معنی اسکلاو در لغت نامه دهخدا

جنگهای اسکلاو، نامی است که بسه جنگی که رومیان ضد غلامان عاصی کردند، اطلاق میشود. نخستین جنگ در صقلیه (135 قبل از میلاد) اتفاق افتاد و دو سال طول کشید. دومین نیز در صقلیه از 105 تا 102 قبل از میلاددوام یافت. سومین بریاست اسپارتاکوس در ایتالیا اتفاق افتاد 73 -71 قبل از میلاد). رجوع به اسپارتاکوس شود

معنی اسکلاو در لغت نامه دهخدا

دریاچۀ اسکلاو، دریاچه ایست در کانادا که شط ماکِنزی بدان میریزد

معنی اسکلاو در لغت نامه دهخدا

کُت دِ اسکلاو، قسمت ساحلی افریقا، شامل ناحیت واقعه بین بِنَن (بِنین) و کُت دُر (ساحل طلا) و امروز بین توگو، داهومه و لاگُس انگلیس تقسیم شده است

معنی اسکلاو - جستجوی لغت در جدول جو

اسکلاو

لغت نامه دهخدا

اسکلاو

لغت نامه دهخدا

اسکلاو

لغت نامه دهخدا

استلام

دست مالیدن و بوسه زدن به چیزی به قصد تبرک
استلام حجر: در فقه دست مالیدن به حجرالاسود در ضمن مناسک حج

فرهنگ فارسی عمید

اسلاو

شاخه ای از اقوام هند و اروپایی، شامل روس ها، لهستانی ها، چک ها، کروات ها و اسلوون ها، زبانی از خانوادۀ زبان های هندواروپایی، از شاخۀ بالتو - اسلاوی، شامل زبان های روسی، اوکراینی، بلغاری و لهستانی

فرهنگ فارسی عمید

استلاب

ربودن، دزدیدن

فرهنگ فارسی عمید

اتوکلاو

دستگاهی شبیه دیگ فلزی با دیوارۀ ضخیم و سرپوش بی منفذ برای ضدعفونی کردن لوازم جراحی و زخم بندی به وسیلۀ فشار بخار

فرهنگ فارسی عمید

اسکواش

نوعی بازی شبیه تنیس که با توپ و راکت در یک چهاردیواری به عرض ۵/۱۸ و طول ۳۲ صورت می گیرد

فرهنگ فارسی عمید

اسکدار

قاصدی که در قدیم منزل به منزل اسب خود را عوض می کرد، پیک سوار، غلام پست، چپر، نامه بر، پیک، برید، نامه رسان، مأمور پست، قاصد، چاپاربرای مثال توگفتی ز اسرار ایشان همی / فرستد بدو آفتاب اسکدار (عنصری - ۳۳۱)، کیسه ای که نامه ها را در آن می گذاشتند

قاصدی که در قدیم منزل به منزل اسب خود را عوض می کرد، پیکِ سوار، غُلامِ پُست، چَپَر، نامِه بَر، پِیک، بَرید، نامِه رَسان، مأمورِ پُست، قاصِد، چاپاربرای مِثال توگفتی ز اسرار ایشان همی / فرستد بدو آفتاب اسکدار (عنصری - ۳۳۱)، کیسه ای که نامه ها را در آن می گذاشتند

فرهنگ فارسی عمید

اسکناس

پول کاغذی پشتوانه دار که دارای مبالغ و ارزش های گوناگون است

فرهنگ فارسی عمید

اسکیمو

هر یک از مردمان ساکن جزایر قطب شمال، آلاسکا و گروئلند، نوعی بستنی

فرهنگ فارسی عمید

استلاج

(مِ شِ)

دوام کردن بر خوردن شراب و ستیهیدن در آن و بسیار خوردن آن. (منتهی الارب). ادمان. دائم الخمر بودن

لغت نامه دهخدا

استلال

(مِ)

برکشیدن شمشیر و کارد و جز آن. (منتهی الارب). آختن شمشیر و کارد و برکشیدن آن. برکشیدن شمشیر و تیغ از نیام. سل ّ. استسلال

لغت نامه دهخدا

استلام

(مِ)

بسودن. ببسایش. ببسودن. لمس. دست کشیدن بچیزی.
- استلام حجر، بسودن سنگ به لب یا دست. بسودن سنگ را به دست یا به لب. (منتهی الارب). بسودن حجرالاسود را. (زوزنی). بسودن حجر اسود را (بلب) یا بدست. (تاج المصادر بیهقی) :
اما واﷲ لولا قول واش
و عین للخلیفه لاتنام
لطفنا حول جذعک و استلمنا
کما للناس بالحجر استلام.
(از تاریخ بیهقی چ ادیب ص 190).
- استلام کردن، بسودن حجرالاسود.

لغت نامه دهخدا

اشکالو

(اِ)

ده کوچکی از دهستان رباطات بخش خرانق شهرستان یزد، واقع در 36هزارگزی جنوب خرانق، 19هزارگزی راه خرانق به اشکذر است. محلی کوهستانی معتدل، مالاریایی است و سکنۀ آن 49 تن میباشد. مذهب آنان شیعه و زبان آنها فارسی است. آب ده از چشمه تأمین میشود. محصولات آن غلات و شغل مردم زراعت است. راه ده مالرو میباشد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 10)

لغت نامه دهخدا

استلات

(مَ)

آب کاسه را به انگشت پاک کردن. (منتهی الارب) : بزرگان دولت بمجلس حاضر آمدند و ندیمان نیز بنشستند و دست بکار کردند و خوردنی علی طریق الاستلات میخوردند. (تاریخ بیهقی ص 511)

لغت نامه دهخدا

الکلات

فرانسوی مل چک

فرهنگ لغت هوشیار

اتوکلاو

فرانسوی پلشت بر

فرهنگ لغت هوشیار

استلام

گردن نهادن، رامش خواستن زره خواستن، از ناکسان زن خواستن بساویدن بر ماسیدن (لمس کردن از راه دست کشیدن)، در بر گرفتن، آشتی کردن لمس کردن بسودن دست کشیدن بچیزی. یا استلام حجر. بسودن سنگ (بلب یا دست) سنگ را لمس کردن، بوسه دادن، در بر گرفتن، صلح کردن

فرهنگ لغت هوشیار