معنی انوج - جستجوی لغت در جدول جو

انوج

لغت نامه دهخدا

انوش

(پسرانه)

بی مرگ، جاودان

فرهنگ نامهای ایرانی

صنوج

صنج ها، سنج ها، چنگ ها، جمع واژۀ صنج

فرهنگ فارسی عمید

انبج

انبه، درختی تناور با برگ های دراز و نوک تیز و گل های خوشه ای که بلندیش به ده متر می رسد و در هندوستان می روید، میوۀ این درخت که بزرگ و گوشتی است و هسته ای بزرگ دارد

فرهنگ فارسی عمید

اعوج

کج، ناراست، بدخوی

فرهنگ فارسی عمید

الوج

گیاهی خشن و درشت، با گل های کبود و تخم های سیاه که در سنگلاخ ها می روید

فرهنگ فارسی عمید

زنوج

سیاه پوست، زنگی، زنگ

فرهنگ فارسی عمید

انور

روشن تر، درخشان تر، تابناک تر، نورانی، درخشان، مبارک، گرامی

فرهنگ فارسی عمید

انوک

ساده لوح، احمق، کودن، کم خرد، ابله، کاغه، شیشه گردن، کردنگ، خل، گردنگل، دنگل، کهسله، دبنگ، نابخرد، لاده، غمر، ریش کاو، کم عقل، خام ریش، چل، تپنکوز، غتفره، سبک رای، تاریک مغز، بی عقل، کانا، گول، فغاک، خرطبع، بدخرد، دنگ

ساده لوح، اَحمَق، کُودَن، کَم خِرَد، اَبلَه، کاغُه، شیشِه گَردَن، کَردَنگ، خُل، گَردَنگَل، دَنگِل، کَهسَلِه، دَبَنگ، نابِخرَد، لادِه، غَمر، ریش کاو، کَم عَقل، خام ریش، چِل، تَپَنکوز، غُتفَرِه، سَبُک رای، تاریک مَغز، بی عَقل، کانا، گول، فَغاک، خَرطَبع، بَدخِرَد، دَنگ

فرهنگ فارسی عمید

انوا

سقوط ستاره از یکی از منازل در مغرب و طلوع رقیب آن از مشرق، باران ها، ۲۸ ستاره که هرگاه یکی از آن ها غروب می کرده ستارۀ دیگری در همان ساعت در مشرق طلوع می کرده

فرهنگ فارسی عمید

انجوج

عود هندی، درختی با چوب قهوه ای رنگ که هنگام سوختن بوی خوش می پراکند و معمولاً در هند و هندوچین می روید، سندهان

فرهنگ فارسی عمید

انوف

انف ها، بینی ها، دماغها، جمع واژۀ انف

فرهنگ فارسی عمید

بانوج

جای خواب که آن را از پارچۀ کلفت یا تیماج می دوزند و از دو طرف آن ریسمان می گذرانند و دو سر ریسمان را به دیوار یا جای دیگر می بندند، ننی، نانو، ننو

فرهنگ فارسی عمید

انتج

(اَ تَ)

منتج تر. (یادداشت مؤلف) ، مانستن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). شبیه بودن. (از اقرب الموارد) : یقال انتخطه، ای اشبهه. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

اناج

(اِ)

دهی است از بخش وفس شهرستان اراک با 772 تن سکنه. آب آن از رود خانه شراء و محصول آن غلات، چغندر، بنشن، قلمستان و انگور است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 2)

لغت نامه دهخدا

انجوج

(اَ)

چوب عود باشد و بهترین وی آن است که در ته آب نشیند، گویند عود بیخ درختی است که آنرا میکنند و در زیر خاک دفن میکنند تا مدتی معین، بعد ازآن بر می آورند، پوسیدۀ آنرا میتراشند باقی عود خالص می ماند و بوی معطری دارد. بهترین آن مندلی باشد و آن جزیره ای است. (از برهان قاطع) (از هفت قلزم) (از آنندراج) (از انجمن آرا). عود. (فرهنگ فارسی معین) (مهذب الاسماء). چوب عود. (ناظم الاطباء). درخت عود. (از شعوری ج 1 ورق 101 ب). ج، اناجیج. (مهذب الاسماء)

لغت نامه دهخدا

بانوج

جای خوابی باشد که بجهت اطفال سازند و از جایی آویزند و طفل را در آن خوابانند و حرکت دهند تا در هوا آید و رود، (از برهان)، و رجوع به ننو، ننی، بانوچ و بازپیچ شود، این کلمه به همین معنی در تداول عامۀ گناباد بکار می رود

لغت نامه دهخدا