- نستوه (پسرانه)
خستگی ناپذیر، از شخصیتهای شاهنامه، نام یکی از پسران گودرز پادشاه اشکانی، نام یکی ازسرداران خسروپرویز پادشاه ساسانی
معنی نستوه - جستجوی لغت در جدول جو
- نستوه
کسی که از کاروکوشش به ستوه نیاید، خستگی ناپذیر، مرد جنگی که از جنگ و ستیز عاجز و خسته نشود، برای مثال ایا خورشید سالاران گیتی / سوار رزم ساز و گرد نستوه (رودکی - ۵۲۹)
- نستوه (نَ)
نام یکی از نجبای ایران در زمان خسروپرویز. (از فرهنگ ولف) :
یکی بنده بد شاه را شادکام
خردمند و بیدار و نستوه نام.
فردوسی.
چو بندوی خراد لشکرفروز
چو نستوه لشکرکش نیوسوز.
فردوسی
یکی بنده بد شاه را شادکام
خردمند و بیدار و نستوه نام.
فردوسی.
چو بندوی خراد لشکرفروز
چو نستوه لشکرکش نیوسوز.
فردوسی
- نستوه (نَ)
لغهً، خستگی ناپذیر. ناافتاده. ضد ستوه و بستوه. و اسم معنی (حاصل مصدر) آن نستوهی است. (حاشیۀ برهان قاطع چ معین). عاجزنشونده. (فرهنگ نظام). آنکه به ستوه نیاید. که درمانده و عاجز نشود. مقاوم. (یادداشت مؤلف). آنکه در کارها ستوه نگردد یعنی ملول و عاجز نشود:
که کشت آن سیه پیل نستوه را
که کند از زمین آهنین کوه را.
دقیقی.
، ستیهنده در سخن و کارها. (از فرهنگ اسدی). جنگی. ستیزنده. (جهانگیری) (برهان قاطع) (ناظم الاطباء). آن بود که در جنگ روی نگرداند. (از حاشیۀ فرهنگ اسدی نخجوانی). جنگاور. ستیهنده. (برهان قاطع) (ناظم الاطباء). ناستوه. (انجمن آرا). بی باک. دلیر. جنگجو. بی هراس. کسی که از جنگ و بحث و مخاصمت نمودن عاجز نشود و به تنگ نیاید و روی نگرداند. (برهان قاطع). که از جنگ ستوه نشود و به تنگ نیاید و روی نگرداند. (آنندراج). آن که در جدال روی برنگرداند و کوشنده بود. (فرهنگ نظام از لغت فرس). پرروی که از بحث و مخاصمه روی گردان نشود. (ناظم الاطباء). آنکه از خصم روی نگرداند در سخن و در جدال و در خصومت. (از صحاح الفرس) :
ابا خورشیدسالاران گیتی
سوار رزم ساز و گرد نستوه.
رودکی.
بر آن سو که شاپور نستوه بود
پراکنده شد هرچه انبوه بود.
فردوسی.
بدو گفت مردم که نستوه تر
چنین گفت کآنکو بی اندوه تر.
فردوسی.
بیازید هوشنگ چون شیر چنگ
جهان کرد بر دیو نستوه تنگ.
فردوسی.
همانجا که مرز فرستوه بود
دزی جای دزدان نستوه بود.
اسدی.
، ستیهنده. ستیزه گر:
نخواهم رفت و با یاران نخواهم مشورت کردن
که نستوه از خرد هرگز نخواهد خواست دستوری.
نزاری.
، بدفعل. (برهان قاطع) (جهانگیری). زشت. (برهان قاطع). درشت. گستاخ. بدکردار. زشت. (ناظم الاطباء)
که کشت آن سیه پیل نستوه را
که کند از زمین آهنین کوه را.
دقیقی.
، ستیهنده در سخن و کارها. (از فرهنگ اسدی). جنگی. ستیزنده. (جهانگیری) (برهان قاطع) (ناظم الاطباء). آن بود که در جنگ روی نگرداند. (از حاشیۀ فرهنگ اسدی نخجوانی). جنگاور. ستیهنده. (برهان قاطع) (ناظم الاطباء). ناستوه. (انجمن آرا). بی باک. دلیر. جنگجو. بی هراس. کسی که از جنگ و بحث و مخاصمت نمودن عاجز نشود و به تنگ نیاید و روی نگرداند. (برهان قاطع). که از جنگ ستوه نشود و به تنگ نیاید و روی نگرداند. (آنندراج). آن که در جدال روی برنگرداند و کوشنده بود. (فرهنگ نظام از لغت فرس). پرروی که از بحث و مخاصمه روی گردان نشود. (ناظم الاطباء). آنکه از خصم روی نگرداند در سخن و در جدال و در خصومت. (از صحاح الفرس) :
ابا خورشیدسالاران گیتی
سوار رزم ساز و گرد نستوه.
رودکی.
بر آن سو که شاپور نستوه بود
پراکنده شد هرچه انبوه بود.
فردوسی.
بدو گفت مردم که نستوه تر
چنین گفت کآنکو بی اندوه تر.
فردوسی.
بیازید هوشنگ چون شیر چنگ
جهان کرد بر دیو نستوه تنگ.
فردوسی.
همانجا که مرز فرستوه بود
دزی جای دزدان نستوه بود.
اسدی.
، ستیهنده. ستیزه گر:
نخواهم رفت و با یاران نخواهم مشورت کردن
که نستوه از خرد هرگز نخواهد خواست دستوری.
نزاری.
