معنی تتفل در لغت نامه دهخدا

ج، تتافل. روباه یا روباه بچه. و در آن لغات است: تَفَّل، تُتفُل، تِتفَل، تَتفَل، تِتفِل، تُتفَل. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد)، مؤنث آن تتفله. (منتهی الارب) (آنندراج)، گیاه خشک یا درختی است یا نباتی است سبز تیره رنگ مایل بسرخی زردی آمیخته. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)

معنی تتفل در فرهنگ لغت هوشیار

روباه بچه روباه توسک

معنی تتفل - جستجوی لغت در جدول جو

تتفل

لغت نامه دهخدا

تتفل

فرهنگ لغت هوشیار

تطفل

طفیلی شدن، ناخوانده به مهمانی رفتن، حالت کودکان به خود گرفتن

فرهنگ فارسی عمید

تکفل

کفایت کردن، کفیل شدن، متعهّد شدن، به عهده گرفتن، عهده دار امری یا کاری شدن

فرهنگ فارسی عمید

تسفل

فرود آمدن، به نشیب درآمدن، پست شدن

فرهنگ فارسی عمید

تحفل

بسیار شدن اهل مجلس، پر شدن مجلس از مردم

فرهنگ فارسی عمید

تثفل

(اِ)

کوتاهی کردن با کسی از نیکوئیها. (شرح قاموس). کوتاهی کردن از مکارم. (از قطر المحیط) (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

تتافل

(تَ فِ)

جمع واژۀ تتفل. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). رجوع به تتفل شود

لغت نامه دهخدا

تتال

(تِ)

دهی جزء دهستان قشلات افشار بخش قیدار شهرستان زنجان است که در سی و هشت هزارگزی جنوب باختری قیدارو بیست و شش هزارگزی راه عمومی واقع است. کوهستانی و سردسیر است و 54 تن سکنه دارد. آب آن از چشمه سار ومحصول آنجا غلات و شغل اهالی زراعت و قالیچه و گلیم و جاجیم بافی است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 2)

لغت نامه دهخدا

تتزل

(تِ زِ)

یوهانس. کشیش و راهب آلمانی که در حدود سال 1465 میلادی در پیرنا متولد شد و بسال 1519 میلادی درگذشت. مواعظ او در مورد بخشایش و اغماض گناهان یکی از علل بروز اعتراض لوتر و هیجان اصلاحات مذهبی، و بالاخره پیدایش مذهب پرتستان در دین مسیح بود

لغت نامه دهخدا

تکفل

(تَ جَذْ ذُ)

پایندانی کردن. (تاج المصادر بیهقی) (زوزنی) (از زمخشری). پذیرفتار کسی گردیدن. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). ضامن و متعهد چیزی شدن. (غیاث اللغات) (آنندراج). کفالت کردن. (ناظم الاطباء). پذیرفتاری. (زمخشری) : تکفلت بالمال، التزمت به والزمت نفسی. (ابن الانباری از اقرب الموارد) : هیچکدام از ایشان بسبب مشاهدۀ غضب سلطان به تکفل مصحلت او زبان نمیدادند. (جهانگشای جوینی)

لغت نامه دهخدا

تغفل

(بَ دَ رَ)

غفلت ورزیدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). تغفله تحین غفلته و تعمدها. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

ترفل

(اِ تِ)

تسود و تملک. (متن اللغه). تسود و ترأس. (ذیل اقرب الموارد از لسان العرب)

لغت نامه دهخدا

ترفل

(تَ فُ)

ابن عبدالکریم. محدث است. (تاج العروس) (منتهی الارب). محدث کسی است که علاوه بر نقل احادیث، در تشخیص راویان ضعیف، ناقلان جعلی، و تناقض های روایی تخصص دارد. علم رجال به عنوان شاخه ای از دانش حدیث، به وسیلهٔ همین محدثان شکل گرفت و برای هر حدیث، مسیر انتقال آن از راوی به راوی مشخص شد. این سطح از دقت علمی، تنها در تمدن اسلامی به چشم می خورد و نمونه ای از نهادینه شدن عقلانیت در دین است.

لغت نامه دهخدا

تحفل

(اُ)

زدوده شدن. (تاج المصادر بیهقی) ، زینت گرفتن و آراسته شدن. (منتهی الارب). آراسته شدن. (اقرب الموارد) (قطر المحیط) ، تحفل آب و لبن، گرد آمدن آن. (منتهی الارب) (از آنندراج) (ناظم الاطباء). تحفل آب، تجمع آن. (قطر المحیط). تحفل شیر، جمع شدن آن. (اقرب الموارد) ، تحفل مجلس، پر گردیدن آن از مردم. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) (قطر المحیط)

لغت نامه دهخدا

تجفل

(اَ)

خیزانیدن خروس پرهای گردن را از برای جنگ. (شرح قاموس). دروا کردن خروس پرهای گردن را. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از قطر المحیط) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

حتفل

(حُ فُ)

بقیۀ شوربا یا اشکنۀ باقی زیر شوربا. دردروغن. خرّه، مال ردی و بلایه، چرک زهدان، فرومایگان از مردم، ریزه های گوشت در بن دیگ. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

تطفل

(اِءْ تِ)

طفیلی کردن. (تاج المصادر بیهقی). ناخوانده به مهمانی آمدن کسی را. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). طفیلی شدن. (آنندراج) (از اقرب الموارد) ، خوی کودکان گرفتن مرد. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

تتفله

(تَ فَ لُ / تِ فَ لَ / تُ فَ لَ / تِ فَ لَ / تُ فُ لَ)

روباه ماده و یا روباه بچۀ ماده. (ناظم الاطباء). رجوع به تتفل شود

لغت نامه دهخدا