معنی فسکل در لغت نامه دهخدا

اسب که در میدان سپس همه اسبان رهان آید. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). اسب که در میدان مسابقه عقب همه اسبان بدود. (فرهنگ فارسی معین)، مرد واپس مانده و پیر، مرد کمینه. (منتهی الارب). رجل فُسکل، مرد رذل. (از اقرب الموارد)، فرومایه. سفله. پست. (از فرهنگ فارسی معین). مرد کاهل و فرومایه. (منتهی الارب)

معنی فسکل در فرهنگ لغت هوشیار

پستاز: اسپ، پست اسبی که در میدان (مسابقه) عقب همه اسبان بدود، فرومایه سفله پست

معنی فسکل در فرهنگ فارسی معین

اسبی که در میدان، عقب همه اسبان بدود، کنایه از فرومایه، پست

معنی فسکل - جستجوی لغت در جدول جو

فسکل

لغت نامه دهخدا

فسکل

فرهنگ لغت هوشیار

فسکل

فرهنگ فارسی معین

فسیل

آثار و بقایای موجودات زندۀ دوران های قدیم مانند استخوان، دندان، صدف و امثال آن ها که در داخل پوستۀ زمین باقی مانده است، سنگواره، کنایه از کسی یا چیزی که از کار افتاده و بسیار قدیمی است، بسیار پیر، فاقد پویایی مثلاً کارمندان این اداره دیگر در این اتاق ها فسیل شده اند

فرهنگ فارسی عمید

فکل

موهای مرتب شدۀ جلوی سر، پاپیون، کراوات، یقۀ پیراهن که با دکمه به آن وصل می شده است

فرهنگ فارسی عمید

فسیل

فسیله ها، نهال ها، نهال های خرما، جمع واژۀ فسیله

فرهنگ فارسی عمید

فکل

(فُ کُ)

یقۀ پیراهن که بوسیلۀ دکمه های پیراهن دوخته میشود. (فرهنگ فارسی معین) :
اولاً عرض فکلها اینقدر وسعت نداشت
ثانیاً فکر جوانان این قدر لاغر نبود.
بهار.
، کراوات. (فرهنگ فارسی معین) ، در تداول عوام، نیز به پاپیون اطلاق میشود

لغت نامه دهخدا

فسل

(فَ سِ)

درخت خرد خرما. (آنندراج). مصحف فسیل است. رجوع به فسیل شود

لغت نامه دهخدا

فسل

(فِ)

گول و نادان. (منتهی الارب). احمق. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مسکل

(مِ کَ)

نام سازی است که به دهن بنوازند مثل موسیقار. (جهانگیری) (از آنندراج). سازی را گویند که بعضی مردم از دهن به هوای دهن به طریق موسیقار نوازند. (برهان)

لغت نامه دهخدا

فسال

(فِ)

ج فسل. (آنندراج) (اقرب الموارد). رجوع به فسل شود

لغت نامه دهخدا

فسال

بیخی است خشک، سفیدرنگ، تلخ و شبیه به تخم حنظل. (از فهرست مخزن الادویه)

لغت نامه دهخدا

فسیل

(فَ)

جمع واژۀ فسیله. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به فسیله شود

لغت نامه دهخدا

حسکل

(حَ کَ)

ردی از هر چیز

لغت نامه دهخدا

حسکل

(حِ کِ)

کوچک از هر چیز. بچۀ خرد ازهر چیز. (مهذب الاسماء). خرد از هر چیز که باشد. بچۀ خرد از هر جانوری. (منتهی الارب). ج، حساکل و حسکله، آنچه بپرد از آهن گرم گاه کوفتن

لغت نامه دهخدا

فسکول

(فُ / فِ)

اسپ که در میدان سپس همه اسپان رهان آید. (منتهی الارب). فسکل، رجل فسکول، واپس مانده و تابع. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

بسکل

(بُ کَ)

اسب رمان که سپس همه آید. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

فسکله

(دَ)

فسکول گردیدن. (اقرب الموارد). درنگ کردن، پس ماندن، پیرو گردیدن، پیر گردانیدن کسی را. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

سکل

لاتینی تازی گشته سوسمار ماهی

فرهنگ لغت هوشیار

فسکله

پس افتادن، پیرو شدن، درنگیدن

فرهنگ لغت هوشیار

فسل

شاخ رز نشاندنی، فرومایه: مرد، پست و بی ارزش، تنبل نادان گول

فرهنگ لغت هوشیار

فکل

یقه پیراهن که به وسیله دگمه ها دوخته شود: اولا عروض فکل ها این قدر وسعت نداشت ثانیا فکر جوانان این قدر لاغر نبود، کراوات

فرهنگ لغت هوشیار

حسکل

جانورک جانور بچه

فرهنگ لغت هوشیار

فسیل

آثار و بقایای موجودات زنده قدیم مانند استخوان، دندان، صدف و غیره

فرهنگ لغت هوشیار

فسول

جمع فسل، فرومایگان

فرهنگ لغت هوشیار

فسال

جمع فسل، شاخ های نشانده رز، فرومایگان

فرهنگ لغت هوشیار

مسکل

نام این ساز که بدینگونه در فرهنگ جهانگیری آمده دگر گشته مسکک پارسی است که سازی است که با دهان نواخته می شود و این واژه نیز بر گرفته یا دگرگشته مستک پهلوی که گونه ای ساز است مستک سرای نیز در پارسی پهلوی آمده که نوازنده مستک یا مستکک است سازی که آنرا با دهن نوازند

فرهنگ لغت هوشیار