- غوشت
لخت مادرزاد، برهنه، عریان، عاری، رت، عور، لوت، ورت، پتی، معرّیٰ، تهک، لچ، اوروت، لاج، متجرّد برای مثال شد به گرمابه درون یک روز غوشت / بود فربی و کلان و خوب گوشت (رودکی - ۵۳۳)
معنی غوشت - جستجوی لغت در جدول جو
- غوشت
برهنۀ مادرزاد، (فرهنگ اسدی) (برهان قاطع)، برهنه بود چون مادرزاد، (فرهنگ اسدی نخجوانی) (فرهنگ اوبهی)، برهنه، ابوحفص سغدی به حذف تا آورده است، واﷲ اعلم بالصواب، (انجمن آرا) (آنندراج) (فرهنگ رشیدی)، لوت، لخت، عور، رجوع به غوش شود:
گفت هنگامی یکی شهزاده بود
گوهری و پرهنر آزاده بود
شد به گرمابه درون استاد غوشت
بود فربی و کلان بسیارگوشت،
رودکی (از سندبادنامه) (فرهنگ اوبهی) (فرهنگ اسدی)،
، چیزی باشد که بر تن او هیچ موی نباشد، (فرهنگ اسدی) :
مریدان ز بازوش برکند (کذا) گوشت
مر آن کوبه را داد با یک دو غوشت،
ابوشکور (از فرهنگ اسدی)
گفت هنگامی یکی شهزاده بود
گوهری و پرهنر آزاده بود
شد به گرمابه درون استاد غوشت
بود فربی و کلان بسیارگوشت،
رودکی (از سندبادنامه) (فرهنگ اوبهی) (فرهنگ اسدی)،
، چیزی باشد که بر تن او هیچ موی نباشد، (فرهنگ اسدی) :
مریدان ز بازوش برکند (کذا) گوشت
مر آن کوبه را داد با یک دو غوشت،
ابوشکور (از فرهنگ اسدی)
- غوشت (غَ)
گیاهی که لایق چرای ستور نباشد. (ناظم الاطباء) (اشتینگاس)
- غوشت
برهنه مادرزاد، آنچه که بر تن وی موی نباشد
- غوشت ((شْ تْ))
برهنه مادرزاد، کسی که تنش مو ندارد
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
غرّش، فریاد سهمناک، صدای مهیب، بانگ جانوران درنده، غرّه، ژغند، زغند، برای مثال غرشت پلنگ دولت تو / بر شیردلان دریده خفتان (خاقانی - ۳۴۸ حاشیه)
دستمال ظریف کوچکی که برای تزئین در سمت چپ در جیب بالای کت می گذارند
قسمتی از بافت بدن که در مهره داران روی استخوان ها و زیر پوست قرار دارد
جسم سرخ رنگی در بدن جانوران که مورد استفادۀ خوراکی انسان قرار می گیرد
گوش، عضو شنیداری بدن
جسم سرخ رنگی در بدن جانوران که مورد استفادۀ خوراکی انسان قرار می گیرد
گوش، عضو شنیداری بدن
خوشۀ خشک شدۀ گندم یا جو
توس، درختی بزرگ و جنگلی از خانوادۀ پیاله داران، با برگ های دندانه دار و نوک تیز که دم کردۀ برگ و پوست آن برای تصفیۀ خون، تقویت معده و کاهش تب مفید است، تیس، غوش، سندر، غان
توس، درختی بزرگ و جنگلی از خانوادۀ پیاله داران، با برگ های دندانه دار و نوک تیز که دم کردۀ برگ و پوست آن برای تصفیۀ خون، تقویت معده و کاهش تب مفید است، تیس، غوش، سندر، غان
قورت، عمل فرو بردن مواد غذایی از حلق، آن مقدار مایعات که با یک بار فرو بردن نوشیده شود، جرعه، قلپ مثلاً یک قورت آب خوردم
سرگین خشک شدۀ گاو، گوسفند و مانند آن ها، برای مثال یکی ز راه همی زر برندارد و سیم / یکی ز دشت به نیمه همی چند غوشای (طیان - شاعران بی دیوان - ۳۲۰) ، خوشۀ خشک شدۀ جو یا گندم
(غُرْ رِ)
لغت نامه دهخدا
اسم مصدر از غریدن، نظیر: خورشت. آواز و صدای مهیب و بامهابت حیوانات باشد عموماً. (برهان قاطع) (فرهنگ رشیدی). آوازجانوران درنده. (از فرهنگ شعوری). غرش:
غرشت پلنگ دولت تو
بر شیردلان دریده خفتان.
