معنی اکیال در لغت نامه دهخدا

جَمعِ واژۀ کَیل. (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). جَمعِ واژۀ کیل، به معنی پیمانه. (آنندراج). رجوع به کیل شود، هرچند. اگرچند. (فرهنگ فارسی معین). بااینکه. اگرچه. با وجود اینکه. با همه اینکه. گرچه. ولو. هرچند که. ارچه. (یادداشت مؤلف) :، بت اگرچه لطیف دارد نقش، به بر دو رخانت هست خراش.، رودکی.، اگرچه چنگ نوازان لطیف دست بُوَند، فدای دست قلم باد دست چنگ نواز.، رودکی.، موز مکی اگرچه دارد نام، نکنندش چو شکر اندر جام.، طیان.، بچۀ بط اگرچه باشد خرد، آب دریاش کی تواند برد.، ؟ (از العراضه).، اگرچه گوی سروبالا بود، جوانی کندپیر کانا بود.، فردوسی.، اگرچه فراوان کشیدیم رنج، نه شان پیل ماندیم از آن پس نه گنج.، فردوسی.، به گَه آمد اگرچه دیرآمد.، سنایی.، بچۀ بط اگرچه دینه بود، آب دریاش تا به سینه بود.، سنایی.، اگرچه جرم من کوه گران است، ترا دریای رحمت بیکران است.، نظامی.، اگرچه پیش خردمند خامشی ادب است، به وقت مصلحت آن به که در سخن کوشی.، سعدی.، مسکین خر اگرچه بی تمیز است، چون بار همی کشد عزیز است.، سعدی.، اگرچه زنده رود آب حیاتست، ولی شیراز ما از اصفهان به.، حافظ.، چو حافظ گنج او در سینه دارم، اگرچه مدعی بیند حقیرم.، حافظ.، اگرچه دوست به چیزی نمی خرد ما را، به عالمی نفروشیم مویی از سر دوست.، حافظ.، اگرچه عرض هنر پیش یار بی ادبیست، زبان خموش ولیکن دهن پر از عربیست.، حافظ.، اگرچه نیست روا سجدۀ بتان کردن، تو آن بتی که ترا سجده می توان کردن.، درویش غیاثی عراقی.، قوت غذاکننده اگرچه نگهدارندۀ تن است لیکن... (مصنفات باباافضل از فرهنگ فارسی معین).، - گرچه، اگرچه. هرچند. (یادداشت مؤلف) :، گرچه سختی چو نخگله مغزت، جمله بیرون کنم به چاره گری.، لبیبی.،، به معنی هرچه نیز می باشد. (ناظم الاطباء).،، به معنی هرچه نیز می آید چنانچه ’اگرچند’ نیز به معنی هرچند آمده است. (آنندراج) (از لغت فرس اسدی) (مؤید الفضلاء)

معنی اکیال در فرهنگ لغت هوشیار

جمع کیل، پیمانه ها

معنی اکیال - جستجوی لغت در جدول جو

Q: معنی اکیال در فرهنگ لغت هوشیار

جمع کیل، پیمانه ها

اکیال(اَکْ)

لغت نامه دهخدا

اکیال

فرهنگ لغت هوشیار

اکفال

کفل ها، جمع واژۀ کفل یا کفل

فرهنگ فارسی عمید

اکمال

کامل کردن، تمام کردن

فرهنگ فارسی عمید

مکیال

پیمانه، ظرفی که با آن چیزی از مایعات یا غلات را اندازه بگیرند، ساغر، پیاله، قدح شراب خوری، جام شراب، در تصوف چیزی که در آن انوار غیبی را مشاهده کنند، دل عارف، ظرفی که با آن مایعات را وزن کنند مثلاً پیمانهٴ نفت

فرهنگ فارسی عمید

اخیال

خیل ها، گروه ها، گروه سواران ها، قبیله ها، طایفه ها، جمع واژۀ خیل

فرهنگ فارسی عمید

اقیال

سروران، رؤسا

فرهنگ فارسی عمید

اذیال

ذیل ها، آخر چیزی ها، دامن ها، پایین ها، دنباله ها، دم ها، جمع واژۀ ذیل

فرهنگ فارسی عمید

اغیال

غیل ها، درختان انبوه و درهم پیچیده، بیشه ها، جنگل ها، جمع واژۀ غیل

فرهنگ فارسی عمید

امیال

میل ها، خواست ها، تمایل ها، رغبت ها، اشتها ها، محبت ها، خمیدن ها، برگردیدن ها، یک سو شدن ها، انحراف ها، جمع واژۀ میل

فرهنگ فارسی عمید

اکیاس

کیس ها، کیسه ها، توبره ها، جمع واژۀ کیس

فرهنگ فارسی عمید

افیال

فیل ها، دو مهرۀ شطرنج، جمع واژۀ فیل

فرهنگ فارسی عمید

امیال

(اَمْ)

