معنی سبزگر - جستجوی لغت در جدول جو

سبزگر

لغت نامه دهخدا

سبزگرا

سبزقبا، پرنده ای حرام گوشت کوچک تر از کلاغ دارای پرهای سبز و سرخ، کاسکینه، کاسانه، سبزک، سبزه قبا، کلاغ سبز

فرهنگ فارسی عمید

سازگر

سازگار، سازش کننده، موافق، هماهنگ، سازگر

فرهنگ فارسی عمید

سبزگار

به رنگ سبز درآورنده، سبز کننده، سبزناک، سبز رنگ

فرهنگ فارسی عمید

سبزگرا

(سَ گِ / گَ)

سبزقبا. مرغی باشد بسرخی مایل و تاج دار. (برهان). سبزقبا. (آنندراج). اسقع. (بحر الجواهر). مرغی است بقدر گنجشک سبزپر سپیدسر. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

سبزگار

(سَ)

سبزکار. برنگ سبز. سبزناک:
زمرد بود گر چنین سبزگار
خزان طلا را کند نوبهار.
ملا (از آنندراج).
قبای معلم سبزگار دوخت بخیاطو مقراض محتاج نگشت، جوهر آب را به وساطت حرارت بجرم نار رسانید. (سندبادنامه ص 2) ، آنکه دارای عمل خوب است. (اشتینگاس). کسی که کردار و اعمالش نیک باشد. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

سبزار

(سِ)

مخفف اسفزار. نام بلده ای است قریب بهرات و فراه. (آنندراج) (انجمن آرای ناصری). رجوع به حبیب السیر چ تهران ص 196 و 383 شود

لغت نامه دهخدا

سازگر

(گَ)

موافق. سازگار. سازوار:
ز بخت بد چه طمع کرده ای که سازگر آید
ز گوش کر چه توقع کنی سخن شنوی را.
درویش واله هروی (از آنندراج).
رجوع به سازگار شود

لغت نامه دهخدا

بزگر

(بُ گَ)

کسی که میش نر جنگی را بجنگاند. (آنندراج) (غیاث اللغات)