معنی استلبان - جستجوی لغت در جدول جو

استلبان

لغت نامه دهخدا

استحباب

مستحب بودن امری، خوب و نیکو شمردن

فرهنگ فارسی عمید

استروان

قاطرچی، کسی که قاطر دارد و با قاطر بار یا مسافر حمل و نقل می کند، قاطربان، استربان، قاطردار، استردار

فرهنگ فارسی عمید

استربان

قاطرچی، کسی که قاطر دارد و با قاطر بار یا مسافر حمل و نقل می کند، استردار، قاطردار، استروان، قاطربان

فرهنگ فارسی عمید

استخوان

هر یک از قسمت های سختی که اسکلت مهره داران را تشکیل می دهد، عظم، سخوٰان، ستخوٰان،
کنایه از قدرت، محکمی، هسته، برای مثال گه از نطفه ای نیک بختی دهی / گه از استخوانی درختی دهی (نظامی۵ - ۷۴۴)، چو خرما به شیرینی اندوده پوست / چو بازش کنی استخوانی در اوست (سعدی۱ - ۳۸)
استخوان شرمگاهی (عانه): استخوان شرمگاه که جلو استخوان لگن قرار دارد
استخوان لامی: استخوانی به شکل «ل» که در ناحیۀ گردن در بالای حنجره قرار دارد

هر یک از قسمت های سختی که اسکلت مهره داران را تشکیل می دهد، عَظم، سُخوٰان، سُتَخوٰان،
کنایه از قدرت، محکمی، هسته، برای مِثال گه از نطفه ای نیک بختی دهی / گه از استخوانی درختی دهی (نظامی۵ - ۷۴۴)، چو خرما به شیرینی اندوده پوست / چو بازش کنی استخوانی در اوست (سعدی۱ - ۳۸)
استخوان شرمگاهی (عانه): استخوان شرمگاه که جلو استخوان لگن قرار دارد
استخوان لامی: استخوانی به شکل «ل» که در ناحیۀ گردن در بالای حنجره قرار دارد

فرهنگ فارسی عمید

استعباد

به کسی را بندۀ خود کردن، به بندگی گرفتن

فرهنگ فارسی عمید

استربان

(اَتَ)

بغّال. قاطرچی. استروان، استرسال با کسی، گستاخی کردن و مؤانست جستن بوی. (منتهی الارب). گستاخ شدن. (تاج المصادر بیهقی) (زوزنی) ، فرستادن خواستن شتران را قطیعقطیع. گفتن این کلام: ارسل الی الابل ارسالاً، ای قطیعاً قطیعاً. (منتهی الارب) ، خوگر شدن

بَغّال. قاطرچی. استروان، استرسال با کسی، گستاخی کردن و مؤانست جستن بوی. (منتهی الارب). گستاخ شدن. (تاج المصادر بیهقی) (زوزنی) ، فرستادن خواستن شتران را قطیعقطیع. گفتن این کلام: ارسل الی الابل ارسالاً، ای قطیعاً قطیعاً. (منتهی الارب) ، خوگر شدن

لغت نامه دهخدا

استلباء

(مُ بَ)

فله مکیدن بچه از (مادر) خود. (منتهی الارب). مکیدن بره فلۀ میش را: استلباء الجدی الشاه، رضع لباءها. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

استلباث

(مُ بِ)

بطی ٔ و درنگ کار شمردن کسی را. (منتهی الارب) ، دریافتن نیکویی را در کسی. (منتهی الارب). توسﱡم خیر، جستن و طلب کردن آهوان را در جای باش آنها بعد طلوع سهیل. (منتهی الارب). بصید شدن. (تاج المصادر بیهقی). برای شکار بیرون رفتن، پوشیدن پای تابه را برای شکار آهودر گرما. (از منتهی الارب) ، عاریت کردن پای تابه را برای شکار آهو در گرما. (منتهی الارب)

بطی ٔ و درنگ کار شمردن کسی را. (منتهی الارب) ، دریافتن نیکویی را در کسی. (منتهی الارب). تَوَسﱡم خیر، جستن و طلب کردن آهوان را در جای باش آنها بعد طلوع سهیل. (منتهی الارب). بصید شدن. (تاج المصادر بیهقی). برای شکار بیرون رفتن، پوشیدن پای تابه را برای شکار آهودر گرما. (از منتهی الارب) ، عاریت کردن پای تابه را برای شکار آهو در گرما. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

استخباء

تاژ افراشتن، به تاژرفتن (تاژ خیمه) چادر نشینی

معنی استلبان - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما