معنی اغزال - جستجوی لغت در جدول جو

اغزال(اِ حَ)

لغت نامه دهخدا

اغفال

غافل کردن، به غفلت انداختن، گول زدن
اغفال شدن: غافل شدن، گول خوردن
اغفال کردن: غافل کردن، گول زدن

فرهنگ فارسی عمید

اغوال

غول ها، آغل ها، غارها، جمع واژۀ غول

فرهنگ فارسی عمید

اغلال

غل ها، طوق و بند آهنی که به گردن یا دست و پای زندانیان می بستند، جمع واژۀ غل

فرهنگ فارسی عمید

اغیال

غیل ها، درختان انبوه و درهم پیچیده، بیشه ها، جنگل ها، جمع واژۀ غیل

فرهنگ فارسی عمید

انزال

خارج شدن منی از اندام تناسلی زن یا مرد، فرو فرستادن

فرهنگ فارسی عمید

انزال

نزل ها، پیشکشی های جلوی مهمان، جمع واژۀ نزل

فرهنگ فارسی عمید

اغسال

(اَ)

ج غسل، بمعنی آبی که با آن طهارت کنند. (از اقرب الموارد).
- اغسال مسنونه، غسلهای مستحبی. رجوع به شرایع و به غسل در همین لغت نامه شود

لغت نامه دهخدا

اغزاز

(اِ)

بسیار درشت گردیدن خار درخت: اغزّت الشجره. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). بسیار درشت بودن خارهای درخت. (آنندراج). سخت و بسیار گردیدن خار درخت: اغزّت الشجره، کثر شوکها و اشتدّ. (از اقرب الموارد) ، تنگ گردانیدن زمین بر کسی. یقال: اغص علینا الارض، اذا ضیقها. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج). تنگ ساختن زمین را بر کسی: اغص علینا الارض، ضیقها. (از اقرب الموارد) ، طعام و جز آن در گلو ماندن. (آنندراج). تنگ گرفتن طعام بر کس پس درماندن در گلوی او. (از ناظم الاطباء) : اغصصته بالطعام فغص به. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). اندر گلو گیرانیدن. (تاج المصادر بیهقی). در گلو گیرانیدن. (المصادر زوزنی)

لغت نامه دهخدا

اغزار

(اَ)

افزودن در نیکی و احسان. (منتهی الارب) (آنندراج). بسیار گردانیدن احسان: اغزر فلان المعروف، جعله غزیراً. (از اقرب الموارد).

لغت نامه دهخدا

اغطال

(اِ)

توبرتو گردیدن تاریکی ابر. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). غطل. (از اقرب الموارد). رجوع به این کلمه شود

لغت نامه دهخدا

اغزاء

(اَت ت)

کارزار کردن شوی زن: اغزت المراءه اغزاءً. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). اغزت المراءه، غزا بعلها. (از اقرب الموارد).

لغت نامه دهخدا

اغتزال

(اِ)

رشتن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). رشتن و نخ ساختن پنبه و جز آن: اغتزلت المراءه القطن و نحوه، مدته و فتلته خیطانا. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

ازغال

گمیز راندن شتر دفعهً دفعهً. بول انداختن شتر دفعه دفعه. (منتهی الارب). انداختن اشتر بول را. (تاج المصادر بیهقی).

لغت نامه دهخدا

اغیال

(اِتْ تِ)

به سال دو باربچه آوردن گوسپندان: اغیلت الغنم. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). به سال دو بچه آوردن گوسپندان. (آنندراج). دو بار بچه زائیدن گوسپند در سال. (از اقرب الموارد).

لغت نامه دهخدا

اغیال

(اَ)

جمع واژۀ غیل، درختان انبوه و درهم و درختان نی و حلقا وبیشۀ شیر و جنگل. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء).

لغت نامه دهخدا

اغیال

(اَ)

رودباری است به یمامه یا آن ذات اغیال است. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، ابری که ببارد و برود. (منتهی الارب). پاره های ابر. یکی آن افاه. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

اغلال

(اِ)

کشیدن پوست را با اندک گوشت و پیه: اغل فی الجلد اغلالا. (منتهی الارب) (آنندراج). پوست کندن از شتر به اندک گوشت و پیه. یقال: ’اغل الجزار فی الجلد’. (ناظم الاطباء). پاره ای از گوشت و پیه را از پوست کندن و اندکی از آن را بپوست چسبیده گذاشتن: اغل الجازر فی الجلد، اخذ بعض اللحم و الشحم فی السلخ و ترک بعضه ملتزقاً بالجلد. (از اقرب الموارد).

