معنی اضحیان در لغت نامه دهخدا

رجوع به اِضْحیان شود، خوار و رام گردانیدن کسی را. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). فروتن گردانیدن. (تاج المصادر بیهقی). فروتن کردن. (زوزنی). ذلیل کردن کسی را. (از اقرب الموارد)، اضراع گوسپند، و در اساس اضراع ناقه و گاو، بزرگ پستان شدن آن پیش از نتاج و فرودآوردن شیر کمی پیش از نتاج. (از اقرب الموارد). شیر فرودآوردن گوسپند اندک پیش از نتاج. (منتهی الارب). شیر فرودآوردن گوسپند یا ناقه پیش از نتاج. (ناظم الاطباء) (آنندراج).، - امثال:، الحُمّی ̍ اضرعتنی للنوم، مثلی است در ذل هنگام نیازمندی. (از اقرب الموارد). در حق شخصی گویند که در حاجت ذلت و خواری بردارد

معنی اضحیان در لغت نامه دهخدا

گیاهی است. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). گیاهی است چون اقحوان. (از اقرب الموارد)، تیزانیدن کسی را، یعنی کاری کردن با او که از آن تیز دهد. (منتهی الارب). گوزانیدن کسی را، یعنی کاری با او کردن که از آن کار تیز دهد. (ناظم الاطباء) (آنندراج) (از اقرب الموارد). به ضراط آوردن. (تاج المصادر بیهقی). به تیز آوردن کسی را. به تیز داشتن کسی را، سبک شمردن و خوار داشتن. (منتهی الارب) (آنندراج). یقال: دخل بیت المال فاضرط به، یعنی آن را سبک شمرد و انکارکرد. و سئل عن شی ٔ فاضرط بالسائل. (ناظم الاطباء)

معنی اضحیان - جستجوی لغت در جدول جو

اضحیان(اُ حُ)

لغت نامه دهخدا

اضحیان(اِ)

لغت نامه دهخدا

اندیان

(پسرانه)

در بعضی از نسخه های شاهنامه نام یکی از سرداران فریدون پادشاه پیشدادی

فرهنگ نامهای ایرانی

اشنیان

اشنان، گیاهی از خانوادۀ اسفناج با شاخه های باریک، برگ های ریز و طعم شور که معمولاً در شوره زارها می روید، خلخان، شنان، آذربو، آذربویه، خرند

فرهنگ فارسی عمید

اخریان

آخریان، برای مثال چون می دهی مرا تو عطاهای به گزین / جز به گزین چه آرمت از اخریان شکر (کمال الدین اسماعیل - ۸۷)

فرهنگ فارسی عمید

انگیان

انجدان، گیاهی با ساقه های ستبر و میان تهی، برگ های سوراخ دار، گل های چتری، میوۀ سیاه و بدبو و ریشۀ راست و ستبر که از آن صمغی تلخ می گیرند، انگژه، انگدان، انگژد، انگوژه، رافه

فرهنگ فارسی عمید

اقحوان

بابونه، گیاهی علفی و خوش بو با برگ های ریز و شاخه های باریک و گل های سفید که بعضی از انواع آن مصرف دارویی دارد، بابونج، بابونک، تفّاح الارض، کوبل

فرهنگ فارسی عمید

احیان

حین ها، وقتها، هنگامها، روزگاران، جمع واژۀ حین

فرهنگ فارسی عمید

احیانا

گهگاه، اتفاقاً، احتمالاً

فرهنگ فارسی عمید

ضحیان

(ضَحْ)

عامر بن النمر بن سعد. رئیس ربیعه پیش از بنی شیبان، و او را بدان جهت ضحیان گفته اند که چاشتگاه برای قضاء جلوس کردی. (عقد الفرید ج 3 ص 307)

لغت نامه دهخدا

ضحیان

(ضَحْ)

موضعی است میان نجران و تثلیث به راه یمن در کوتاه ترین راه میان حضرموت به مکّه. (معجم البلدان). موضعی است در راه حضرموت بطرف مکه. (منتهی الارب)
ابرق ضحیان، موضعی است به دیار عرب

لغت نامه دهخدا

اضحیانه

(اِ نَ / اُ حُ نَ)

شب اضحیانه، روشن. تابناک. (از اقرب الموارد). اضحیه. (اقرب الموارد). شب روشن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

اضحیات

(اُ حی یا)

جمع واژۀ اضحیّه. رجوع به اضحیه شود

لغت نامه دهخدا

احیان

(عَ)

مقیم گردیدن. هنگامی بجای ایستادن. (تاج المصادر بیهقی).