- اطیم (اَ)
پیه و گوشتی که در دیگ سرپوشیده پخته شود. (از متن اللغه) (از لسان العرب)
معنی اطیم - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
دیوار کعبه، آنچه مابین رکن، زمزم و مقام قرار دارد. از آن جهت به این نام خوانده شده که مردم در آنجا اظهار شکستگی و فروتنی می کنند و با خشوع و خضوع دست به دعا برمی دارند. در زمان جاهلیت در آنجا سوگند می خوردند
امام ها، پیشواها، پیش نماز ها، دوازده پیشوای بزرگ که اول آنان علی بن ابی طالب (ع) و آخر آنان امام عصر می باشد، در تصوف پیرها، شیخ ها، جمع واژۀ امام
پوست دباغی شده، چرم، برای مثال بر همه عالم همی تابد سهیل / جایی انبان می کند جایی ادیم (سعدی - ۱۵۷) ، پوست، کنایه از روی چیزی، سطح، برای مثال ادیم زمین سفرۀ عام اوست / چه دشمن بر این خوان یغما چه دوست (سعدی۱ - ۳۳)
(اَ)
لغت نامه دهخدا
سنگی که بدان سر شکنند. (ناظم الاطباء) (از متن اللغه). ج، امائم. (ناظم الاطباء). و رجوع به امیمه شود
(اِ)
لغت نامه دهخدا
ممال امام:
گفت امت مشورت با که کنیم
انبیا گفتند با عقل امیم.
مولوی (مثنوی).
آفتابا با چو تو قبله و امیم
شب پرستی ّ و خفاشی می کنیم.
مولوی (مثنوی).
و رجوع به امام شود
گفت امت مشورت با که کنیم
انبیا گفتند با عقل امیم.
مولوی (مثنوی).
آفتابا با چو تو قبله و امیم
شب پرستی ّ و خفاشی می کنیم.
مولوی (مثنوی).
و رجوع به امام شود
(اُ دَ)
لغت نامه دهخدا
زمینی است مجاور تثلیث بدان سوی السراه بین تهامه و یمن، که در قدیم از دیار جهینه و جرم بود.
(اَ مَ)
لغت نامه دهخدا
جای افروختن آتش. ج، اطائم. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). موقد نار. (از اقرب الموارد) (از متن اللغه).
گناهکار تبه کار بزه مند بزه کار بزه گر مذنب مجرم عاصی، دروغگوی دروغزن، لقب ابوجهل، لقب یزد گرد پسر بهرام پادشاه ساسانی (در نزد عرب) بزه گر بزهکار
پدر مرده، سپید رخ اسپ، خوشبوی بویه اسب سفید روی، اسب نهم در مسابقه، آنکه پدر و مادرش مرده باشند
