- مستقبل
استقبال کننده، پیشواز رونده، پیش آینده، زمان آینده
معنی مستقبل - جستجوی لغت در جدول جو
- مستقبل
آینده، زمان آینده
- مستقبل (مُ تَ بِ)
نعت فاعلی از استقبال. روی به چیزی آرنده. (غیاث) (آنندراج). کسی که در مقابل و محاذات چیزی قرار گیرد چون در مقابل قبله. (از اقرب الموارد). رجوع به استقبال شود، در اصطلاح فقهی، کسی که به طرف قبله متوجه است، پیش آینده. (غیاث) (آنندراج). مقابل مستدبر. (از اقرب الموارد). پیشوازکننده. به پیشواز شونده. پذیره آینده، زمانۀ پیش آینده که مقابل ماضی و حال است. (غیاث) (آنندراج). زمانی که بعد از حال آید. استقبال. (از اقرب الموارد). مستقبل. (از المنجد). زمانی که منتظر بوجود آمدن آن باشی پس از زمانی که در آن هستی، و بدین نام خوانده شده است بسبب اینکه زمان به استقبال آن میرود. (از تعریفات جرجانی). مضارع. غابر. آینده:
بیش از همه شاهانست از ماضی و مستقبل
بیش از همه میران است از شیری و از شاری.
منوچهری.
همچنین هر کس به اندازۀنظر
غیب مستقبل ببیند خیر و شر.
مولوی (مثنوی).
که چه خواهم خورد مستقبل عجب
لوت فردا از کجا سازم طلب.
مولوی (مثنوی).
- امثال:
المستقبل کشاف
بیش از همه شاهانست از ماضی و مستقبل
بیش از همه میران است از شیری و از شاری.
منوچهری.
همچنین هر کس به اندازۀنظر
غیب مستقبل ببیند خیر و شر.
مولوی (مثنوی).
که چه خواهم خورد مستقبل عجب
لوت فردا از کجا سازم طلب.
مولوی (مثنوی).
- امثال:
المستقبل کشاف
- مستقبل (مُ تَ بَ)
نعت مفعولی از استقبال. آنچه بسوی آن روی آورند. (از اقرب الموارد). رجوع به استقبال شود، زمانی که بعد از حال آید. مستقبل. (المنجد) ، در اصطلاح مصوران، تمام رخ. تصویر دوچشمی. تصویر که دو چشم و هر دو رخساره دارد در مقابل نیمرخ که به اصطلاح مصوران تصویر یک چشمی را گویند. (غیاث) (آنندراج)
- مستقبل
پیش آینده، استقبال، پیشواز کننده، آینده
- مستقبل ((مُ تَ بَ))
زمان آینده
- مستقبل ((مُ تِ بِ))
استقبال کننده، به پیشواز رونده
- مستقبل
آتی، آتیه، آینده
متضاد: حال، گذشته
متضاد: حال، گذشته
- مستقبل
آینده
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
کسی که آزادانه امور خود را اداره کند و به دیگری حق مداخله ندهد، آزاد و مختار، در علوم سیاسی دارای استقلال، جداگانه
(مُ تَ)
لغت نامه دهخدا
نعت فاعلی از استقاله. اقاله خواهنده. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). رجوع به استقاله شود
(مُ تَمْ بِ)
لغت نامه دهخدا
گیرندۀ برگزیدۀ مال، تیر و ’نبل’ خواهنده. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). رجوع به استنبال شود
(مُ تَ بِ)
لغت نامه دهخدا
ناگوار شمرنده جای را. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، گوسفند گشن خواه. (از منتهی الارب). و رجوع به استیبال شود
(مُ تَ بِ)
لغت نامه دهخدا
نعت فاعلی از استقباح. زشت و قبیح شمرنده. قبیح بیننده. ضدمستحسن. (از اقرب الموارد). رجوع به استقباح شود
(مُ تَتِ)
لغت نامه دهخدا
نعت فاعلی از استقتال. باک ندارندۀ موت جهت دلاوری. (از منتهی الارب). مستمیت و فداکار و از جان گذشته. (از اقرب الموارد). رجوع به استقتال شود
(مُ تَ بَ)
لغت نامه دهخدا
نعت مفعولی از استقباح. زشت و قبیح شمرده شده. زشت دیده شده. ضد مستحسن. (از اقرب الموارد). زشت و بد. (آنندراج). زشت داشته. قبیح: یکی بر سر راهی مست خفته بود... عابدی در وی گذر کرد و در حالت مستقبح او نظر. (سعدی).
- مستقبح الذکر، که ذکر آن قبیح باشد. که یادآوری آن زشت باشد
- مستقبح الذکر، که ذکر آن قبیح باشد. که یادآوری آن زشت باشد
زشت بد زشت شمرده قبیح دانسته. زشت شمرنده قبیح داننده، جمع مستقبحین