جمع واژۀ میل (مقیاس). (از آنندراج) (فرهنگ فارسی معین). رجوع به میل شود، اعتماد و اتکاء داشتن. دل بستن. اعتقاد داشتن:
پس از کردگار جهان آفرین
بتو دارد امّید ایران زمین.
فردوسی.
بگیتی چه دارید چندین امید
نگر تا چه بد کرد با جمّشید.
فردوسی.
بود محال، ترا داشتن امید، محال
بعالمی که نماند هگرز بر یک حال.
قطران.
گرچه شیطان رجیم از راه انصافم ببرد
همچنان امّید میدارم برحمن الرحیم.
سعدی.
امیدی که دارم بفضل خداست.
(بوستان).
بعد از تو بهیچکس ندارم
امّید و ز کس نیایدم باک.
سعدی.
تشنۀ بادیه را هم بزلالی دریاب
بامیدی که درین ره بخدا میداری.
حافظ (از آنندراج).
، بر چیزی یا در چیزی چشم داشتن. (ناظم الاطباء). توقع و انتظار داشتن:
جزین داشتم امّید و جزین داشتم الچخت
ندانستم کز دور گواژه زندم بخت.
کسائی (از فرهنگ اسدی).
هر آنکس که دارد ز گیتی امید
چو جوینده خرماست از شاخ بید.
فردوسی.
ما را صنما همی بدی پیش آری
از ما تو چرا امید نیکی داری ؟
(از قابوسنامه).
فرزند اوست و حرمت او چون ندانیش
پس خیره خیر امید چه داری برحمتش ؟
ناصرخسرو.
از اول هستی آوردم قفای تربیت خوردم
کنون امّید بخشایش همی دارم که مسکینم.
سعدی.
هرکه مشهور شد به بی ادبی
دیگر از وی امید خیر مدار.
سعدی.
نصیحت پادشاهان کسی را مسلم است که بیم سر ندارد و امید زر. (گلستان).
غله چون زرد شد امید مدار
که دگرباره سبزتر گردد.
سعدی.
، طمع. (منتهی الارب). طمع داشتن:
نباید که ارژنگ ودیو سپید
بجان تو دارند هرگز امید.
فردوسی.
وصلش، اخسیکتی، امید مدار
که وفا با جمال کم سازد.
اثیر اخسیکتی

جَمعِ واژۀ میل (مقیاس). (از آنندراج) (فرهنگ فارسی معین). رجوع به میل شود، اعتماد و اتکاء داشتن. دل بستن. اعتقاد داشتن:
پس از کردگار جهان آفرین
بتو دارد امّید ایران زمین.
فردوسی.
بگیتی چه دارید چندین امید
نگر تا چه بد کرد با جمّشید.
فردوسی.
بود محال، ترا داشتن امید، محال
بعالمی که نماند هگرز بر یک حال.
قطران.
گرچه شیطان رجیم از راه انصافم ببرد
همچنان امّید میدارم برحمن الرحیم.
سعدی.
امیدی که دارم بفضل خداست.
(بوستان).
بعد از تو بهیچکس ندارم
امّید و ز کس نیایدم باک.
سعدی.
تشنۀ بادیه را هم بزلالی دریاب
بامیدی که درین ره بخدا میداری.
حافظ (از آنندراج).
، بر چیزی یا در چیزی چشم داشتن. (ناظم الاطباء). توقع و انتظار داشتن:
جزین داشتم امّید و جزین داشتم الچخت
ندانستم کز دور گواژه زندم بخت.
کسائی (از فرهنگ اسدی).
هر آنکس که دارد ز گیتی امید
چو جوینده خرماست از شاخ بید.
فردوسی.
ما را صنما همی بدی پیش آری
از ما تو چرا امید نیکی داری ؟
(از قابوسنامه).
فرزند اوست و حرمت او چون ندانیش
پس خیره خیر امید چه داری برحمتش ؟
ناصرخسرو.
از اول هستی آوردم قفای تربیت خوردم
کنون امّید بخشایش همی دارم که مسکینم.
سعدی.
هرکه مشهور شد به بی ادبی
دیگر از وی امید خیر مدار.
سعدی.
نصیحت پادشاهان کسی را مسلم است که بیم سر ندارد و امید زر. (گلستان).
غله چون زرد شد امید مدار
که دگرباره سبزتر گردد.
سعدی.
، طمع. (منتهی الارب). طمع داشتن:
نباید که ارژنگ ودیو سپید
بجان تو دارند هرگز امید.
فردوسی.
وصلش، اخسیکتی، امید مدار
که وفا با جمال کم سازد.
اثیر اخسیکتی

لغت نامه دهخدا

ادیال

(اَدْ)

در درشکه، لیس. پردۀ چرمین درشکه و جز آن که بر روی پایها کشند حفظ از سرما یا برف و باران را

لغت نامه دهخدا

باکیال

نام سرداری در زمان المهتدی باﷲ خلیفۀ عباسی، و مهتدی در باب قتل موسی بن بغا به او نامه نوشت ولی او افشای راز کرد و اتراک دسته جمعی به قتل مهتدی همت گماشتند، رجوع به تاریخ الخلفاء سیوطی ص 241 شود

لغت نامه دهخدا

اکفال

جمع کفل، سرین ها پایندان کردن (پایندان ضامن) جمع کفل سرینها

فرهنگ لغت هوشیار

مکیال

پیمانه

فرهنگ لغت هوشیار

اخیال

جمع خیل، گروه سواران

فرهنگ لغت هوشیار

اذیال

جمع ذیل، دامن ها، جمع ذیل دامنها: (سلطان... به خواجه حواله کرد... چنانکه از هیچ جانب غبار آزادی بر اذیان ننشست) (سلجوقنامه ظهیری) یا اذیان ناس. طبقه پست از مردم اذناب ناس سپس روندگان پس ماندگان مقابل نواصی

فرهنگ لغت هوشیار

ادیال

روسی پتو، جاجیم (در آن خواب افزار پیچند) پتو مفرش گونه ای که لحاف و فرش و مانند آنرا در آن بندند

فرهنگ لغت هوشیار