لغت نامه دهخدا

اغلال

(اَ)

طوقهای آهنی. جمع واژۀ غل ّ. و آبهای روان. (غیاث اللغات). جمع واژۀ غل. طوقهای آهنی. (آنندراج). جمع واژۀ غل، یعنی تشنگی یا سختی و سوزش تشنگی و سوزش شکم و گردن بند و هر چیز که گرد گیرد چیزی را. (منتهی الارب). جمع واژۀ غل یعنی طوق آهنی یا آنچه دست و گردن را با آن بندند و جز آن. (از اقرب الموارد).

طوقهای آهنی. جَمعِ واژۀ غُل ّ. و آبهای روان. (غیاث اللغات). جَمعِ واژۀ غل. طوقهای آهنی. (آنندراج). جَمعِ واژۀ غل، یعنی تشنگی یا سختی و سوزش تشنگی و سوزش شکم و گردن بند و هر چیز که گرد گیرد چیزی را. (منتهی الارب). جَمعِ واژۀ غل یعنی طوق آهنی یا آنچه دست و گردن را با آن بندند و جز آن. (از اقرب الموارد).

لغت نامه دهخدا

اغسال

(اِ قَ)

بسیار گشنی نمودن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

اغوال

(اَ)

جمع واژۀ غول، دیو بیابانی که از راه فریبد و هرچه بناگاه فروگیرد و هلاک کند. هلاک. بلا. سختی. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). و رجوع به غول شود.
- انیاب اغوال، نیشهای غولان.
-

لغت نامه دهخدا

اغفال

(اَ)

جمع واژۀ غفل، یعنی آنکه از خیر و شر او امید و بیم نباشد و بی علامت و نشان و شتر مادۀ بی شیر. و منه حدیث: طهفه النهدی لنا نعم اغفال ما تبض ببلال، ای ما تقطر ضروعها بلبن. (منتهی الارب). جمع واژۀ غفل. (ناظم الاطباء) (دهار). و در تاج العروس حدیث مذکور بدینسان آمده: و منه حدیث:طهفه و لنا نعم همل اغفال، ای لاسمات علیها. (از تاج العروس).

جَمعِ واژۀ غُفل، یعنی آنکه از خیر و شر او امید و بیم نباشد و بی علامت و نشان و شتر مادۀ بی شیر. و منه حدیث: طهفه النهدی لنا نعم اغفال ما تبض ببلال، ای ما تقطر ضروعها بلبن. (منتهی الارب). جَمعِ واژۀ غفل. (ناظم الاطباء) (دهار). و در تاج العروس حدیث مذکور بدینسان آمده: و منه حدیث:طهفه و لنا نعم همل اغفال، ای لاسمات علیها. (از تاج العروس).

لغت نامه دهخدا

اعزال

(اَ)

جمع واژۀ عزل، مرد بی سلاح. (آنندراج) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). و رجوع به عزل شود.

لغت نامه دهخدا

ازغال

آب ریختن آبگونه ریختن، دانه رسانیدن، خون جهیدن، شیردادن

فرهنگ لغت هوشیار

انزال

شوس دادن (شوس منی)، فرو فرستادن، فرود آوردن، درخواست، جمع نزل، خوراکی ها خوردنی ها جمع نزل فرو فرستادن فرود آوردن: انزال کتب آسمانی، انزال منی یا انزال منی. اخراج آب مرد. یا سرعت انزال. زود فرود آمدن آب مرد

فرهنگ لغت هوشیار

اغتزال

رشتن

فرهنگ لغت هوشیار

اغزاء

جنگ آغالی: بر انگیختن به جنگ مولش دادن به بدهکار

فرهنگ لغت هوشیار

اغسال

جمع غسل، آبی که با آن طهارت کنند

فرهنگ لغت هوشیار

اغفال

غافل یافتن کسی را و غافل خواندن، غافل گردانیدن او را، گول زدن

فرهنگ لغت هوشیار

اغلال

جمع غل، کندها، یاره های آهنین دشمن کامی ماری (خیانت)، تیز نگریستن، تشنه داشتن، لغزیدن درسخن جمع غل. بندها بندهای آهنین، گردن بندها. خیانت کردن، کینه داشتن کین ورزیدن، کینه ورزیدن

فرهنگ لغت هوشیار