معنی برآرنده در لغت نامه دهخدا

برآورنده. بناکننده. آفریننده:، برآرندۀ ماه وکیوان و هور، نگارندۀ فرّ و دیهیم و زور.، فردوسی.، چنین گفت کای برتر از جان پاک، برآرندۀ آتش و بادو خاک.، فردوسی.، برآرندۀ گردگردان سپهر، همو پرورانندۀ ماه و مهر.، عنصری.، ای برآرندۀ سپهر بلند، انجم افروز و انجمن پیوند.، نظامی.، برآرندۀ سقف این بارگاه، نگارندۀ نقش این کارگاه.، نظامی.،

معنی برآرنده در فرهنگ لغت هوشیار

بنا کننده، آفریننده

معنی برآرنده - جستجوی لغت در جدول جو

Q: معنی برآرنده در فرهنگ لغت هوشیار

بنا کننده، آفریننده

برآرنده

لغت نامه دهخدا

برآرنده

فرهنگ لغت هوشیار

بردارنده

کسی که چیزی را از جایی برمی دارد، حمل کننده

فرهنگ فارسی عمید

پرورنده

تربیت کننده، پرورش دهنده

فرهنگ فارسی عمید

برآورنده

بالا برنده، روا کننده، کسی که جاجت دیگری را روا می کند

فرهنگ فارسی عمید

برآسوده

آسایش یافته، آرامش یافته

فرهنگ فارسی عمید

برگردنده

باز پس آینده، مراجعت کننده

فرهنگ فارسی عمید

برازنده

شایسته، لایق، زیبنده، مناسب

فرهنگ فارسی عمید

بسارنده

کسی که زمین را شخم بزند و آمادۀ کاشتن کند

فرهنگ فارسی عمید

برآورده

بالابرده شده، روا شده، پرورده، بنای مرتفع، برای مثال به درگاه شاه آفریدون رسید / برآورده ای دید سرناپدید (فردوسی - ۱/۱۱۱)، آنکه زیردست پادشاهی یا بزرگی پرورش یافته و به مرتبۀ بلند رسیده

فرهنگ فارسی عمید

برگردنده

(لَ)

بازپس آینده. مراجعت کننده. (فرهنگ فارسی معین). عکوم. کرّار. ماصع. مأنل. مکرّ: عنود، برگردنده از راه. قلوب، بسیار برگردنده. کلط، برگردنده از خرمی و شادی. (از منتهی الارب)، آغاز سخن کردن. به سخن آمدن:
در آن مجلس که او لب برگشادی
نبودی تن که حالی جان ندادی.
نظامی.
- برگشادن نهان، آشکار کردن امر مخفی.ظاهر ساختن راز:
نداند کسی آرزوی جهان
نخواهد بما برگشادن نهان.
فردوسی.
و رجوع به گشادن و نهان شود.
، آزاد کردن. خلاص کردن. از بندرها کردن. از بند رها دادن: پسر بزرگ خواجه احمد حسن... موقوف بود سارغ شرابدار بفرمان وی رابرگشاد. (تاریخ بیهقی ص 692). (رکن الدوله) انکاری عظیم بکرد و به مبالغتی هرچه تمامتر نامه ای سخت درازنوشت تا عضدالدولۀ بختیاری برگشاد. (مجمل التواریخ و القصص)، آشکار کردن. توضیح دادن:
چه آمد به پیشت زانگشتری
به من برگشا نیز این داوری.
فردوسی.
، گشودن. باز شدن.
- برگشادن ابر، زایل شدن آن. برطرف شدن آن. پراکنده شدن آن. از هم باز شدن آن:
نبینی ابر کو تندی نماید
بگرید سخت و آنگه برگشاید.
نظامی.
و رجوع به ابر برگشودن (ذیل گشودن) شود

بازپس آینده. مراجعت کننده. (فرهنگ فارسی معین). عَکوم. کرّار. ماصِع. مأنل. مِکَرّ: عَنود، برگردنده از راه. قَلوب، بسیار برگردنده. کُلُط، برگردنده از خرمی و شادی. (از منتهی الارب)، آغاز سخن کردن. به سخن آمدن:
در آن مجلس که او لب برگشادی
نبودی تن که حالی جان ندادی.
نظامی.
- برگشادن نهان، آشکار کردن امر مخفی.ظاهر ساختن راز:
نداند کسی آرزوی جهان
نخواهد بما برگشادن نهان.
فردوسی.
و رجوع به گشادن و نهان شود.
، آزاد کردن. خلاص کردن. از بندرها کردن. از بند رها دادن: پسر بزرگ خواجه احمد حسن... موقوف بود سارغ شرابدار بفرمان وی رابرگشاد. (تاریخ بیهقی ص 692). (رکن الدوله) انکاری عظیم بکرد و به مبالغتی هرچه تمامتر نامه ای سخت درازنوشت تا عضدالدولۀ بختیاری برگشاد. (مجمل التواریخ و القصص)، آشکار کردن. توضیح دادن:
چه آمد به پیشت زانگشتری
به من برگشا نیز این داوری.
فردوسی.
، گشودن. باز شدن.
- برگشادن ابر، زایل شدن آن. برطرف شدن آن. پراکنده شدن آن. از هم باز شدن آن:
نبینی ابر کو تندی نماید
بگرید سخت و آنگه برگشاید.
نظامی.
و رجوع به ابر برگشودن (ذیل گشودن) شود

