معنی بدایع در فرهنگ فارسی عمید

بدیع ها، تازه ها، نوها، شگفت ها، موجد و مبتدع ها، در علوم ادبی علومی که در آرایش سخن، زینت کلام، صنایعی که نظم و نثر را زینت می دهد بحث می کند، جمعِ واژۀ بدیع

معنی بدایع در لغت نامه دهخدا

چیزهای تازه و نادر و عجیب. (ناظم الاطباء). تازه ها. نوباوه ها. نوپدیدکرده ها. نوآورده ها:، از هر صنایعی که بخواهی بر او اثر، وز هر بدایعی که بجویی برونشان.، فرخی.، و بدایع ابداع را در عالم کون و فساد پیدا کرد. (کلیله و دمنه). می اندیشم که بلطایف حیل و بدایع تمویهات گرد این غرض درآیم. (کلیله و دمنه). ابوالنصر... عتبی در تحریر و تقریر این کتاب (تاریخ یمینی) سحر حلال نموده است و بدایع اعجاز اظهار کرده. (ترجمه تاریخ یمینی چ بنگاه ترجمه و نشر کتاب ص 10). این کلمات از حکم و بدایع سخن امام ابوالطیب است. (ترجمه تاریخ یمینی ص 250). در کتاب لطایف الاَّداب از تصنیف عتبی نوادر اخبار و بدایع خطب و اشعار او (ابو جعفر محمد) بعضی مسطور است. (ترجمه تاریخ یمینی ص 263). پروردگاری که به اختلاف لغات و صفات شکر روایع بدایع صنایع او مقصور است. (جهانگشای جوینی)، بی اعتدالی. (ناظم الاطباء)

معنی بدایع در فرهنگ لغت هوشیار

چیزهای نادر وعجیب

معنی بدایع در فرهنگ فارسی معین

جمع بدیعه، تازه ها، نوها

معنی بدایع در فرهنگ واژه مترادف متضاد

عجایب، شگفتی ها، ابتکارها، ابتکارات، بدیعه ها، طرفه ها

معنی بدایع - جستجوی لغت در جدول جو

Q: معنی بدایع در فرهنگ لغت هوشیار

چیزهای نادر وعجیب

بدایع

فرهنگ فارسی عمید

بدایع

لغت نامه دهخدا

بدایع

فرهنگ لغت هوشیار

بدایع

فرهنگ فارسی معین

بدایع

فرهنگ واژه مترادف متضاد

بدیع

تازه، نو، شگفت، موجد و مبتدع، نو بیرون آورنده، در علوم ادبی علمی که در آرایش سخن، زینت کلام، صنایعی که نظم و نثر را زینت می دهد بحث می کند

فرهنگ فارسی عمید

بایع

فروشنده، آنکه چیزی را می فروشد

فرهنگ فارسی عمید

بدایت

آغاز، اول چیزی، اول کار

فرهنگ فارسی عمید

بضایع

بضاعت ها، سرمایه ها، دارایی ها، مالهایی که با آن تجارت کنند، کالاهای بازرگانی، جمع واژۀ بضاعت

فرهنگ فارسی عمید

ودایع

ودیعه ها، سپرده شده ها، در علم حقوق مالهایی که به امانت نزد کسی بگذارند، سپرده ها، جمع واژۀ ودیعه

فرهنگ فارسی عمید

خدایع

خدعه ها، مکرها، حیله ها، فریب ها، احتیال ها، شیدها، ناروها، قلّاشی ها، کیدها، دستان ها، نیرنگ ها، دلام ها، تزویرها، خاتوله ها، چاره ها، تنبل ها، کلک ها، ترفندها، دغلی ها، اشکیل ها، ترب ها، ستاوه ها، شکیل ها، گربه شانی ها، روغان ها، دویل ها، غدرها، ریو ها، گول ها، حقّه ها، جمع واژۀ خدعه

