- تندزبان
کسی که خوب سخن بگوید و هنگام حرف زدن زبانش نگیرد، تیززبان، زبان آور، کسی که سخن درشت بگوید
معنی تندزبان - جستجوی لغت در جدول جو
- تندزبان (تُ زَ)
فصیح و حراف و سخن آرا. (ناظم الاطباء)
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
کسی که به دیگران ناسزا می گوید و دشنام می دهد، بدگو، دشنام دهنده، ناسزاگوینده، بددهان
هرجانور درنده یا گزنده ای که جانور دیگر را بخورد یا آزار برساند مانند شیر و پلنگ، جانور موذی
(کُ زَ)
لغت نامه دهخدا
کسی که زبانش به هنگام سخن گفتن کند باشد. الکن. (فرهنگ فارسی معین) :
کسی که ژاژ دراید به درگهی نشود
که چرب گویان آنجا شوند کندزبان.
فرخی (دیوان ص 329)
کسی که ژاژ دراید به درگهی نشود
که چرب گویان آنجا شوند کندزبان.
فرخی (دیوان ص 329)
(تیزْ، زَ)
لغت نامه دهخدا
زبان آور و بلیغو فصیح. (ناظم الاطباء). ذلق. ذلیق. حلیف. طلق اللسان. طلیق اللسان. حلیف اللسان. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). رجوع به تیززبانی و تیز و دگر ترکیبهای آن شود
باد تند و سخت که با رعد و برق شدید همراه است و هوا را تیره سازد طوفان
چیره، ذلیق، بلیغ، فصیح، زبان آور
متضاد: الکن، پریش زبان، زبان پریش، گنگ، اصم
متضاد: الکن، پریش زبان، زبان پریش، گنگ، اصم