خاقانی.
بحری که عید کرد براعدا به پشت ابر
از غره اش درخش و ز غرشت تندرش.
خاقانی (دیوان ص 230).
لشکری دیده شبیخون برده بر دیوان روس
از کمین غرشت شیر سیستان انگیخته.
خاقانی.
، آواز شیهۀ اسب را گویند خصوصاً. (برهان قاطع) (شرفنامۀ منیری) (از فرهنگ شعوری) ، صدای خر. (ناظم الاطباء) ، خشم آلوده شدن و غریدن. (آنندراج)
غرشت پلنگ دولت تو
بر شیردلان دریده خفتان.
خاقانی.
بحری که عید کرد براعدا به پشت ابر
از غره اش درخش و ز غرشت تندرش.
خاقانی (دیوان ص 230).
لشکری دیده شبیخون برده بر دیوان روس
از کمین غرشت شیر سیستان انگیخته.
خاقانی.
، آواز شیهۀ اسب را گویند خصوصاً. (برهان قاطع) (شرفنامۀ منیری) (از فرهنگ شعوری) ، صدای خر. (ناظم الاطباء) ، خشم آلوده شدن و غریدن. (آنندراج)
نام رستاقی از رساتیق سیستان، ’و آن (با واو مجهول) شاید همان چشت باشدکه از نواحی زرنگ است و در تاریخ هرات و حواشی بیهقی ضبط شده است و بلاذری در فتوح البلدان آن را زوشت ضبط کرده است و گوید: از کرکویه بسوی زرنج رفت و از هندمند عبور کرد و از وادی نوق گذشته به زوشت رفت بر سه میلی زرنج، (بلاذری چ قاهره ص 401)، اصطخری و یاقوت آن را نیاورده اند’، (از حاشیۀ تاریخ سیستان ص 28)
(خوَشْ / خُشْ)
لغت نامه دهخدا
لخت. برهنه. عور. آنکه هیچ چیز در بر ندارد. (ناظم الاطباء). این لغت مصحف غوشت است. رجوع به غوشت شود
ده کوچکی از دهستان باهو کلات بخش دیار دشتیاری شهرستان چاه بهار، واقع در 58 هزارگزی جنوب دشتیاری، کنار دریای عمان، دارای 40 تن سکنه، (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 8)
(غُ)
لغت نامه دهخدا
غواه. جمع واژۀ غاوی. (اقرب الموارد). گمراهان و نادانان و تباهکاران. رجوع به غواه شود: بداند که مرارت آن کأس و حرارت آن بأس کافۀکفار را عام است، واو چون دیگر غوات ولات هند در آن مشارک و مساهم. (ترجمه تاریخ یمینی چ 1272 ص 354)
آواز کردن با مهابت، آواز مهیب. یابه غرش در آمدن، غرش کردن غریدن، غضبناک شدن
دستمال ظریفی که بعضی در جیب کوچک سمت چپ بالای کت قرار دهند جیب کوچک
ماده نرم و سرخ و گاه سفید که استخوانهای اندام آدمی و دیگر جانوران را پوشانیده است
ترکی ژوتار غورت هم آوای غرت را که به آرش غلپ است پارسی دانسته اند
بخش های نرم بدن جانوران به ویژه مهره داران که معمولاً زیر پوست قرار دارد این بخش از بدن جانوران حلال گوشت کاربرد غذایی دارد
سرگین، سرگین خشک شده حیوانات، جایی که دام های اهلی شب در آن به سر می برند
((ش))
فرهنگ فارسی معین
خوشه، چندین دانه میوه که به هم پیوسته و از شاخه درخت یا ساقه گیاه آویزان باشد، سنبله، ششمین برج از بروج دوازده گانه که خورشید در حرکت ظاهری خود شهریور ماه در این برج دیده می شود
