- نجز (نُ)
نجز. رجوع به نجز شود
معنی نجز - جستجوی لغت در جدول جو
- نجز
سپری شدن. نابود گشتن. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء). منقضی شدن. فنا شدن. و این در استعمال از نجز فصیح تر است. (اقرب الموارد). سپری و نیست شدن. (فرهنگ خطی) (از تاج المصادر بیهقی). انقضاء. (المنجد). فنا شدن. (المنجد). رجوع به نجز شود، منقطع گردیدن کلام. (از منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء). انقطاع کلام. (از المنجد). رجوع به نجز شود، حاضر آمدن. (آنندراج). حاضر آمدن وعده. (از ناظم الاطباء) : نجز الوعد، حاضر آمد. (منتهی الارب). رجوع به نجز شود
- نجز (نَ)
اسم است انجاز را، و گویند: انت علی نجز حاجتک، به فتح یا ضم نون، یعنی نزدیک به روائی حاجت خودی. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (از المنجد)، نزدیکی به روائی (حاجت) . (لغتنامۀ مقامات حریری) (فرهنگ خطی)،
{{اسم}} حاجت نزدیک به روائی. نجز. (ناظم الاطباء). حاجت در شرف روا شدن. (از اقرب الموارد)،
{{مصدر}} روا کردن حاجت کسی را. (از منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء) (از تاج المصادر بیهقی). برآوردن حاجت. (از المنجد)، حاضر آمدن و زود رسیدن وعده. (اقرب الموارد)، تمام شدن. (از المنجد) (از اقرب الموارد). گویند: نجز الکتاب، منقضی شدن. فنا شدن. (از اقرب الموارد)، منقطع شدن (کلام). (از اقرب الموارد)، شتاب کردن در وعده. (از اقرب الموارد)
{{اسم}} حاجت نزدیک به روائی. نجز. (ناظم الاطباء). حاجت در شرف روا شدن. (از اقرب الموارد)،
{{مصدر}} روا کردن حاجت کسی را. (از منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء) (از تاج المصادر بیهقی). برآوردن حاجت. (از المنجد)، حاضر آمدن و زود رسیدن وعده. (اقرب الموارد)، تمام شدن. (از المنجد) (از اقرب الموارد). گویند: نجز الکتاب، منقضی شدن. فنا شدن. (از اقرب الموارد)، منقطع شدن (کلام). (از اقرب الموارد)، شتاب کردن در وعده. (از اقرب الموارد)
- نجز
سپری شدن، منقضی و فنا شدن
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
عشوه، کرشمه، لطف، زیبا، خوشگل، فخر، نوازش، رفاه، آسایش
ناز شست: پولی که کسی به سبب هنری که نشان داده از کسی بگیرد، پولی که در قدیم مامور دولت برای کاری که انجام داده بود از کسی می گرفت
ناز نوروز: در موسیقی از الحان سی گانۀ باربد،برای مثال چو در پرده کشیدی ناز نوروز / به نوروزی نشستی دولت آن روز (نظامی۱۴ - ۱۸۰)
ناز شست: پولی که کسی به سبب هنری که نشان داده از کسی بگیرد، پولی که در قدیم مامور دولت برای کاری که انجام داده بود از کسی می گرفت
ناز نوروز: در موسیقی از الحان سی گانۀ باربد،
ستاره، هر یک از نقطه های درخشان که شب در آسمان دیده می شود، اختر، نیّر، جرم، کوکبه، تارا، استاره، نجمه، کوکب، ستار، مفرد نجوم و انجم
قسط
پنجاه و سومین سورۀ قرآن کریم، مکی، دارای ۶۲ آیه، والنّجم
قسط
پنجاه و سومین سورۀ قرآن کریم، مکی، دارای ۶۲ آیه، والنّجم
در عروض از بحور شعر که از تکرار سه یا چهاربار مستفعلن حاصل می شود
شعری که به هنگام جنگ در مقام مفاخرت و خودستایی می خوانند
در موسیقی گوشه ای در دستگاه چهارگاه، ارجوزه
شعری که به هنگام جنگ در مقام مفاخرت و خودستایی می خوانند
در موسیقی گوشه ای در دستگاه چهارگاه، ارجوزه
(مُ نَجْ جَ)
لغت نامه دهخدا
حاجت رواشده. برآورده شده. وفاشده، قطعی. مسلم. رجوع به مدخل بعد شود.
- عقد منجز. رجوع به ذیل عقد شود
- عقد منجز. رجوع به ذیل عقد شود
(مُ جِ)
لغت نامه دهخدا
وفاکننده وعده و رواکننده حاجت. (ناظم الاطباء) (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) :
همه امرش به کام دل روان باد
همه آهنگ او را دهر منجز.
منجیک.
، چست و چالاک. (ناظم الاطباء) ، داروی مسهل. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون)
همه امرش به کام دل روان باد
همه آهنگ او را دهر منجز.
منجیک.
، چست و چالاک. (ناظم الاطباء) ، داروی مسهل. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون)
(تَ)
لغت نامه دهخدا
روایی خواستن و وعده وفا کردن جستن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) : به تحصیل این اموال و تنجز این اقوال معتمدان روان کرد. (ترجمه تاریخ یمینی چ 1 تهران ص 293). هر دو به حضرت رسیدند و مراسم خدمت بجای آوردند و تنجز وعد و تأکید عقد نکاح مطالبت کردند. (ترجمه تاریخ یمینی ایضاً ص 376) ، ستیهیدن به آشامیدن چیزی. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)
بر آورنده نیاز، شکمروان، چست نیاز بر آورده روا شده (حاجت) وفا شده (وعده)، وفا کننده (وعده) روا کننده (حاجت)، چست چالاک، داروی مسهل
قید استثناست از جز بجز مگر:) ملک فرمود تا شاپور حالی زجز خسرو سرارا کرد خالی (نظامی. خسرو و شیرین)
میانگی، باز داشت باز داشتن، در میان آمدن، گلو بریدن، روده ریش از تشنگی خویش نزدیک، سوی، پاک
شعری که هنگام جنگ در مقام مفاخرت و خود ستائی بخوانند پلیدی و بت پرستی
