معنی انبج
- انبج
- انبه، درختی تناور با برگ های دراز و نوک تیز و گل های خوشه ای که بلندیش به ده متر می رسد و در هندوستان می روید، میوۀ این درخت که بزرگ و گوشتی است و هسته ای بزرگ دارد
واژههای مرتبط با انبج
انبج
- انبج
- سنسکریت تازی شده انبه نغزک منجو منجه انبه، جمع انبجات
انبج
- انبج
- معرب از انبۀ فارسی. (از غیاث اللغات) (ناظم الاطباء) (آنندراج). مانجه. (یادداشت مؤلف). ج، انبجات. رجوع به انبه و انبجات شود، اسب و شتر آبکش. (برهان قاطع) (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین). شتر آبکش. (شرفنامۀ منیری) (مؤید الفضلاء) ، درۀ کوه. (برهان قاطع) (ناظم الاطباء) (مؤیدالفضلاء) ، لولۀ چپق. (ناظم الاطباء) ، در عربی شکنبه را گویند. (برهان قاطع) (از شرفنامۀ منیری) (از شعوری ج 1 ورق 129 ب) ، در ادات بمعنی آسیاکش آورده است. (مؤید الفضلاء)
انبس
- انبس
- ترشروی
انبر
- انبر
- آلت فلزی دو شاخه که با آن آتش را بردارند
انبخ
- انبخ
- زفت اندام، خاک بسیار، سیاه تیره
انباج
- انباج
- درهم و بر هم گفتن
انبا
- انبا
- جمع نبا خبرها آگاهیها داستانها، جمع نبا خبرها آگاهیها داستانها
انبه
- انبه
- ماخوذ از هندی، نوعی میوه خوردنی
انبل
- انبل
- تیر اندازتر
