- فاحشاً (نَ اَ کَ دَ)
بسیار. بغایت. بی نهایت، بطور ظلم و قهر. (ناظم الاطباء)
معنی فاحشاً - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(لَ گَ)
لغت نامه دهخدا
دراز و دیر گذاشتن شیر در خیک تا خیک بوی گیرد و چربش شیر خیک را بیالاید. بیشتر کردن شیر در خیک تا بوی گیرد و چرک چربش شیر در آن بچسبد. (منتهی الارب)
(اَ)
لغت نامه دهخدا
دهی است بمسافتی اندک در مشرق گاوبندی به جنوب لارستان، دو محل است در شام از نواحی حلب، شامل ناحیۀ بزرگ دارای دیه ها و مزارع و در مقابل حلب واقع است و قصبۀ آن خناصره نام دارد که عمر بن عبدالعزیز آنجا منزل کرد. (معجم البلدان) (مراصد). در منتهی الارب آمده است که: احص و شبیب دو موضع است بتهامه و دو موضع است بحلب
(اَ)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ حشم. نوکران و خدمتکاران. (غیاث). احشام مرد، حشم او:
بفرمود تا بر نقیض نخست
یکی نامه املا نمودند چست
که آن تیره گردی که چون شام بود
نه گردسپه گرد احشام بود.
هاتفی
بفرمود تا بر نقیض نخست
یکی نامه املا نمودند چست
که آن تیره گردی که چون شام بود
نه گردسپه گرد احشام بود.
هاتفی
(قِ بَ)
لغت نامه دهخدا
دادن شتر ریزه. (منتهی الارب). شتر خرد و ریزه دادن، شنوانیدن مکروهی را، آزار کردن، بخشم آوردن. (تاج المصادر)
(اَ)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ حشا. آنچه در سینه و شکم باشد از دل و جگر و معده و روده. (غیاث). آنچه در شکم است از دل و جگر و سپرز. (وطواط). اندرونه:
چون مار همه بر تن او بترکد اندام
چون نار همه در شکمش خون شود احشا.
مسعودسعد.
چون مار همه بر تن او بترکد اندام
چون نار همه در شکمش خون شود احشا.
مسعودسعد.
(وَ تُ رَ دَ / دِ شُ دَ)
لغت نامه دهخدا
آنگاه. آنوقت. سپس. در این معنی مرکب است از ’ف’ + ’اذاً’: فاذاً لایؤتون الناس نقیراً. (قرآن 53/4)
(فَ)
لغت نامه دهخدا
معصیت زشت. (ترجمان علامه جرجانی) (مجمل اللغه). بدی که از حد درگذرد. (زمخشری). زشت کاری. (ربنجنی). هو ما ینفرعنه الطبع السلیم و یستنقصه العقل المستقیم. (تعریفات) ، زنا. (منتهی الارب) ، نابکاری. (تفلیسی) ، بی فرمانی. (ربنجنی) ، زفتی در اداء زکات. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، فاحشه. (اقرب الموارد)
(لَ)
لغت نامه دهخدا
تشویر دادن. شرمنده گردانیدن. خجل کردن، نامبارک. شوم. بداختر، شمشیر بی جوهر و بدیمن. (منتهی الارب) ، طائر احص ّالجناح، مرغ که پرهای بازوی وی رفته باشد. (منتهی الارب) ، مرد موی رفته از سر. (منتهی الارب). آنکه مویش ریزیده باشد. اندک موی سر. (تاج المصادر). کم موی. آنکه مویش فروریزیده باشد. (زوزنی). مؤنث: حصّاء. ج، حص ّ
جمع حشا، اندرونه جمع حشا آنچه در سینه و شکم باشد از دل و جگر و معده و روده اندرونه
آمار، شمار، دانشی که موضوع آن دسته بندی منظم امور اجتماعی است، جمع حشا، اندرونه، اعضای درونی بدن مانند، دل و جگر و معده و روده. احصائیه
جندگی، خودفروشی، روسپیگری، فاحشه گری، قحبگی
متضاد: نجابت
متضاد: نجابت
رمه، گله، خدام، خدمتگزاران، نوکران
بی عصمت، جلب، جنده، خودفروش، خانم، دستوری، روسپی، زن بدکار، غر، قحبه، لکاته، معروفه، نامستور، هرجایی
متضاد: نجیب
متضاد: نجیب