معنی افتراط در لغت نامه دهخدا

فوت گردیدن چیزی. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (آنندراج). منقرض شدن و ترس فوت داشتن چیزی را. و به این معنی بصیغۀ مجهول استعمال شود. یقال: فلان لایفترط احسانه و برّه، علی المجهول، ای لاینقرض و لایخاف فوته. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب)، آن ستور که دست وی از بدن دور بود. (مهذب الاسماء نسخه خطی). ناقه ای که در ذراع آن بیماری فتل باشد. (از اقرب الموارد)

معنی افتراط در فرهنگ لغت هوشیار

منقرض شدن، ترس فوت داشتن چیزی را

معنی افتراط - جستجوی لغت در جدول جو

افتراط

لغت نامه دهخدا

افتراط

فرهنگ لغت هوشیار

افتراس

شکار افکندن، پاره کردن و درهم شکستن و دریدن شکار

فرهنگ فارسی عمید

افتراص

فرصت را غنیمت دانستن

فرهنگ فارسی عمید

افتراع

ازالۀ بکارت کردن

فرهنگ فارسی عمید

اشتراط

شرط کردن، شرط بستن، پیمان کردن، تعلیق کردن چیزی به چیزی

فرهنگ فارسی عمید

افتراق

از یکدیگر جدا شدن، جدایی، پراکنده شدن

فرهنگ فارسی عمید

افتراع

(اِ)

دوشیزگی ربودن. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج). بکارت دختر را بردن. (از اقرب الموارد). دوشیزگی دختر ببردن. (المصادر زوزنی). ازالۀ بکارت. (یادداشت بخطمؤلف) ، پروردن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (تاج المصادر بیهقی). پروردن بچه را. (از اقرب الموارد) ، نگاه داشتن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). نگاهداری کردن جای را. (از اقرب الموارد). فلو. فلاء. در تمام معانی. (از اقرب الموارد)

دوشیزگی ربودن. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج). بکارت دختر را بردن. (از اقرب الموارد). دوشیزگی دختر ببردن. (المصادر زوزنی). ازالۀ بکارت. (یادداشت بخطمؤلف) ، پروردن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (تاج المصادر بیهقی). پروردن بچه را. (از اقرب الموارد) ، نگاه داشتن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). نگاهداری کردن جای را. (از اقرب الموارد). فَلو. فَلاء. در تمام معانی. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

افتراغ

(اِ)

آب بر خود ریختن. (آنندراج). بر خود آب ریختن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). بر خویشتن آب ریختن. (تاج المصادر بیهقی) ، ناگاه مردن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). ناگاه بمردن. (المصادر زوزنی)

لغت نامه دهخدا

افتراق

(اِ)

از یکدیگر جدا شدن. (تاج المصادر بیهقی) (المصادر زوزنی). از همدیگر جدا کردن. (غیاث اللغات). از همدیگر جدا شدن وکردن و پراکنده گردیدن. (آنندراج). پراکنده و جدا گردیدن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). مقابل اجتماع کردن. (از اقرب الموارد).

لغت نامه دهخدا

استراط

(خَ / خِ)

فروخوردن لقمه و جز آن. سرط. فروگوارانیدن: لاتکن حلواً فتسترط و لا مرّاً فتعفی، نه چندان شیرین باش که ترا فروبرند و نه چندان تلخ که بدور افکنند. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

اعتراط

(هََ)

معیوب کردن آبروی کسی را بغیبت. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

اشتراط

(مَ / مِ نِ)

شرط کردن. (غیاث) (کنز) (آنندراج) (زوزنی). شرط بستن. پیمان کردن. (تاج المصادر بیهقی). لازم گردانیدن پیمان و تعلیق کردن چیزی به چیزی. (منتهی الارب). تقیید بشرط کردن. تعلیق بشرط کردن. شریطه. مشارطه.

لغت نامه دهخدا

امتراط

(اِ)

ربودن یا گرد آوردن چیزی را. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (از متن اللغه) (آنندراج) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

افتراض

(اِ لِءْ)

فریضه کردن و واجب گردانیدن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). سنت ساختن و واجب گردانیدن خدای احکام را بر بندگان. (از اقرب الموارد). واجب کردن. (تاج المصادر بیهقی). فرض. (یادداشت مؤلف). مفترض الطاعه، آنکه اطاعت امر او واجب است.

فریضه کردن و واجب گردانیدن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). سنت ساختن و واجب گردانیدن خدای احکام را بر بندگان. (از اقرب الموارد). واجب کردن. (تاج المصادر بیهقی). فَرض. (یادداشت مؤلف). مفترض الطاعه، آنکه اطاعت امر او واجب است.

لغت نامه دهخدا