معنی نخجیرگیر
- نخجیرگیر
- شکارچی، آنکه پیشه اش شکار کردن جانوران است، نخجیرزن، حابل، صیّاد، شکارگیر، صیدافکن، شکارگر، نخجیروال، متصیّد، نخجیرگان، صیدگر، صیدبند، قانص، نخجیرگر
واژههای مرتبط با نخجیرگیر
نخجیرگیر
- نخجیرگیر
- قانص. (مهذب الاسما) (ملخص اللغات). قناص. (ملخص اللغات). صیاد. شکارچی. شکارکننده. شکارگیرنده. صیدگیر:
اگر صد سگ تیز نخجیرگیر
که آهو ورا پیش دیدی ز تیر.
فردوسی.
پدرْمان یکی آسیابان پیر
در این دامن کوه نخجیرگیر.
فردوسی.
تو دستان نمودی چو روباه پیر
ندیدی همی دام نخجیرگیر.
فردوسی.
ز دام و دد و بوی نخجیرگیر
گریزان بود بر سه پرتاب تیر.
اسدی.
پیاده بر آن کُه چو نخجیرگیر
همی شد ز پس تا فکندش به تیر.
اسدی
نخچیرگیر
- نخچیرگیر
- شکارافکن نخچیروال
نخچیرگیر
- نخچیرگیر
- مرد شکاری و شکارانداز. نخچیروال. نخچیروان. (از ناظم الاطباء)
نخجیرگیری
- نخجیرگیری
- عمل نخجیرگیر. رجوع به نخجیرگیر شود
نخجیرگر
- نخجیرگر
- شِکارچی، آنکه پیشه اش شکار کردن جانوران است، صَیّاد، قانِص، حابِل، نَخجیرگان، نَخجیروال، مُتَصَیِّد، صِیدبَند، صِیدگَر، شِکارگیر، نَخجیرزَن، نَخجیرگیر، شِکارگَر، صِیداَفکن
نخجیرگر
- نخجیرگر
- شکارچی صیاد. شکارکننده. نخجیرگیر:
رای تو چه کردی ار به تقدیر
نخجیرگر او شدی تو نخجیر.
نظامی
نخجیرگان
- نخجیرگان
- شکارچی، در موسیقی از الحان سی گانۀ باربد،
برای مِثال چو بر نخجیرگان تدبیر کردی / بسی چون زهره را نخجیر کردی (نظامی۱۴ - ۱۸۱)
نخجیرگاه
- نخجیرگاه
- سرزمینی که در آن شکار فراوان باشد، جای شکار کردن، شِکارگاه، شِکارِستان، صِیدگاه، مُتَصَیَّد
نخجیرگاه
- نخجیرگاه
- شکارگاه
