- میرغنی (غَ)
شیخ محمد عثمان بن محمد بن ابی بکر بن عبدالله میرغنی (1208-1268 هجری قمری) ازشهر مکه بود و مذهب حنفی داشت. در ده سلامۀ طایف به دنیا آمد و در مکه به تحصیل علوم فقه و حدیث و تفسیر آن پرداخت و بعد به طریقت صوفیه روی آورد و محضر شیخ سیداحمد بن ادریس و عده ای از مشایخ طریقۀ نقشبندیه و قادریه و شاذلیه و جنیدیه و میرغنیه (که جد او سیدعبدالله میرغنی آن را بنیان نهاده بود) را درک کرد ودر سرزمین حجاز به سیر و سفر پرداخت و سپس به صعید مصر آمد و در منفلوط و اسیوط مدتی اقامت گزید. آنگاه به سودان رفت و در آنجا مقدمش را گرامی داشتند و به طریقۀ او گرویدند و شهرتش همه جا پیچید و سرانجام در طایف درگذشت. جنازه او را به مکه حمل کردند در معلاه به خاک سپردند. آرامگاه وی زیارتگاه علاقه مندان است. از آثار اوست: 1- انوارالمتراکمه - چاپ سنگی مصر 1300. 2- تاج التفاسیر لکلام الملک الکبیر. 3- السرالربانی (اسرارالربانی). 4- فتح الرسول و مفتاح باب الدخول لمن ارادالیه الحصول. 5- مجموع الاورادالکبیر. 6- مجموعه ای شامل دیوان او مسما به ’مجمع الغرائب المفرقات من لطائف الخرافات الذاهبات’. 7- النفحات المدنیه فی المدائح المصطفویه. 8- النور البراق فی مدح بنی المصداق. (از معجم المطبوعات چ مصر ج 2 ص 1828 و 1829)
