معنی خردسالی در لغت نامه دهخدا

صِغَرسن. (یادداشت بخط مؤلف). حالت خردسال:، نام و نسبت بخردسالیست، نسل از شجر بزرگ حالیست.، نظامی

معنی خردسالی در فرهنگ واژه مترادف متضاد

بچگی، خردی، صباوت، صغر، طفولیت، کودکی، متضاد: کهولت

معنی خردسالی - جستجوی لغت در جدول جو

خردسالی

لغت نامه دهخدا

خردسالی

فرهنگ واژه مترادف متضاد

خراسانی

مربوط به خراسان مثلاً موسیقی خراسانی، از مردم خراسان، در علوم ادبی در ادبیات فارسی، سبکی که دارای ویژگی هایی چون سادگی الفاظ، روانی عبارات، خالی بودن مضامین از تخیلات دورازذهن و مقید نبودن به صنایع بدیعی است مانند اشعار رودکی، عنصری، فرخی و منوچهری، سبک ترکستانی

فرهنگ فارسی عمید

خودسازی

آماده کردن خود را برای انجام کاری، کنایه از ریاکاری

فرهنگ فارسی عمید

بدسالی

خشکسالی، سال کمیابی و گرانی خواربار، قحط سالی، تنگ سال، تنگ سالی

فرهنگ فارسی عمید

خردسال

کم سن و سال، کودک

فرهنگ فارسی عمید

خودسازی

(خوَدْ/ خُدْ)

بتهذیب اخلاق خود کوشیدن و ظاهر خود آراستن. (غیاث اللغات) (آنندراج) :
ز خودسازی توانی زد اثر نقش سرافرازی
کند شاهی اگر یابد کسی گنج قناعت را.
قطره (از آنندراج).
صافتر ز آئینه باشد سینۀ پرجوش ما
بهر خودسازی درآ در خلوت آغوش ما.
اسماعیل ایما (از آنندراج).
هرکه اوقات گرامی صرف خودسازی کند
خانه اش ساز است چون جان خانه پردازی کند.
صائب (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

خوردسال

(خوَرْدْ /خُرْدْ)

کم سال. (ناظم الاطباء). خردسال

لغت نامه دهخدا

خشکسالی

(خُ)

حالت خشکسال بودن. قحطی. بوضع خشکسال بودن. مجاعه. جدب. (یادداشت بخط مؤلف) ، بی بارانی. بدون بارندگی. (یادداشت بخط مؤلف) : خشکسالی معروف است حالت قبیح و ناپسندی است که آب و هوای فلسطین طبعاً اسباب آن میشد چه که در آنجا از ماه مه الی سپتامبر باران نمیبارد و در مدت ماههای تابستان زمین می خشکد و شکافها و ترکهای عظیمه پیدا می کند. (قاموس کتاب مقدس)

لغت نامه دهخدا

خردسبلت

(خُ سِ لَ)

آنکه سبلت خرد دارد. (یادداشت بخط مؤلف)

لغت نامه دهخدا

خردکاری

(خُ)

اصطلاحی است در بنایی و آن اطلاق بر کارهای جزئی بنایی میشود. جزئی کاری. کارهای کوچک در بنائی، هر کار کوچک و متعلق به امری

لغت نامه دهخدا

خردوانی

(خَ دَ)

عمل دوانیدن خر. مقابل اسبدوانی. در گذشته در ایران رسم بر این بود که پس از اسب دوانی دور میدان خر میدوانیدند و به این ترتیب مسابقه ای چون اسب دوانی انجام می دادند

لغت نامه دهخدا

خرحمالی

(خَ حَمْ ما)

عملی که از کار سخت و رنج آور انجام دادن حاصل میشود

لغت نامه دهخدا

خراسانی

(خُ)

منسوب به خراسان، که مشتمل بر بلاد کثیره می باشد. بعقیدۀ اهل عراق از ری تا مطلع شمس داخل خراسانست. (از انساب سمعانی) (منتهی الارب) :
ببازارگانی خراسانیم
به رنج اندرون بی تن آسانیم.
فردوسی.
- طین خراسانی، قسمی خاک که از خراسان آرند. (یادداشت بخط مؤلف).
، قسمی کاغذکه از کتان کردندی. (ابن ندیم) ، نام طعامی است. (غیاث اللغات) (از آنندراج) ، بختی. قسمی شتر است. (یادداشت مؤلف) ، دستنبو. رجوع به دست بویه شود. (یادداشت بخط مؤلف). در تداول امروز، نوعی خربزه

منسوب به خراسان، که مشتمل بر بلاد کثیره می باشد. بعقیدۀ اهل عراق از ری تا مطلع شمس داخل خراسانست. (از انساب سمعانی) (منتهی الارب) :
ببازارگانی خراسانیم
به رنج اندرون بی تن آسانیم.
فردوسی.
- طین خراسانی، قسمی خاک که از خراسان آرند. (یادداشت بخط مؤلف).
، قسمی کاغذکه از کتان کردندی. (ابن ندیم) ، نام طعامی است. (غیاث اللغات) (از آنندراج) ، بُختی. قسمی شتر است. (یادداشت مؤلف) ، دستنبو. رجوع به دست بویه شود. (یادداشت بخط مؤلف). در تداول امروز، نوعی خربزه

لغت نامه دهخدا

خردسال

(خُ)

کم سال. جوان. طفل. (ناظم الاطباء). مقابل سالخورده. (آنندراج). صغیر. مقابل کلانسال و کهن سال. (یادداشت بخط مؤلف) :
که دانست کاین کودک خردسال
شود با بزرگان چنین بدسگال ؟
نظامی.
هنوز از نی سواران بود حسن خردسال او
که آهوی حرم بود از نظربازان فتراکش.
صائب (از آنندراج).
بمکتب خانه درسم دهد عشق
که پیر عقل طفل خردسالی است.
مخلص کاشی (از آنندراج).
ولیکن خردسالانند و پیران
شفاعت می کند بخت جوانم.
؟

لغت نامه دهخدا

خردساله

(خُ لَ / لِ)

خردسال. آنکه او را سن کم است:
همچو زلف نیکوان خردساله تاب خورد
همچو عهد دوستان سالخورده استوار.
فرخی

لغت نامه دهخدا

خردسالگی

(خُ لَ / لِ)

حالت خردسال بودن. (یادداشت بخط مؤلف)

لغت نامه دهخدا

خوردسالی

(خوَرْدْ / خُرْدْ)

بچگی. کم سالی. خردسالی. کودکی. (یادداشت مؤلف)