معنی جرکیله - جستجوی لغت در جدول جو

جرکیله

فرهنگ گویش مازندرانی

ارکیده

(دخترانه)

گلی با رنگهای درخشان که یک گلبرگ آن از دو گلبرگ دیگرش بزرگتر است

فرهنگ نامهای ایرانی

ارکیده

نوعی گل سرخ و صورتی که یک گلبرگ آن از دو گلبرگ دیگرش بزرگ تر است، گیاه علفی و زینتی این گل از خانوادۀ ثعلب

فرهنگ فارسی عمید

غربیله

حرکاتی که در حالت رقص به قسمت های تحتانی بدن داده می شود، قر کمر، رقص کمر
غربیله کردن: حرکت دادن قسمت های تحتانی بدن در حالت رقص، قر کمر دادن

فرهنگ فارسی عمید

زرنیله

ریواس، گیاهی علفی و پایا با ساقه های نازک سفید و ترش مزه که مصرف خوراکی دارد، چکری، ریواج، ریباس، رواس

فرهنگ فارسی عمید

پرکاله

پاره ای از چیزی، حصه، پاره، لخت، وصله، پینه، پرگاله، پژگاله

فرهنگ فارسی عمید

خرویله

بانگ و فریاد بلند و رسا، صدای گریۀ بلند

فرهنگ فارسی عمید

سربیله

بیلک، نوعی پیکان پهن یا دوشاخه، فیلک

فرهنگ فارسی عمید

ترکیده

ترک خورده، شکافته شده

فرهنگ فارسی عمید

پرکاله

(پُ لَ / لِ)

پرگاله. فضله ای بود که در جامه کنند چون وصله ای در او دوزند از هرچه بود و کژنه نیز گویند. (حاشیۀ فرهنگ اسدی نخجوانی). وصله. پینه:
ماه تمام است روی کودک من
وز دو گل سرخ درو پرکاله (کذا).
رودکی (از حاشیۀ فرهنگ اسدی نخجوانی).
، جنسی از بافتۀ ریسمانی باشد که مانند مثقالی بود. (فرهنگ جهانگیری) ، کژنه. (سروری). لخت. شقص. پاره: لوذع، چرب زبان فصیح، گویا پرکاله آتش است. (منتهی الارب). معمع، زن تیزخاطر روشن رای گویا پرکالۀ آتش است. (منتهی الارب) :
بلبلا امروز من در گلستانم گل مجوی
از جگر پرکاله ها بر نوک هر خاری ببین.
مختاری.
دیده ام در پی فراق تو کرد
پر ز پرکالۀ جگر دامن.
سراج الدین قمری.
من آب طلب کردم از این دیدۀ خونبار
او خود همه پرکالۀ خون جگر آورد.
امیرخسرو.
دربار سرشکم همه پرکالۀ خون است
این قافله را راه مگر بر جگر افتاد.
شیخ علینقی کمره ای.
، بالفتح و کاف عربی بمعنی پارچه و حصه. (غیاث اللغات). و رجوع به پرگاله شود

لغت نامه دهخدا

غربیله

(غَ لَ / لِ)

حرکات و سکنات خواتین در وقت خاص. (آنندراج) ، حرکت دادن پیاپی قسمت تحتانی تن چنانکه غربال، آنگاه که با آن بوجاری حبوب کنند، کون و کچول. نوعی قر. غر.
- امثال:
نگاه به دست خاله (نه نه) کن، مثل خاله (نه نه) غربیله کن

لغت نامه دهخدا

چرمیله

(چَ لِ)

دهی از دهستان حسین آبادبخش دیواندره شهرستان سنندج که در 11هزارگزی شمال خاوری حسین آباد و 8هزارگزی خاور شوسۀ سنندج به سقز واقع است. کوهستانی و سردسیر است و 160 تن سکنه دارد. آبش از رودخانه و چشمه، محصولش غلات، حبوبات، لبنیات، قلمستان، توتون و عسل، شغل اهالی زراعت و گله داری و راهش مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا

جنجیله

(جِ لَ)

شهری به اندلس بین شاطبه و بنشه. (معجم البلدان).

لغت نامه دهخدا

خرویله

(خَرْ لَ / لِ)

صدا و آواز گریۀ بسیار بلند. (از برهان قاطع) (از آنندراج) (از انجمن آرای ناصری) (از ناظم الاطباء) ، آواز بلند. آواز بسیار بلند ورسا. (از برهان قاطع) (از آنندراج) (از ناظم الاطباء). نوفه. نعره. (یادداشت بخط مؤلف) ، صدای خر. نهیق. (از آنندراج) (از انجمن آرای ناصری)

لغت نامه دهخدا

ترجیله

(تُ لَ)

شهری به اندلس از اعمال مارده، بین آن و قرطبه شش روز راه است، و بین آن و سمّوره نیز از بلاد فرنگ شش روز است. (معجم البلدان).
شهری به اسپانیا، و نسبت بدان ترجیلی باشد. رجوع به ترجاله و اسپانی و حلل السندسیه ص 53 و 100 و مراصد الاطلاع شود

لغت نامه دهخدا

پرکینه

(پُ نَ / نِ)

پرکین. حقود:
هم ایزد گشسپ و یلان سینه را
بپرسید و گردان پرکینه را.
فردوسی.
وزین روی پرکینه دل سوفرای
بکردار باد اندرآمد ز جای.
فردوسی

لغت نامه دهخدا

طرایله

(طَ یِ لَ)

غافث. (فهرست مخزن الادویه)

لغت نامه دهخدا

زرنیله

(زَ لَ / لِ)

ریواس را گویند و آن رستنیی باشد معروف که خورند و معرب آن زرنیلج است. (برهان) (آنندراج). در تحفه بمعنی ریواس آمده که معروف است و آنرا ریواج و ریباس نیز گویند. (انجمن آرا). ریواس. ریباس. (ناظم الاطباء). ریواس. (فرهنگ فارسی معین). رجوع به زرنیلج شود

لغت نامه دهخدا

کرکیلی

(کَ)

منسوب به کرکیل. رجوع به کرکیل و کراکله شود

لغت نامه دهخدا

پرحیله

(پُ لَ / لِ)

مکار. آب زیرکاه. محیل. گربز. نیرنگ باز. نرم بر. (برهان). نرمه بر. ریمن. فریبنده. دغا. دغل. دغول. داغول. دوال باز. دوالک باز. فسونگر. کنوره. کنبوره: قضا آمده بود وحال این مرد پرحیله پوشیده ماند. (تاریخ بیهقی)

لغت نامه دهخدا

کرکینه

(کُ نَ /نِ)

منسوب به کرک. کرکی:
ز باران کجا ترسد آن گرگ پیر
که کرکینه پوشد بجای حریر.
نظامی

لغت نامه دهخدا

سربیله

(سَ لَ / لِ)

پیکان پهنی که مانند بیل باشد. (برهان)

لغت نامه دهخدا

غربیله

گربیله غر پارسی است حرکت پیاپی قسمت تحتانی بدن مثل حرکت غربیل (غربال)، نوعی قر کون و کچول. یا قرو غربیله. قر دادن به کمر ادا و اطوار، حرکات و سکنات زنان در وقت آرمیدن

فرهنگ لغت هوشیار