لغت نامه دهخدا

پرورنده

(پَرْ وَرَ دَ / دِ)

پروردگار. پرورش دهنده. پروراننده. مربی. رب ّ. تربیت کننده. مؤدب. معلم:
تو با آفرینش بسنده نه ای
مشو تیز چون پرورنده نه ای.
فردوسی.
هر که از پرورنده رنج ندید
در جهان جز غم و شکنج ندید.
اوحدی.
پسر را زجر و ملامت کرد که با پرورندۀ خود بیوفائی کردی. (گلستان)

پروردگار. پرورش دهنده. پروراننده. مربی. رب ّ. تربیت کننده. مؤدِب. معلم:
تو با آفرینش بسنده نه ای
مشو تیز چون پرورنده نه ای.
فردوسی.
هر که از پرورنده رنج ندید
در جهان جز غم و شکنج ندید.
اوحدی.
پسر را زجر و ملامت کرد که با پرورندۀ خود بیوفائی کردی. (گلستان)

لغت نامه دهخدا

بردارنده

(گُ لَ دَ / دِ)

رافع. (دهار). بلندکننده. بر بالا برنده، ناگوارد. (منتهی الارب). ناگواری. (آنندراج). در حدیث است: اصل کل داء البرده. (منتهی الارب). تخمه. (از اقرب الموارد). این لفظ بر تخمه نیز اطلاق می شود چنانکه گفته اند اصل کل داءالبرده و چون بیماری تخمه معده را سرد کرده و از هضم طعام باز میدارد لهذا نام این بیماری را از مادۀ برودت گرفته اند و خالی از تناسب نباشد. (از کشاف اصطلاحات الفنون) ، وسط چشم. (منتهی الارب). در اصطلاح طب، برده رطوبت غلیظی است که در باطن پلک چشم متحجر میشود و در سفیدی به تگرگ شباهت دارد. (مقالۀ سیم از کتاب سوم از قانون ابوعلی سینا چ تهران ص 69). رطوبتی غلیظ و متحجر در باطن مژگان و مایل بسفیدی باشد و مانند تگرگ در شکل و سختی و بهمین لحاظ بدین اسم نامیده شده است. (از کشاف اصطلاحات الفنون)

لغت نامه دهخدا

بردریده

(بَ دَ دَ / دِ)

دریده:
ناسوده چو مار بر دریده
نغنوده چو مرغ پربریده.
نظامی (لیلی و مجنون ص 129).
رجوع به دریده شود

لغت نامه دهخدا

برآکنده

(بَ کَ دَ / دِ)

انباشته. فراهم آمده. رجوع به آکنده شود

لغت نامه دهخدا

برآورنده

(گُ نَنْ دَ / دِ)

نعت فاعلی از برآوردن. بلندکننده. رفعت بخشنده:
خدایگان جهان خسرو بزرگ اورنگ
برآورندۀ نام و فرو برندۀ ننگ.
فرخی.
رجوع به برآوردن شود

لغت نامه دهخدا

برکشنده

(لَ شَ دَ / دِ)

بالابرنده. به مقام بالا و برتر رساننده:
جهان بخیره کشی بر کسی کشید کمان
که برکشیدۀ حق بود و برکشندۀ ما.
خاقانی.
رجوع به برکشیدن شود، صدای طوطی. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

پرورنده

پرورش دهنده پروراننده پروردگار تربیت کننده مربی معلم مودب، جمع پرورندگان

فرهنگ لغت هوشیار

برکشنده

بمقام بالا وبرتر رساننده

فرهنگ لغت هوشیار

برازنده

اسم برازنده، شایسته لایق زیبنده: شغل برازنده، متناسب شکیل: اندام برازنده

فرهنگ لغت هوشیار

برآورنده

بلند کننده، بخشنده

فرهنگ لغت هوشیار

درآینده

سراینده، گوینده داخل شونده، داخل

فرهنگ لغت هوشیار

برآسوده

آرام یافته، آسایش گرفته

فرهنگ لغت هوشیار

برگردنده

اسم برگردیدن برگشتن، باز پس آینده مراجعت کننده، انتقال یابنده (بحالی)، تغییر یابنده، واژگون شونده

فرهنگ لغت هوشیار

بردمنده

دمنده نفس دمنده، طلوع کننده طالع (ستارگان)، پدید شونده (صبح سپیده)، سخن گوینده، غضبناک شونده خشمگین گردنده، روینده سبرشونده

فرهنگ لغت هوشیار

بردارنده

اسم برداشتن، کسی که چیزی را از جایی بردارد

فرهنگ لغت هوشیار

برآورده

بالا برده برافراشته، پرورده تربیت شده، بیرون کشیده مستخرج، پیدا شده ظاهر شده، افراشته -6 تعمیر شده مرمت گشته اصلاح شده، تمام شده مکمل، انباشته پر شده، قبول شده پذیرفته شده و انجام یافته (حاجت و تقاضای کسی)

فرهنگ لغت هوشیار