معنی بازکشیدن در فرهنگ فارسی عمید

اجتناب کردن، پَهن کردن، گستردن، دوام پیدا کردن

معنی بازکشیدن در لغت نامه دهخدا

از چیزی خودداری کردن. اجتناب ورزیدن. دوری کردن. تجنب. احتراز. پرهیز کردن:، روانت مرنجان و مگداز تن، ز خون ریختن بازکش خویشتن.، فردوسی.، و چون پدر ما پرمان یافت و برادر ما را بغزنین آوردند (آلتونتاش خوارزمشاه) از ایشان بازکشید. (تاریخ بیهقی).، بازکش این مسند از آسودگان، غسل ده این منبر از آلودگان.، نظامی.، - پای از کاری بازکشیدن، کناره گیری کردن. دوری جستن:، نیست یکی ذره جهان نازکش، پای ز انبازی او بازکش.، نظامی.، - دست بازکشیدن از چیزی یاکاری، امتناع ورزیدن از آن. اجتناب کردن از آن. دوری جستن از آن:، دست ذوق از طعام بازکشید، خفت و رنجوریش دراز کشید.، سعدی (صاحبیه).، پسر بفراست دریافت و دست از طعام بازکشید. سعدی (گلستان).، - دل از چیزی بازکشیدن، دل برداشتن از آن. ترک گفتن آن را. دوری کردن از آن:، رو دل ز جهان بازکش که کیهان، بسیار کشیده است چون تو در دام.، ناصرخسرو.، - سپه بازکشیدن، متوقف کردن سپاه. باز گرداندن سپاه. از جنگ بازداشتن آن:، سپه بازکش چون شب آمد بکوش، که اکنون برآمد ز ترکان خروش، تو در جنگ باشی سپه در گریز، مکن با تن خویش چندین ستیز.، فردوسی.، - سر بازکشیدن از اطاعت، عاصی شدن. امتناع از اطاعت و فرمانبرداری. نافرمانی کردن:، هر بزرگی که سر از طاعت او بازکشید، سرنگون رفت ز منظر به چه سیصد باز.، فرخی.، - عنان یالگام یا مهار بازکشیدن، مرکوب را متوقف کردن. مرکوب را نگاه داشتن. از رفتن بازایستادن:، لختی عنان مرکب بدخوت باز کش، تا دستها فرو ننهد مرکبت بگور.، ناصرخسرو.، عنان بازکشید و گفت این پسرک را پیش من آرید. (نوروزنامه). چون شاهزاده عنان مرکب بازکشید کنیزک به ویرانه درآمد. (سندبادنامه ص 141). عنان بازکشیدند و او را بر همان جایگه رها کردند. (سندبادنامه ص 253).، گر بازکشم قصیدۀ چست، او بازکشد قلادۀ شست.، نظامی.، آن کودک لگام او را بازکشید. (تاریخ قم ص 299).،

معنی بازکشیدن - جستجوی لغت در جدول جو

بازکشیدن

فرهنگ فارسی عمید

بازکشیدن(مُ ءَ لَ)

لغت نامه دهخدا

بازکوشیدن

جنگیدن، کوشیدن، کوشش کردن، سعی کردن

فرهنگ فارسی عمید

بازخریدن

از نو خریدن، دوباره خریدن، چیز فروخته را دوباره خریدن، کسی را با دادن پول از قید و بند یا اسیری رهانیدن

فرهنگ فارسی عمید

پا کشیدن

پا بر زمین کشیدن و آهسته آهسته رفتن

فرهنگ فارسی عمید

بو کشیدن

بوییدن، بو کردن، استشمام

فرهنگ فارسی عمید

بلا کشیدن

(مُ وَ مَ)

متحمل بلا شدن. رنج بردن. سختی کشیدن:
چه مایه کشیدیم رنج و بلا
ازین اهرمن کیش دوش اژدها.
فردوسی.
بیا به قصۀ ایوب صابر مسکین
بلای کرم کشید و نخفت بر بستر.
ناصرخسرو.
ملاح... روزی دو، بلا و محنت بکشید و سختی دید. (گلستان)

معنی بازکشیدن - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما