معنی علیان در لغت نامه دهخدا

مرد دراز تن آور. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (اقرب الموارد) (متن اللغه). مرد دراز تن آور که درازی وی بی تناسب باشد. (ناظم الاطباء). مذکر و مؤنث در آن یکسان است. و یاء آن مبدل از واو میباشد. (از لسان العرب) (تاج العروس) (اقرب الموارد) (متن اللغه) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). عِلیان. رجوع به عِلیان شود

معنی علیان در لغت نامه دهخدا

خرمابن نرکی بودازآن ِ کلیب بن وائل. و بدان مثل زنند و گویند: ’دون علیان خرط القتاد’. (از ذیل اقرب الموارد از تاج)

معنی علیان در لغت نامه دهخدا

وی از عقلای مجانین اواخر قرن دوم هجری به شمار میرفت. نام اصلی او ’عَلی’ بود ولی با تصغیر مشهور شده بود. او با موسی هادی چهارمین خلیفۀ عباسی (161- 170 هجری قمری) و با بهلول مشهور معاصر بود و همانند بهلول کلمات عاقلانه و حکیمانۀ بسیار داشت. و عبدالملک بن ابجر و حسن کوفی و سری و علی بن طبیان را از او و گفته هایش روایاتی است. (از ریحانه الادب ج 3 ص 124 از عقلاءالمجانین ص 77)، ابن أرجب بن دعام اکبر. جدی است جاهلی و یمانی، اصل او از همدان است و از فرزندان او قبایل و بطونی پیدا آمده است. (از الاعلام زرکلی چ 2 ج 5 ص 188 از الاکلیل ج 10 ص 162 و اللباب ج 2 ص 149)

معنی علیان در لغت نامه دهخدا

دیباچه و عنوان کتاب. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (المنجد). و نیز رجوع به عُلوان شود

معنی علیان در فرهنگ لغت هوشیار

نشانی که بر نامه نویسند کفتار نر، کالا، ستبر کلفت

معنی علیان - جستجوی لغت در جدول جو

علیان

لغت نامه دهخدا

علیان

لغت نامه دهخدا

علیان

لغت نامه دهخدا

علیان

لغت نامه دهخدا

علیان

فرهنگ لغت هوشیار

علوان

(پسرانه)

نام دیگر مرداس پدر ضحاک و نام چندتن از شخصیتهای تاریخی

فرهنگ نامهای ایرانی

الیان

(پسرانه)

نام یکی از پهلوانان خورشید شاه در داستان سمک عیار

فرهنگ نامهای ایرانی

علیین

بهشت برین، طبقۀ بالایی بهشت، آسمان، عالم بالا، عالم فرشتگان

فرهنگ فارسی عمید

عصیان

ترک طاعت، عدم انقیاد، نافرمانی، سرپیچی

فرهنگ فارسی عمید

قلیان

وسیله ای برای دود کردن تنباکو مرکب از سر قلیان، بادگیر فلزی، میانۀ چوبی، میلاب، نی یا نی پیچ و مخزن آب

فرهنگ فارسی عمید

عریان

برهنه، لخت، ورت، رت، لاج، پتی، لچ، عور، تهک، اوروت، غوشت، عاری، متجرّد، معرّیٰ

فرهنگ فارسی عمید

علیون

علی، بلندی ها، بلندترین درجۀ جنت، بالاترین درجات بهشت، ملکوت اعلی

فرهنگ فارسی عمید

غلیان

قلیان، وسیله ای برای دود کردن تنباکو مرکب از سر قلیان، بادگیر فلزی، میانۀ چوبی، میلاب، نی یا نی پیچ و مخزن آب

فرهنگ فارسی عمید

علویان

علوی ها، از نسل یا اولاد علی بن ابی طالب (ع) ها، سیّدها، شیعه ها، جمع واژۀ علوی

فرهنگ فارسی عمید

عمیان

اعمی ها، کورها، نابیناها، جمع واژۀ اعمی

فرهنگ فارسی عمید

علیانی

(عَلْ)

منسوب است به ’علیان’ که بطنی است از أشجع، و او علیان بن أرجب بن دعام بن مالک بن معاویه بن صعب بن دومان است. (از اللباب فی تهذیب الانساب ابن اثیر)

لغت نامه دهخدا

غلیان

جوشیدن، حالت مایعی است که بر اثر حرارت شروع بتبخیر می کند، چنانکه مایع حرکت می کند و صدائی از آن بسبب صعود حبابهای بخار از قسمت مجاور کانون حرارت به سطح مایع بگوش می رسد

فرهنگ لغت هوشیار

علیون

بلندیها، ملکوت اعلی

فرهنگ لغت هوشیار

قلیان

این واژه را معین (رسم الخطی برای غلیان) می داند و پیوند میان این واژه و غلیان تازی نشان نمی دهد. غیاث آن را تصرف فارسیان ترکی دان از غلیان برابر با جوشش می داند زیرا که به گاه دم کشیدن آب در آن می جوشد نارگیله باکوزه نارگیل بک باکوزه گلی رسم الخطی غالب برای غلیان. یا قلیان چاق کردن، آماده کردن قلیان

فرهنگ لغت هوشیار