- غرز (غُرْ رَ)
جمع واژۀ غارز به معنی شتر مادۀ کم شیر. و در قول قطامی که گوید: ’حوالب غرّزاً و معا جیاعاً’ مقصود وی از غرز شترانی است که شیر آنها قطع شود. (از اقرب الموارد)
معنی غرز - جستجوی لغت در جدول جو
- غرز (غَ رَ)
نام نوعی از عصی الراعی (عصاالراعی) اصغر است. که سرخ مرد ماده باشد چه آن به دو قسم می شود: نر و ماده، و آن را به شیرازی کسته گویند. (برهان قاطع). نوعی از گیاه یز یا گیاهی است مانند کوم که بدترین چراگاه است. (منتهی الارب) (آنندراج). ضرب من الثمام او نباته صغیر کنبات الاذخرمن شر المرعی. (اقرب الموارد). نوعی کوچک از عصاالراعی. (دزی ج 2 ص 206). در تذکرۀ داود ضریر انطاکی با ’ر’ به جای ’ز’ آمده. رجوع به غرر و عصاالراعی شود
- غرز
پا گیر چرمین، نو شاخه در پیوند شکمی، کم شیر گشتن گردن نهادن فرمان بردن پس از نافرمانی
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(پسرانه)
فرهنگ نامهای ایرانی
قد و قامت، نام یکی از دو برادری که به یاری اردشیر بابکان پادشاه ساسانی برخاستند و او را به خانه خودبردند
خشم، غضب، تندی، تندخویی، برای مثال گرنه بدبختمی مرا که فگند / به یکی جاف جاف زود غرس؟ (رودکی - ۵۰۳)
مغرور به چیزی، پشت گرم، فریفته
غرّه شدن: مغرور شدن، فریفته شدن، گول خوردن،برای مثال دشمن چو نکو حال شدی گرد تو گردد / زنهار مشو غره بدان چرب زبانیش (ناصرخسرو - ۲۹۵)
غرّه دادن: فریفتن
غرّه کردن: اظهار غرور و فخر فروشی کردن، فریفتن
غرّه شدن: مغرور شدن، فریفته شدن، گول خوردن،
غرّه دادن: فریفتن
غرّه کردن: اظهار غرور و فخر فروشی کردن، فریفتن
نی میان تهی، نای، نی، برای مثال کنون چنبری گشت بالای سرو / تن پیل وارت به کردار غرو (فردوسی - ۶/۳۰۵)
بخشی است از حاکم نشین سعرد از ولایت بتلیس، و در منتهی الیه شمال غربی این ناحیه قرار دارد از مشرق به شروان، از جنوب شرقی به خودسعرد و از جنوب به بخش رضوان و از مغرب به ولایت دیاربکر و از شمال هم به بخشهای کنج و بتلیس محدود است. سکنۀ آن مرکب از کرد و بومی و چادرنشین است. کردهامسلمانند و گروهی ارمنی. سریانی و یزیدی نیز در آنجا ساکن اند. عشایر مهم کرد عبارتند از: پیختار، علیکان، رشکونان، یوران و ملکشیان. مرکز بخش قریۀ یدو است. محصولات آن حبوبات و ذخایر متنوع، انگور و انواع میوه و سبزیجات و توتون و غیر آنهاست. دارای 14 جامع و مسجد و قلاع و شهرهای ویران شدۀ قدیمی است. در قریۀ زیارت، زیارتگاه بزرگ ویس القرانی و نزدیک آن خانقاه آبادی نیز قرار دارد، و خرابه های شهری به نام ارزن در اطراف آن دیده می شود. (از قاموس الاعلام ترکی)
(غَ زَ)
لغت نامه دهخدا
زن قحبه و بدکار. (آنندراج). روسپی زن، مرد دیوث و قلتبان. (آنندراج) (انجمن آرا). قرنان. کشخان:
حریف یکدگرند آن دو غرزن قواد
که این از آن بجوی فرق کردنتوانی.
سوزنی.
من عزیزم مصر حرمت را و این نامحرمان
غرزنان برزنند و غرچگان روستا.
خاقانی
حریف یکدگرند آن دو غرزن قواد
که این از آن بجوی فرق کردنتوانی.
سوزنی.
من عزیزم مصر حرمت را و این نامحرمان
غرزنان برزنند و غرچگان روستا.
خاقانی
(غُ سَ)
لغت نامه دهخدا
موضعی است میان مکه و طائف. (منتهی الارب). جایگاهی است در بلاد هذیل. مالک بن خالد هزلی گوید:
لمیثاء دار کالکتاب بغرزه
قفار و بالمنجاه منها مساکن.
(از معجم البلدان)
لمیثاء دار کالکتاب بغرزه
قفار و بالمنجاه منها مساکن.
(از معجم البلدان)
(غَ زُ نُ اَسْ وَ)
لغت نامه دهخدا
الغرزبن اسود بن شرید از بنی سنان. از کسانی بود که یوم الوقیط (جنگ وقیط) را دریافت. (عقدالفرید چ 1 قاهره ج 6 ص 46)
اندازه کردن، تقدیر، تخمین، تقدیر کردن، تخمین کردن آنچه بدان گردن بندند آنچه بدان گردن بندند
دوختن جامه بصورتی که بی نهایت بهم نزدیک و چسبیده باشد، شکاف دوخته باشند
