معنی سردنفس - جستجوی لغت در جدول جو

سردنفس

لغت نامه دهخدا

بدنفس

بدنهاد، بدسرشت، بدطینت

فرهنگ فارسی عمید

بدنفس

بددم، آنکه افسون یا سخنش در دیگری اثر نمی کند

فرهنگ فارسی عمید

سرشناس

معروف، مشهور، کسی که بیشتر مردم او را بشناسند

فرهنگ فارسی عمید

سرنفر

سرگروه، سردسته

فرهنگ فارسی عمید

پرنفس

آنکه در دویدن و ورزش زود خسته نشود و نفسش نگیرد

فرهنگ فارسی عمید

سردن

(سَ دَ)

ولایتی است بین فارس و خوزستان از اعمال فارس، در آنجا معدن مس پیدا میشود که به شهرها و ولایات دیگر برده میشود. (معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

درنفس

(دَ نَ فَ)

درزمان. فی الحال. (شرفنامۀ منیری). درحال. دردم. درلحظه. (ناظم الاطباء). فوراً. بی درنگ. دردم. آناً:
نبردند پیشش مهمات کس
که مقصود حاصل نشد در نفس.
سعدی.
نبینی که آتش زبانست و بس
به آبی توان کشتنش در نفس.
سعدی.
سیه کاری از نردبانی فتاد
شنیدم که هم در نفس جان بداد.
سعدی

لغت نامه دهخدا

سردوس

(سَ)

یکی از هفت خلیج مصر است که فرعون آن را بدست هامان حفر کرده است و در آن هنگام اهالی هر یک از قری نزد هامان آمدند و در برابر وجهی که میپرداختند تقاضا داشتند که آن را به قریۀ ایشان نزدیک سازد. (معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

اردنس

(اُ دُ نِ)

محرک شورشی بزمان اسکندر و اسکندر آنگاه که به کرمان شد (325 قبل از میلاد) او را با خود برد. (ایران باستان ص 1863)

لغت نامه دهخدا

بدنفس

(بَ نَ)

بدفطرت و کسی که شهوت پرست بود. (ناظم الاطباء). بدذات و بدسرشت. (آنندراج). و رجوع به نفس شود

لغت نامه دهخدا

بدنفس

(بَ نَ فَ)

کسی که نفسش متعفن و با صدای منکر بود. (ناظم الاطباء)