معنی مفتدی در لغت نامه دهخدا

کسی که سرخریده شده باشد. (ناظم الاطباء). و رجوع به افتداء شود

معنی مفتدی در لغت نامه دهخدا

کسی که سر خود را می خرد و خود را فدیه می دهد. (ناظم الاطباء). فدیه ده. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به افتداء شود

معنی مفتدی در فرهنگ لغت هوشیار

کسی که سر خود را میخرد و خود را فدیه میدهد

معنی مفتدی - جستجوی لغت در جدول جو

مفتدی(مُ تَ دا)

لغت نامه دهخدا

مفتدی(مُ تَ)

لغت نامه دهخدا

مفتدی

فرهنگ لغت هوشیار

مبتدی

کسی که تازه به کاری مشغول شده، تازه کار، نوآموز

فرهنگ فارسی عمید

مهتدی

هدایت شده، راه راست یافته

فرهنگ فارسی عمید

مقتدی

اقتدا کننده، پیروی کننده

فرهنگ فارسی عمید

معتدی

از حد درگذرنده، بیداد کننده

فرهنگ فارسی عمید

مرتدی

کسی که ردا پوشیده باشد، محتجب

فرهنگ فارسی عمید

مفتری

کسی که به دیگری افترا ببندد، تهمت زننده،

فرهنگ فارسی عمید

مفتری

(مُتَ را)

دروغین. مجعول. بربافته:
ای برترین مقام ملائک بر آسمان
با منصب تو زیرترین پایۀ علا
شعر آورم به حضرت عالیت زینهار
با وحی آسمان چه زند سحر مفتری.
سعدی (کلیات چ مصفا ص 679).
ورجوع به مفتریات شود

لغت نامه دهخدا

مجتدی

(مُ تَ)

خواهندۀ عطا. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مرتدی

(مُ تَدْ دی)

مرتد بودن. مرتد شدن. صفت مرتد. رجوع به مرتد شود

لغت نامه دهخدا

مرتدی

(مُ تَ)

رداپوشیده. (ناظم الاطباء). چادر برافکنده. (آنندراج). عبا یا چادر پوشیده. نعت فاعلی است از ارتداء: به رداء کفر مرتدی شده و مرتد گشته. (ترجمه تاریخ یمینی ص 272)

لغت نامه دهخدا

مهتدی

(مُ تَ)

ابن حمادبن عمرو الذهلی. امیر بخارا بود و او به امر ابوالعباس طوسی شهر بخارا را باره زد. (از تاریخ بخارا ص 41)

لغت نامه دهخدا

مفتری

(مُ تَ)

دروغ گوینده بر کسی. بهتان و تهمت نهنده بر کسی. (از غیاث) (از آنندراج). دروغ بربافنده و بهتان زننده. تهمت نهنده و دروغ گوینده بر کسی. (از ناظم الاطباء). آنکه دروغ بندد. بهتان زن. ج، مفترون، مفترین. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : ان الذین اتخذوا العجل سینالهم غضب من ربهم و ذله فی الحیوه الدنیا و کذلک نجزی المفترین. (قرآن 152/7). و اًلی عاد اخاهم هوداً قال یا قوم اعبدوا اﷲ مالکم من اًله غیره اًن انتم اًلاّ مفترون. (قرآن 50/11). و اًذا بدلنا آیه مکان آیه واﷲ اعلم بما ینزل قالوا اًنما أنت مفتر بل أکثرهم لایعلمون. (قرآن 101/16). تا اگر بهتان و افترا باشد کذاب و مفتری سزای خویش بر صفحات احوال مشاهده کند. (جهانگشای جوینی).
نیست این از ران گاو ای مفتری
ران گاوت می نماید ازخری.
مولوی.
و رجوع به افترا شود، مکار. حیله باز. (ناظم الاطباء) ، کسی که پوستین می پوشد. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). گویند: المفتری لایجد البرد. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مفتلی

(مُ تَ)

پرورنده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء) ، آنکه نگاه می دارد. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

مفتکی

(مُ تَ)

مجانی و مفت و مسلم. به دست آوردن چیزی بدون پرداخت بها. (فرهنگ لغات عامیانۀ جمالزاده). به مفت. مجاناً. به رایگان. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

افتدی

(اَ فَ)

مغربیان خدای را گویند، اندک اندک ریختن آب را و به آب روان رسیدن و بر وقت خروج آب رسیدن. (منتهی الارب) (از آنندراج) (ناظم الاطباء). کم کم آب ریختن یا ساعت خروج آب به آن رسیدن. (از اقرب الموارد) ، برآمدن زن از عدت به آلودن بوی خوش و جز آن یا بمالیدن اندام بمرغی یا بجانوری دیگر تا این فعل سبب خروج از عدت باشد. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). شکستن زن عدت خود را بمالیدن بوی خوش و غیره یا مالیدن خود به دابه یا پرده ای تا سبب خروج او از عدت گردد. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مهتدی

(مُ تَ)

راه راست یافته و راه نموده شده و دلالت شده به راه سلامتی. (ناظم الاطباء). بر راه راست. (مهذب الاسماء). هدایت یافته. راه یافته. راه برده. رشید. راشد. (یادداشت مؤلف) : من یهد اﷲ فهو المهتدی و من یضلل فاولئک هم الخاسرون. (قرآن 178/7). به انوار سنت و آثار مساعی پدر مقتدی و مهتدی. (ترجمه تاریخ یمینی ص 398).
سورۀ رحمن بخوان ای مبتدی
تا شوی بر سر پریان مهتدی.
مولوی

لغت نامه دهخدا

مبتدی

(مُ تَ)

شروع کننده و آغازکننده. (ناظم الاطباء). آغازکننده، مقابل منتهی. (آنندراج). آغازکننده. شروع کننده، نوآموز و بی وقوف و شاگردی که تازه شروع در تحصیل کرده باشد. (ناظم الاطباء). نوآموز. تازه کار. نوچه. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) :
با خبر از فنون فضل و ادب
هست به پیش تو کم از مبتدی.
فرخی (دیوان چ عبدالرسولی ص 398).
ای مبتدی تو تجربه از اوستاد گیر
زیرا که به ز تجربه آموزگار نیست.
مسعودسعد.
مقصود از تحریر این رسالت و تقریر این مقالت اظهار فضل نیست و اذکار خدمت نی بلکه ارشاد مبتدی است. (چهارمقاله).
سورهالرحمن بخوان ای مبتدی
تا شوی بر سر پریان مهتدی.
مولوی.
، (اصطلاح عرفان) در اصطلاح عرفا، مبتدی کسی است که بقوت عزم و ارادۀ خود وارد در سلوک و طریق اهل اﷲ و سائرین الی اﷲ شده و کمر خدمت در میان بسته و آداب شریعت و احکام طریقت را متحمل شده باشد. (فرهنگ مصطلاحات عرفاء سیدجعفر سجادی ص 343)

لغت نامه دهخدا