معنی تحصن در فرهنگ فارسی عمید

به جایی پناهنده شدن، بست نشستن، در حصار شدن، در جای استوار و محکم قرار گرفتن

معنی تحصن در لغت نامه دهخدا

حصار گرفتن. (تاج المصادر بیهقی) (زوزنی). در حصن شدن. (منتهی الارب). در حصار شدن. (غیاث اللغات). در حصن داخل شدن. (ناظم الاطباء). حصن گرفتن مرد برای خود. (اقرب الموارد) (قطر المحیط)، به جایی که مورد احترام است پناه جستن، مانند مزار ائمه یا خانه شاهی یا وزیری یا عالمی. بست نشستن، حِصان گردیدن. (منتهی الارب). حصان گردیدن اسب. (اقرب الموارد) (قطر المحیط). شایسته و حصان یعنی فحل نجیب گردیدن اسب. (ناظم الاطباء)، عفت نمودن. (تاج المصادر بیهقی) (ترجمان جرجانی ترتیب عادل بن علی) (مجمل اللغه). حَصان گردیدن زن. (اقرب الموارد) (قطر المحیط). پارسا گردیدن یا شوهر کردن زن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

معنی تحصن در فرهنگ لغت هوشیار

در حصار شدن، اعتصاب

معنی تحصن در فرهنگ فارسی معین

به جایی پناه بردن، بست نشستن

معنی تحصن در فرهنگ واژه مترادف متضاد

بست، بست نشینی، پناه جویی، دژنشینی، بست نشستن، پناه جستن

معنی تحصن - جستجوی لغت در جدول جو

Q: معنی تحصن در فرهنگ لغت هوشیار

در حصار شدن، اعتصاب

تحصن

فرهنگ فارسی عمید

تحصن

لغت نامه دهخدا

تحصن

فرهنگ لغت هوشیار

تحصن

فرهنگ فارسی معین

تحصن

فرهنگ واژه فارسی سره

تحصن

فرهنگ واژه مترادف متضاد

متحصن

کسی که برای اعتراض یا در امان ماندن به جایی پناه برده است، کسی که در پناه کسی در آمده است

فرهنگ فارسی عمید

تحصین

دیوار برآوردن گرداگرد شهر یا قلعه و آن را استوار کردن، مکانی را استوار ساختن

فرهنگ فارسی عمید

تحصل

حاصل شدن، گرد آمدن، ثابت و برقرار شدن

فرهنگ فارسی عمید

تحنن

مهربانی کردن، رحمت آوردن، به طرب آمدن

فرهنگ فارسی عمید

محصن

ویژگی مردی که زن گرفته، مرد زن دار

فرهنگ فارسی عمید

تحزن

محزون شدن، اندوهگین شدن

فرهنگ فارسی عمید

تحزن

(اِ)

اندوهگین شدن. (تاج المصادر بیهقی) (منتهی الارب) (غیاث اللغات) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) (قطر المحیط)، اندوه نمودن بر کسی و بخشودن او. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)، تحزن بر چیزی و برای امری، توجع (رثا گفتن) بر آن. (از اقرب الموارد) (قطر المحیط)

لغت نامه دهخدا

تحسن

(اِ لِ)

نیکو شدن. (اقرب الموارد) (قطر المحیط). زینت دادن و آراستن و نیکو کردن. (ناظم الاطباء). زینت گرفتن: هو یتحسن و یتجمل بکذا. (اقرب الموارد) ، موی ستردن: دخل الحمام فتحسن، ای احتلق. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

احصن

(اَ صَ)

حصین تر

لغت نامه دهخدا

متحصن

(مُ تَ حَصْ صِ)

حصارنشیننده و قلعه نشین. (آنندراج) (غیاث). کسی که در قلعه و جای استوار رود و در آنجا پناه گیرد. پناه گیرنده. (ناظم الاطباء). بست نشین. ج، متحصنین. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). پناه گرفته در قلعه و جای سخت و یا در جای مقدس و بست نشین و قلعه نشین. (ناظم الاطباء). و رجوع به تحصن شود.
- متحصن شدن، در قلعه شدن. (ناظم الاطباء). در جایی پناه گرفتن: در قلعه ای که در عهد سیمجوریان ملجاء ایشان بود... متحصن شد. (ترجمه تاریخ یمینی چ 1 تهران ص 343). با سی نفر از عظمای ازناوران و غلبۀ گرجیان در آن متحصن شده بودند. (ظفرنامۀ یزدی ج 2 ص 373).
- ، بست نشستن. (ناظم الاطباء) ، عده ای از اهالی در تلگرافخانه متحصن شدند.
- متحصن کردن، در قلعه کردن. (ناظم الاطباء) ، اسبی که از تخمۀ حصان بود. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون). و رجوع به حصان شود

لغت نامه دهخدا