الادب ج 4 ص 239 و نیز رجوع به آل نوبخت و خاندان نوبختی شود

معنی نوبخت - جستجوی لغت در جدول جو

نوبخت

لغت نامه دهخدا

نوبخت

فرهنگ لغت هوشیار

هوبخت

(دخترانه)

خوشبخت

فرهنگ نامهای ایرانی

نواخت

نوازش، دلجویی، نواختن آلات موسیقی

فرهنگ فارسی عمید

نکوبخت

خوشبخت، سعادتمند، نیک بخت، طالع مند، نیکوبخت، خجسته فال، مستسعد، فرّخ فال، بلندبخت، نیک اختر، خوش طالع، بختیار، بلنداقبال، خجسته، ایمن، شادبخت، سعید، فرخنده بخت، صاحب دولت، سفیدبخت، اقبالمند، مقبل، فرخنده طالع، صاحب اقبال، جوان بخت، خجسته طالع

خوشبخت، سعادتمند، نیک بخت، طالِع مَند، نیکوبَخت، خَجَستِه فال، مُستَسعَد، فَرُّخ فال، بُلَندبَخت، نیک اَختَر، خوش طالِع، بَختیار، بُلَنداِقبال، خَجَستِه، اَیمَن، شادبَخت، سَعید، فَرخُندِه بَخت، صاحِب دُولَت، سِفیدبَخت، اِقبالمَند، مُقبِل، فَرخُندِه طالِع، صاحِب اِقبال، جوان بَخت، خَجَستِه طالِع

فرهنگ فارسی عمید

نوبت

وقت چیزی یا کاری، فرصت، بار، دفعه، کرت، مرتبه، برای مثال به روزی دو نوبت برآرای خوان / سران سپه را یکایک بخوان (نظامی۵ - ۱۰۹۳)، دوران، زمان، امری که دارای نظم و ترتیب باشد، قراول، کشیک، طبل، کوس، کوس یا دهل بزرگی که چند بار در شب و روز در بارگاه سلاطین نواخته می شد، بارگاه، خیمۀ بزرگ

وقت چیزی یا کاری، فرصت، بار، دفعه، کرت، مرتبه، برای مِثال به روزی دو نوبت برآرای خوان / سران سپه را یکایک بخوان (نظامی۵ - ۱۰۹۳)، دوران، زمان، امری که دارای نظم و ترتیب باشد، قراول، کشیک، طبل، کوس، کوس یا دهل بزرگی که چند بار در شب و روز در بارگاه سلاطین نواخته می شد، بارگاه، خیمۀ بزرگ

فرهنگ فارسی عمید

ابوالحسین نوبختی

(عَ یِ نَ بَ)

ابن عباس بن اسماعیل بن ابی سهل بن نوبخت. مکنی به ابوالحسین. وی از شعبه ای از خاندان نوبختی بود. و از بزرگان کتاب اعیان و شعرای بغداد و از مردمان کریم و ادب پرور معاصر ابوسهل اسماعیل بن علی نوبختی است. در شعر و ادب شاگردبحتری و ابن الندیم بود و ابن الندیم مینویسد که اشعار او به دویست ورقه میرسد. وفات او در یکی از سالهای 323، 324، 327، 329 هجری قمری به اختلاف روایات قید شده است. و ابیاتی از اشعار او در کتاب خاندان نوبختی تألیف عباس اقبال نقل شده است. (از خاندان نوبختی عباس اقبال ص 193) (معجم المؤلفین از الفهرست ابن الندیم ج 1 ص 168) و اخبارالراضی و المتقی صولی ص 76)

معنی نوبخت - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما