معنی متحامل در لغت نامه دهخدا

به خود گیرنده کار را به مشقت. (آنندراج)، کسی که رنج می دهد و می آزارد، صابر و شکیبا. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون). و رجوع به تحامل شود

معنی متحامل - جستجوی لغت در جدول جو

متحامل

لغت نامه دهخدا

متحامل

فرهنگ لغت هوشیار

متامل

کسی که در امری فکر و اندیشه می کند

فرهنگ فارسی عمید

متکامل

به کمال رسیده، کامل و تمام

فرهنگ فارسی عمید

متعامل

کسی که با دیگری خرید و فروش و معامله می کند، یک طرف معامله

فرهنگ فارسی عمید

محامل

محمل ها، چیزهایی که در آن کسی یا چیزی را حمل کنند، هودج ها، پالکی ها، کجاوه ها، چیزهایی که محل های اعتماد واقع شود، محل های اعتماد، علت ها، سبب ها، انگیزه ها، جمع واژۀ محمل

فرهنگ فارسی عمید

تحامل

با مشقت و سختی امری را بر عهده گرفتن، کینه در دل گرفتن، بیش از طاقت کسی کاری بر او تحمیل کردن

فرهنگ فارسی عمید

متحاشی

هراسان، ترسان، بیمناک، در حال ترس و بیم

فرهنگ فارسی عمید

متحاکم

آنکه با طرف دعوی نزد حاکم می رود

فرهنگ فارسی عمید

متحارب

طرف مقابل در جنگ، دشمن

فرهنگ فارسی عمید

متحمل

مجبور به تحمل رنج و سختی، بردبار، آنکه رنج و سختی را تحمل می کند، بار بردار

فرهنگ فارسی عمید

متعامل

(مُ تَ مِ)

داد وستدکننده. و رجوع به تعامل شود، قبول کننده معامله. طرف مقابل معامله. پذیرندۀ معامله

لغت نامه دهخدا

محامل

(مَ مِ)

جمع واژۀ محمل. (منتهی الارب). رجوع به محمل شود، رگهای بن نره و پوست آن: محامل الذکر. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

متحامی

(مُ تَ)

خویشتن را نگهدارنده و پرهیز نماینده. (آنندراج). هشیار و آگاه و ملتفت و متنبه و دوراندیش. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون). و رجوع به تحامی شود

لغت نامه دهخدا

متکامل

(مُ تَ مِ)

تمام شونده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). رجوع به تکامل شود، تمام. (آنندراج). کامل و درست و تمام. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون)

لغت نامه دهخدا

متحالم

(مُ تَ لِ)

حلیم نماینده از خود که نباشد. (آنندراج). کسی که خود را حلیم پندارد وحلیم نباشد. (ناظم الاطباء). و رجوع به تحالم شود

لغت نامه دهخدا

متحامق

(مُ تَ مِ)

خویشتن را گول سازنده. (آنندراج). کسی که به خود بندد گولی و حماقت را. (ناظم الاطباء). و رجوع به تحامق شود

لغت نامه دهخدا

متدامل

(مُ تَ مِ)

همدیگر صلاح نماینده. (آنندراج). با یکدیگرآشتی کننده. (ناظم الاطباء). و رجوع به تدامل شود

لغت نامه دهخدا

متحمل

(مُ تَ حَمْ مِ)

بردارندۀ بار و بر خود گیرنده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). باربردارنده و باربردار. (ناظم الاطباء) :
ساحل تو محشر است نیک بیندیش
تا بچه بار است کشتیت متحمل.
ناصرخسرو.
چون ایلک خان از احتشاد و استعداد ایشان خبر یافت چند کس را از مشایخ و معارف به ناصرالدین فرستاد و رسالتی که متحمل او بودند ادا کردند. (ترجمه تاریخ یمینی چ 1 تهران ص 165). مقصد زایران و کهف مسافران و متحمل بار گران. (گلستان)، کسی که رحلت می کند و حرکت می نماید از لشکرگاه. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون)، کسی که برداشت می کند بردباری راو رنج می کشد در شکیبائی. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون) (از اشتینگاس)، آن که سزاوار و لایق بردباری است و متواضع و با خشوع و خضوع، با تدبیر و هوشیار و عاقل. (ناظم الاطباء)، بردبار و با صبر و شکیبائی. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون). بردبار. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
- متحمل شدن، تاب آوردن. تابیدن. تافتن. برتابیدن. برداشتن. کشیدن. بردن درد را. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
- ، به روی خود آوردن. اعتناء کردن. متوجه شدن: ذوالقدر... از جنگ فرار کرده در راه به خدمت نواب اشرف (شاه اسماعیل) رسیده هر چند شاه او را صدا زده متحمل نشده... (عالم آرای عباسی)

لغت نامه دهخدا