معنی غمگساری در لغت نامه دهخدا

دفع ملالت و دلتنگی. (ناظم الاطباء). گساردن غم. غمخواری. غمزدایی. دلداری و دلجویی:، هرچند که غمگین بود نخواهد، از پشه خردمند غمگساری.، ناصرخسرو.، غمگساری در ابر میجویم، برق او دید هم نمی شاید.، خاقانی.، در جهان هیچ سینه بیغم نیست، غمگساری ز کیمیا کم نیست.، خاقانی.،، مودت و دوستی ورفاقت و مؤانست و همدمی. (ناظم الاطباء). رجوع به غمگسار شود

معنی غمگساری در فرهنگ لغت هوشیار

دفع ملالت و دلتنگی، غمزدائی، دلداری

معنی غمگساری - جستجوی لغت در جدول جو

غمگساری

لغت نامه دهخدا

غمگساری

فرهنگ لغت هوشیار

غم گسار

یار و دوست که همدم و هم راز باشد و غم شخص را از بین ببرد، غم خوار، برای مثال همه روز اگر غم خوری غم مدار / چو شب غم گسارت بود در کنار (سعدی۱ - ۱۶۳)، آنچه غم و غصه را بزداید، آنچه اندوه ببرد، غم زدا، برای مثال مطرب یاران بگوی این غزل دلپذیر / ساقی مجلس بیار آن قدح غم گسار (سعدی۲ - ۴۸۴)

یار و دوست که همدم و هم راز باشد و غم شخص را از بین ببرد، غم خوار، برای مِثال همه روز اگر غم خوری غم مدار / چو شب غم گسارت بُوَد در کنار (سعدی۱ - ۱۶۳)، آنچه غم و غصه را بزداید، آنچه اندوه ببرد، غم زدا، برای مِثال مطرب یاران بگوی این غزل دلپذیر / ساقی مجلس بیار آن قدح غم گسار (سعدی۲ - ۴۸۴)

فرهنگ فارسی عمید

غم گساری

دوستی، همدمی، غم خواری، غم زدایی، برای مثال در جهان هیچ سینه بی غم نیست / غم گساری ز کیمیا کم نیست (خاقانی - ۵۷۰)

فرهنگ فارسی عمید

مساری

گذرگاه، آب رو

فرهنگ فارسی عمید

غمگساری کردن

(دُ رُ گَ دی دَ)

غمخواری کردن. دوست و رفیق و غمخوار بودن. دلداری دادن. رجوع به غم، غمگسار و غمگساری شود

لغت نامه دهخدا

مساری

(مَ)

ج مسری. (یادداشت مرحوم دهخدا). رجوع به مسری شود

لغت نامه دهخدا

مساری

(مُ)

شیر بیشه. (منتهی الارب). اسد. (اقرب الموارد). مستری. و رجوع به مستری شود

لغت نامه دهخدا

گساری

(گُ)

عمل نوشیدن می و غیره. وبصورت ترکیب با غم و می آید. رجوع به گساردن شود

لغت نامه دهخدا

غماری

(غُ)

محمد بن محمد بن علی بن عبدالرزاق غماری. ملقب به شمس الدین. او از ابوحیان و دیگران دانش فراگرفت و از یافعی و شیخ خلیل مالکی حدیث شنید. در لغت و ادب عرب بخصوص در علم نحو تبحر داشت. تولد وی به سال 720 هجری قمری بود و بسال 802 درگذشت. (از حسن المحاضره فی اخبار مصر و القاهره ص 248)

لغت نامه دهخدا

سگساری

(سَ)

سگبانی. سگداری:
پیش تند استر ناقص چو شکال
شغل سگساری و دستان چکنم.
خاقانی

لغت نامه دهخدا

سنگساری

(سَ)

رجم. (ناظم الاطباء). عمل سنگسار کردن. رجم کردن:
مکن بر فرق خسرو سنگباری
چو فرهادش مکش در سنگساری.
خاقانی.
سری دگر بکف آور که در طریقت عشق
سزاست این سر سگسار سنگساری را.
خاقانی.
با وجود شرمساری و بیم سنگساری گفت... (گلستان چ یوسفی ص 165)

لغت نامه دهخدا

غم سرای

(غَ سَ)

جای غم و اندوه. خانه غم. غمخانه. غمکده. غم جای. غمگاه، کنایه از دنیاست:
در غم سرای عاریت از شادی
گر هیچ هست هیچکسان دارند.
خاقانی

لغت نامه دهخدا

غمخواری

(غَ خوا / خا)

دوستی حقیقی و شفقت و شرکت در غم و اندوه. (ناظم الاطباء). غمخوار بودن. غمخوارگی. تیمارداری. تیمار. دلسوزی و مهربانی. غمگساری. اهتمام:
دلا یاری مجوی ازیار بدعهد
کز آن خونخواره غمخواری نیاید.
خاقانی.
ببین تا چند بار اینجا فتادم
به غمخواری و خواری دل نهادم.
نظامی.
به غمخواری یکدگر غم خوریم
بشادی همان یار یکدیگریم.
نظامی.
که وقت یاری آمد یاریی کن
درین خون خوردنم غمخواریی کن.
نظامی.
پیش از اینت بیش از این غمخواری عشاق بود
مهرورزی توبا ما شهرۀ آفاق بود.
حافظ.
رتبت دانش حافظ بفلک برشده بود
کرد غمخواری شمشاد بلندت پستم.
حافظ.
شد لشکر غم بی عدد از بخت میخواهم مدد
تا فخر دین عبدالصمد باشد که غمخواری کند.
حافظ

دوستی حقیقی و شفقت و شرکت در غم و اندوه. (ناظم الاطباء). غمخوار بودن. غمخوارگی. تیمارداری. تیمار. دلسوزی و مهربانی. غمگساری. اهتمام:
دلا یاری مجوی ازیار بدعهد
کز آن خونخواره غمخواری نیاید.
خاقانی.
ببین تا چند بار اینجا فتادم
به غمخواری و خواری دل نهادم.
نظامی.
به غمخواری یکدگر غم خوریم
بشادی همان یار یکدیگریم.
نظامی.
که وقت یاری آمد یاریی کن
درین خون خوردنم غمخواریی کن.
نظامی.
پیش از اینَت ْ بیش از این غمخواری عشاق بود
مهرورزی توبا ما شهرۀ آفاق بود.
حافظ.
رتبت دانش حافظ بفلک برشده بود
کرد غمخواری شمشاد بلندت پستم.
حافظ.
شد لشکر غم بی عدد از بخت میخواهم مدد
تا فخر دین عبدالصمد باشد که غمخواری کند.
حافظ

لغت نامه دهخدا

سمساری

سپساری داستاری عمل و شغل سمسار، دکان سمسار

فرهنگ لغت هوشیار

غمداری

حالت و کیفیت غمدار

فرهنگ لغت هوشیار

غمخواری

دوستی حقیقی و شفقت و شرکت در غم و اندوه، دلسوزی و مهربانی

فرهنگ لغت هوشیار

غمگسار

اندوه گسار فرمزدای، دوست یکرنگ، می ناب آنچه که غم را ببرد غمزدای، دوست رفیق، محبوب معشوق، روز هشتم از ماه ملکی، اثر صفت جمالی که عموم و شمول دارد. یا باده غمگسار. شرابی که اندوه بزداید

فرهنگ لغت هوشیار