معنی ستوه
- ستوه((سُ))
- مانده، درمانده، افسرده، ملول، استوه
واژههای مرتبط با ستوه
ستوه
- ستوه
- خسته، درمانده،
برای مِثال خداوند فرمان و رای و شکوه / ز غوغای مردم نگردد ستوه (سعدی۱ - ۵۱)
افسرده، ملول، مقابلِ نستوه، به تنگ آمده، بستوه، بسته
به ستوه آمدن: به تنگ آمدن، ملول شدن، خسته و درمانده و بیچاره شدن
به ستوه آوردن: به تنگ آوردن، درمانده و بیچاره کردن
ستوه
- ستوه
- نام جادویی که ارجاسب برای تفحص احوال به ایران گسیل داشت. (مزدیسنا و... تألیف معین چ 1 ص 360) :
یکی جادویی بود نامش ستوه
گذارنده راه و نهفته پژوه.
فردوسی
ستوه
- ستوه
- خسته، درمانده، ملول، رنجور
ستوده
- ستوده
- ستایش شده
ساوه
- ساوه
- نام چندتن از شخصیتهای شاهنامه، از جمله نام دلاور تورانی در زمان کیکاووس پادشاه کیانی
نستوه
- نستوه
- خستگی ناپذیر، از شخصیتهای شاهنامه، نام یکی از پسران گودرز پادشاه اشکانی، نام یکی ازسرداران خسروپرویز پادشاه ساسانی
استوه
- استوه
- درمانده وخسته
بستوه
- بستوه
- ملول وبتنگ آمده
ستون
- ستون
- رکن
