معنی مقفع در لغت نامه دهخدا

لقب پدر ابومحمد عبدالله بن مقفع فصیح و بلیغ معروف است، بدانجهت که حجاج او را مضروب ساخت و دست او یرا گرفت. (ازمحیط المحیط). لقب پدر عبدالله بن مقفع است از زبان آوران معروف و پیش از آنکه دین اسلام اختیار کند نام او روزبه بود و پدر وی را بدان جهت مقفع گفتند که چون حجاج چوب بر انگشتان وی بزد قفعت یده، یرا گرفت دست او. (ناظم الاطباء). و رجوع به ابن المقفع شود

معنی مقفع در لغت نامه دهخدا

ترنجیده و درهم کشیده. (ناظم الاطباء). رجل مقفعالیدین، مرد ترنجیده و یرا گرفته دست. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). مردی که دستش ترنجیده و برگشته باشد. (از اقرب الموارد)

معنی مقفع در لغت نامه دهخدا

مرد که همواره سرنگون باشد. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

معنی مقفع در فرهنگ لغت هوشیار

سر به زیر، سرما زده، گشته انگشت کژ انگشت کسی که همیشه سرش بطرف پایین باشد سرافکنده سر بزیر، کسی که دستهایش بر اثر سرما و جز آن شل و لرزان باشد، آنکه انگشتانش ترنجیده و برگشته باشد

معنی مقفع در فرهنگ فارسی معین

سرافکنده، سر به زیر، کسی که دست هایش بر اثر سرما و جز آن شل و لرزان باشد، آن که انگشتانش برگشته باشد

معنی مقفع - جستجوی لغت در جدول جو

مقفع

لغت نامه دهخدا

مقفع

لغت نامه دهخدا

مقفع

لغت نامه دهخدا

مقفع

فرهنگ لغت هوشیار

مقفع

فرهنگ فارسی معین

مقنع

اقناع کننده، قانع کننده

فرهنگ فارسی عمید

مدفع

جای گرد آمدن آب، مجرای آب

فرهنگ فارسی عمید

مقطع

محل قطع، جای بریدن، محل جدایی
پایان سخن
در علوم ادبی بیت آخر غزل یا قصیده

فرهنگ فارسی عمید

مقطع

بریده شده، چیزی که زواید آن را بریده و آراسته و پیراسته کرده باشند
کوتاه، مقابل موصل
در ادبیات در فن بدیع مصراع یا بیتی که حروف آن قابل اتصال نباشد و نتوان آن ها را سرهم نوشت، منفصل الحروف

فرهنگ فارسی عمید

مدفع

آلت دفاع از قبیل توپ و تفنگ، آلت دفع

فرهنگ فارسی عمید

مقطع

کسی که پادشاه یا خلیفه اقطاع به او می داده تا از درآمد آن زندگانی کند

فرهنگ فارسی عمید

مقنع

کسی که سر و صورت خود را پوشانیده

فرهنگ فارسی عمید

مقمع

گرز، از آلات جنگ که در قدیم به کار می رفته و از چوب و آهن ساخته می شده و سر آن بیضی شکل یا گلوله مانند بوده و آن را بر سر دشمن می زدند، کوپال، گرزه، دبوس، لخت، چماق، سرپاش، سرکوبه، عمود، مقمعه

فرهنگ فارسی عمید

مقفل

قفل شده، بسته شده

فرهنگ فارسی عمید

مقفا

کلام با قافیه، قافیه دار

فرهنگ فارسی عمید

اقفع

(اَ فَ)

مردی که گوش و پای او برگردیده باشد. (از اقرب الموارد). مرد که انگشتان پای او برگردیده باشد. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). انگشتان پای واپس جسته. (تاج المصادر بیهقی) ، کلاه دراز پوشیدن. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

مقفعه

(مِفَ عَ)

چوب که بدان انگشتان بزنند. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مقفی

قافیه کرده شده، قافیه دار

فرهنگ لغت هوشیار

مقطع

بریدن، قطع و برش بریده شده

فرهنگ لغت هوشیار

مقفا

بنگری به مقفی رسم الخط فارسی برای مقفی

فرهنگ لغت هوشیار

مقفل

از ریشه پارسی کوپله دار بسته شده کلون شده قفل شده، بسته شده

فرهنگ لغت هوشیار

مقلع

کان سنگ کلوخ کوب، کلوخ کش

فرهنگ لغت هوشیار

مقرع

پشک اندازنده، کوبنده کوبنده، فال زننده

فرهنگ لغت هوشیار

مقمع

بته: سنگی باشد که بدان دارو ها سایند

فرهنگ لغت هوشیار

مدفع

آلت دفع، بسیار دفع کننده و راننده

فرهنگ لغت هوشیار

اقفع

سر به زیر، انگشت برگشته، دم کوتاه: جانور

فرهنگ لغت هوشیار

مقفعی

منسوب به مقفع، منسوب به ابن المقفع، نوعی قلم تحریری (شاید منسوب باشد به داذبه معروف به ابن المقفع) : (و بزمین عراق دوانزده قلم است هر یکی را قد و اندام و تراشی دیگر و هر یکی را ببزرگی از خطاطان باز خوانند یکی مقلی به ابن مقله باز خوانند... سدیگرمقفعی که به ابن مقفع باز خوانند) (نوروزنامه. 49)

فرهنگ لغت هوشیار

مقنع

پارسی تازی گشته مغنا مکنا روسری خرسند کننده پارچه ای که زنان سر خود را بدان پوشانند روسری مقنعه

فرهنگ لغت هوشیار