معنی نخجیرگیر در فرهنگ فارسی عمید

شِکارچی، آنکه پیشه اش شکار کردن جانوران است، نَخجیرزَن، حابِل، صَیّاد، شِکارگیر، صِیداَفکن، شِکارگَر، نَخجیروال، مُتَصَیِّد، نَخجیرگان، صِیدگَر، صِیدبَند، قانِص، نَخجیرگَر

معنی نخجیرگیر در لغت نامه دهخدا

قانص. (مهذب الاسما) (ملخص اللغات). قناص. (ملخص اللغات). صیاد. شکارچی. شکارکننده. شکارگیرنده. صیدگیر:، اگر صد سگ تیز نخجیرگیر، که آهو ورا پیش دیدی ز تیر.، فردوسی.، پدرْمان یکی آسیابان پیر، در این دامن کوه نخجیرگیر.، فردوسی.، تو دستان نمودی چو روباه پیر، ندیدی همی دام نخجیرگیر.، فردوسی.، ز دام و دد و بوی نخجیرگیر، گریزان بود بر سه پرتاب تیر.، اسدی.، پیاده بر آن کُه چو نخجیرگیر، همی شد ز پس تا فکندش به تیر.، اسدی

معنی نخجیرگیر - جستجوی لغت در جدول جو

نخجیرگیر

فرهنگ فارسی عمید

نخجیرگیر

لغت نامه دهخدا

خمیرگیر

کارگری که در دکان نانوایی خمیر نان را آماده می کند

فرهنگ فارسی عمید

نخجیرگر

شکارچی، آنکه پیشه اش شکار کردن جانوران است، صیّاد، قانص، حابل، نخجیرگان، نخجیروال، متصیّد، صیدبند، صیدگر، شکارگیر، نخجیرزن، نخجیرگیر، شکارگر، صیدافکن

فرهنگ فارسی عمید

نخجیرگان

شکارچی، در موسیقی از الحان سی گانۀ باربد، برای مثال چو بر نخجیرگان تدبیر کردی / بسی چون زهره را نخجیر کردی (نظامی۱۴ - ۱۸۱)

فرهنگ فارسی عمید

نخجیرگاه

سرزمینی که در آن شکار فراوان باشد، جای شکار کردن، شکارگاه، شکارستان، صیدگاه، متصیّد

فرهنگ فارسی عمید

نخجیرگاه

(نَ)

شکارگاه. (ناظم الاطباء). شواهدذیل نخچیرگاه ذکر شده است. رجوع به نخچیرگاه شود

لغت نامه دهخدا

خمیرگیر

(خَ)

عجان. خلیفه. خمیرساز. خمیرگر. آنکه خمیر را ورزد نان پختن را. آنکه در نانوایی خمیر نان آماده کند. در نانوائی آنکه خمیر را ورزد و برای کنده گرفتن مهیا کند. (یادداشت بخط مؤلف)

لغت نامه دهخدا

نخجیردار

(دُ بِ هََ اَ)

شکاربان. و رجوع به نخجیروان شود:
نخجیرداران این ملک را
شاگرد باشد فزون ز بهرام.
فرخی

لغت نامه دهخدا

نخجیرگان

(نَ)

شکارچی. صیاد. قناص وحوش. (یادداشت مؤلف) :
تو خود دانی که ویرو چون جوان است
به دشت و کوه بر نخجیرگان است.
(ویس و رامین)

لغت نامه دهخدا

نخچیرگر

(نَ گَ)

صیاد. شکارچی. قانص. شکارکننده