خدعه ها، مَکرها، حیلِه ها، فَریب ها، اِحتیال ها، شَیدها، نارُوها، قَلّاشی ها، کَیدها، دَستان ها، نِیرَنگ ها، دِلام ها، تَزویرها، خاتولِه ها، چارِه ها، تُنبُل ها، کَلَک ها، تَرفَندها، دَغَلی ها، اِشکیل ها، تَرب ها، سَتاوِه ها، شِکیل ها، گُربِه شانِی ها، رَوَغان ها، دُویل ها، غَدرها، ریوْ ها، گول ها، حُقِّه ها، جمعِ واژۀ خدعه

فرهنگ فارسی عمید

بدایعنگار

(گُ)

نگارنده و نویسندۀ بدایع، در تداول عامه، بدترکیب. بدصورت. بداخم. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

بدایعی بلخی

(بَ یِ یِ بَ)

رجوع به بدیع بلخی شود، مشکل پسند. (برهان قاطع) (فرهنگ جهانگیری) (فرهنگ رشیدی) (هفت قلزم) (انجمن آرا) (ناظم الاطباء) (آنندراج). که بصعوبت چیزی را پسندد. دیرپسند. دژپسند. دشوارپسند. (یادداشت مؤلف) :
سخنانش را بر دیده همی نقش کنند
بدپسندان همه بصره و آن بغداد.
فرخی (از آنندراج).
خاطر بدپسند من شاهی است
بر عروسان مدحت تو غیور.
مسعودسعد.
اختیار مطعوم بر مطعوم نتیجۀ حرص جاهلان باشد و همه ناز و نعمت طلبیدن کار کاهلان...
این مثل زآفتاب شهره تر است
بدپسند از بدی نبهره تر است.
(از مرزبان نامه)

لغت نامه دهخدا

بدیع

(بَ)

یکی از نامهای باری تعالی. (ناظم الاطباء). از اسماء باری تعالی است و معنی آن مبدع است زیرا که حضرت او بدیع است در نفس خود و برای او مثلی نیست. (از اقرب الموارد). نوآفرینندۀ آسمانها و زمینها. (مهذب الاسماء) :
بدیعی که شخص آفریند ز گل
روان و خرد بخشد و هوش و دل.
سعدی (بوستان)

لغت نامه دهخدا

بدیع

(بَ)

نو بیرون آورنده. (ناظم الاطباء). نو بیرون آورنده نه بر مثالی. (منتهی الارب) (آنندراج). نوکننده. (مهذب الاسماء). چیز نو بیرون آرنده. (یادداشت مؤلف).

لغت نامه دهخدا

بایع

(یِ)

بائع، از مصدر بیع. فروشنده. برابر مشتری. (آنندراج). پرداخت کننده بها در برابر کالای فروخته شده. (از اقرب الموارد). ج، باعه. (از تاج العروس).

لغت نامه دهخدا

ودایع

(وَیِ)

جمع واژۀ ودیعه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). امانتها. (فرهنگ فارسی معین). رجوع به ودیعه شود.
- ودایع آفریدگار، رعایا. رعیت ها. (فرهنگ فارسی معین).
، جمع واژۀ ودیع. (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). رجوع به ودائع شود

لغت نامه دهخدا

خدایع

(خَ یِ)

جمع واژۀ خدیعه. رجوع به خدیعه شود

لغت نامه دهخدا

بضایع

(بَ یِ)

بضائع. جمع واژۀ بضاعه، بضاعت. رجوع به هریک از کلمات در جای خود شود

لغت نامه دهخدا

بدایت

(بَ / بِ یَ)

آغاز کردن. (غیاث اللغات) ، بیماری که بحکم طبیب مقید نباشد. (آنندراج). بی پروای در مصلحت طبیب. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

بدایی

(بَ)

منسوب به بدایه و آنان گروهی از غلاه روافض اند که بداء رادر مورد خدای متعال جایز می دانند. (از کتاب الانساب سمعانی ورق 68 الف). و رجوع به بداء و بدائیه شود، مشکل پسندی. دیرپسندی

لغت نامه دهخدا

بدائع

(بَ ءِ)

بدایع. ج بدیعه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). جمع واژۀ بدیع. (یادداشت مؤلف). رجوع به بدایع و بدیعه شود، در ترکی بمعنی شاخ درخت است. (از غیاث اللغات) (از آنندراج) ، شمشیر. (از فردوس اللغات از غیاث اللغات و آنندراج)

لغت نامه دهخدا