، بدفعل. (برهان قاطع) (جهانگیری). زشت. (برهان قاطع). درشت. گستاخ. بدکردار. زشت. (ناظم الاطباء)
- نستوه
خستگی ناپذیر، عاجز نشونده
- نستوه ((نَ))
خستگی ناپذیر. مبارز
- نستوه
خستگی ناپذیر، ستیهنده، مبارز، مقاوم
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
خسته، درمانده، برای مثال خداوند فرمان و رای و شکوه / ز غوغای مردم نگردد ستوه (سعدی۱ - ۵۱)
افسرده، ملول، مقابل نستوه، به تنگ آمده، بستوه، بسته
به ستوه آمدن: به تنگ آمدن، ملول شدن، خسته و درمانده و بیچاره شدن
به ستوه آوردن: به تنگ آوردن، درمانده و بیچاره کردن
افسرده، ملول، مقابل نستوه، به تنگ آمده، بستوه، بسته
به ستوه آمدن: به تنگ آمدن، ملول شدن، خسته و درمانده و بیچاره شدن
به ستوه آوردن: به تنگ آوردن، درمانده و بیچاره کردن
خسته، درمانده، ستوه، استه، بستوه
استوه شدن (گشتن): درمانده شدن،برای مثال ز بس کآن سپه کوه تا کوه شد / ز انبوه او کوه استوه شد (فردوسی - لغت نامه - استوه)
استوه شدن (گشتن): درمانده شدن،
(نِسْ / نُسْ وَ)
لغت نامه دهخدا
زنان. (ترجمان علامۀ جرجانی ص 99) (منتهی الارب) (دهار) (آنندراج) (از بحر الجواهر). جمع واژۀ مراءه است از غیر لفظش. (از منتهی الارب) (اقرب الموارد) (المنجد) (بحر الجواهر). نساء. نسوان. نسون. نسنین. (اقرب الموارد)
(سُ)
لغت نامه دهخدا
نام جادویی که ارجاسب برای تفحص احوال به ایران گسیل داشت. (مزدیسنا و... تألیف معین چ 1 ص 360) :
یکی جادویی بود نامش ستوه
گذارنده راه و نهفته پژوه.
فردوسی
یکی جادویی بود نامش ستوه
گذارنده راه و نهفته پژوه.
فردوسی
(اِ / اُ)
لغت نامه دهخدا
مانده شده. (برهان) (مؤید الفضلاء). عاجز. (رشیدی). وامانده. (رشیدی) (سروری). ستوه. (جهانگیری). بجان آمده. زلّه شده. بتنگ آمده. (برهان) :
پلنگ دژ برازی دید بر کوه
که شیر چرخ گشت از کینش استوه.
ابوشکور.
ز بس کآن سپه کوه تا کوه شد
ز انبوه او کوه استوه شد.
فردوسی.
من ز بار گنه چو کوه شدم
وز تن و جان خود ستوه شدم.
سنائی.
چو زآن سیلها برگذشتی چو کوه
ازین قطره ها هم نگردی ستوه.
نظامی.
پلنگ دژ برازی دید بر کوه
که شیر چرخ گشت از کینش استوه.
ابوشکور.
ز بس کآن سپه کوه تا کوه شد
ز انبوه او کوه استوه شد.
فردوسی.
من ز بار گنه چو کوه شدم
وز تن و جان خود ستوه شدم.
سنائی.
چو زآن سیلها برگذشتی چو کوه
ازین قطره ها هم نگردی ستوه.
نظامی.
(بِ / بُهْ)
لغت نامه دهخدا
ستوه. سته. استو. بمعنی ستوه است که ملول و بتنگ آمده باشد. (برهان). بمعنی ستوه است که ملول و بتنگ آمده باشد و آن را بحذف واو بسته یا بسته و، سته نیز گفته اند. (انجمن آرا) (آنندراج). ستوه و ملول و مغموم. (ناظم الاطباء). ستوه. (رشیدی). محزون. غمزده. بجان آمده. و رجوع به شعوری ج 1 ورق 208 و ستوه شود، سبب غلیان شدن. (ناظم الاطباء)
نستوه، نام پهلوان ایرانی پسر نستوه در زمان پادشاهی فریدون، (فهرست ولف) :
برون آمد از کاخ شاپور گرد
فرستادۀسلم را پیش برد،
فردوسی (شاهنامه چ بروخیم ج 1 ص 98 بیت 687)،
سپهدار چون قارن رزمخواه
چو شاپور نستوه پشت سپاه،
(فردوسی شاهنامه چ بروخیم ج 1 ص 100)،
چپ شاه گرد تلیمان بخاست
چوشاپور نستوه بر دست راست،
فردوسی (شاهنامه چ بروخیم ج 1 ص 260)
برون آمد از کاخ شاپور گرد
فرستادۀسلم را پیش برد،
فردوسی (شاهنامه چ بروخیم ج 1 ص 98 بیت 687)،
سپهدار چون قارن رزمخواه
چو شاپور نستوه پشت سپاه،
(فردوسی شاهنامه چ بروخیم ج 1 ص 100)،
چپ شاه گرد تلیمان بخاست
چوشاپور نستوه بر دست راست،
فردوسی (شاهنامه چ بروخیم ج 1 ص 260)
(نَ)
لغت نامه دهخدا
ستیزندگی. جنگجویی. پایداری. رجوع به نستوه شود:
سپاهی با شگفتی ها و دستانهای گوناگون
ز نستوهی فزون از حد ز انبوهی فزون از مر.
امیرمعزی
سپاهی با شگفتی ها و دستانهای گوناگون
ز نستوهی فزون از حد ز انبوهی فزون از مر.
امیرمعزی
به تنگ آمده، درمانده، ذله، ستوه، عاجز، فرومانده، لاعلاج، مستاصل بیچاره، دل تنگ، مغموم، ملول
خسته، درمانده، ملول، رنجور