معنی سبب در فرهنگ فارسی عمید

وسیله، دست آویز، علت، جهت، طریق، پیوند و علاقۀ خویشی و قرابت، در علوم ادبی در علم عروض از ارکان شعر، سَبَب ثقیل آوردن: در علوم ادبی در عروض که عبارت است از دو حرف متحرک مانند همه و رمه یا سَرِ و دِلِ، سَبَب خفیف آوردن: در علوم ادبی در عروض یک حرف متحرک و یک حرف ساکن مانند سر، در، غم و دم، سَبَب متوسط آوردن: در علوم ادبی در علم عروض یک حرف متحرک و دو حرف ساکن است مانند کار و یار

معنی سبب در فرهنگ لغت هوشیار

علت، وسیله، دستاویز

معنی سبب در فرهنگ فارسی معین

علت، نسبتِ خویشاوندی، وسیله، طریق، در عروض نوعی هجای بلند یا دو هجای کوتاه پیاپی، طناب، ریسمان

معنی سبب در فرهنگ واژه مترادف متضاد

انگیزه، جهت، دلیل، علت، منبع، موجب، باعث، مسبب، واسطه، وسیله، داعیه، طرز، طریق، منوال، خویشاوندی، قرابت، نسبت، علاقه، متضاد: بیگانگی، نسب، آلت، افزار، ابزار، طناب، ریسمان

معنی سبب - جستجوی لغت در جدول جو

Q: معنی سبب در فرهنگ لغت هوشیار

علت، وسیله، دستاویز

سبب

فرهنگ فارسی عمید

سبب

فرهنگ لغت هوشیار

سبب

فرهنگ فارسی معین

سبب

فرهنگ واژه مترادف متضاد

سبا

(دخترانه)

نام شهری در یمن که بلقیس ملکه انجا بوده است

فرهنگ نامهای ایرانی

سبب ساز

سازندۀ سبب، به وجودآورندۀ سبب

فرهنگ فارسی عمید

سبب سازی

ساختن سبب، ایجاد وسیله، عمل سبب ساز

فرهنگ فارسی عمید

سبب ثقیل آوردن

در علوم ادبی در عروض که عبارت است از دو حرف متحرک مانند همه و رمه یا سر و دل

فرهنگ فارسی عمید

سبب خفیف آوردن

در علوم ادبی در عروض یک حرف متحرک و یک حرف ساکن مانند سر، در، غم و دم

فرهنگ فارسی عمید

سبب متوسط آوردن

در علوم ادبی در علم عروض یک حرف متحرک و دو حرف ساکن است مانند کار و یار

فرهنگ فارسی عمید

سبب سوزی

نابود کردن سبب، برای مثال در سبب سوزیش من سوداییم / در خیالاتش چو سوفسطاییم (مولوی - ۵۶)

فرهنگ فارسی عمید

تسبب

سبب شدن، سبب جستن، طلب اسباب کردن

فرهنگ فارسی عمید

سبب سازی

(سَ بَ)

عمل سبب ساز. وسیله سازی:
از سبب سازیش من سودائیم
وز سبب سوزیش سوفسطائیم.
مولوی.
در سبب سازیش سرگردان شدم
در سبب سوزیش هم حیران شدم.
مولوی.
رجوع به سبب شود

لغت نامه دهخدا

سبب سوزی

(سَ بَ)

نابود کردن سبب. از میان بردن سبب:
از سبب سازیش من سودائیم
وز سبب سوزیش سوفسطائیم.
مولوی.
در سبب سازیش سرگردان شدم
وز سبب سوزیش هم حیران شدم.
مولوی

لغت نامه دهخدا

بسبب

(بِ سَ بَ)

بجهت و بدلیل. (ناظم الاطباء). و رجوع به سبب شود

لغت نامه دهخدا

تسبب

(اِ)

سبب قرار دادن. تسبب الیه، جعله الیه سبباً. (از متن اللغه). سبب شدن: تسبب بالامر، کان سبیاً له . (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از المنجد) ، زحمت کشیدن (ناظم الاطباء) ، خواستن اسباب. (ازاقرب الموارد) (از المنجد) ، توسل: تسبب به الیه، توسّل. (از اقرب الموارد) (از المنجد)

سبب قرار دادن. تسبب الیه، جعله الیه سبباً. (از متن اللغه). سبب شدن: تسبب بالامر، کان سبیاً له ُ. (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از المنجد) ، زحمت کشیدن (ناظم الاطباء) ، خواستن اسباب. (ازاقرب الموارد) (از المنجد) ، توسل: تسبب به الیه، توسَّل. (از اقرب الموارد) (از المنجد)

لغت نامه دهخدا

سبب ساختن

(چَ / چُو تَ)

تسبیب. (منتهی الارب) (تاج المصادر بیهقی). تقییض. (ترجمان القرآن). آماده کردن سبب. رجوع به سبب و سبب سازی شود

لغت نامه دهخدا

سبب دعوی

(سَ بَ بِ دَعْ)

حقی که مورد دعوی قرار گرفته منشئی دارد که اصطلاحاً آن منشاء را ’سبب دعوی’ گویند. (از فرهنگ حقوقی لنگرودی)

لغت نامه دهخدا

سببه

(سُ بَ بَ)

آنکه مردم را دشنام بسیار دهد. (منتهی الارب). دشنام دهنده. (مهذب الاسماء) (اقرب الموارد)