- Entire
تمام، کل
معنی Entire - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
منقضی شدن
وارد شدن، وارد کردن
ترکیب کردن، متّحد شدن
آسیب رساندن، آسیب
باز کردن گره ها، باز کردن
مقدمه مفهومی درباره واژه
هستار (Entity) در علوم کامپیوتر به موجودیت های مجزایی اشاره دارد که دارای هویت مستقل و مجموعه ای از ویژگی ها (attributes) هستند. این مفهوم پایه ای اساسی در مدلسازی داده ها و طراحی سیستم های نرم افزاری محسوب می شود. هویت مستقل هستارها باعث تمایز آنها از سایر مفاهیم مانند مقدار (Value) می شود.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در مدل سازی رابطه ای-هستاری (ERD) برای طراحی پایگاه داده ها، در برنامه نویسی شیءگرا به عنوان کلاس های اصلی، در معماری دامین محور (DDD) به عنوان بلوک های سازنده دامین، و در سیستم های مدیریت محتوا به عنوان انواع محتوا (مانند پست ها یا کاربران) استفاده می شود.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
در سیستم بانکی: ’’حساب بانکی’’ یک هستار با ویژگی هایی مانند شماره حساب و موجودی. در سیستم دانشگاهی: ’’دانشجو’’ یک هستار با مشخصاتی مانند شماره دانشجویی و نام. در فروشگاه آنلاین: ’’سفارش’’ یک هستار با ویژگی های تاریخ و مبلغ.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
هستارها عناصر کلیدی در طراحی لایه دامین در معماری های چندلایه هستند. در میکروسرویس ها، هر سرویس معمولاً مسئول مدیریت چرخه حیات یک نوع هستار است. در ORM ها (نقشه برداری شیء-رابطه ای)، هستارها به رکوردهای پایگاه داده نگاشت می شوند.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم هستار نخستین بار در مدل رابطه ای-هستاری پیتر چن (1976) مطرح شد. در دهه 1990 با گسترش برنامه نویسی شیءگرا تقویت شد. امروزه در معماری های مدرن مانند DDD (اریک ایوانز، 2003) و الگوهای CQRS نقش محوری دارد.
تفکیک آن از واژگان مشابه
با شیء (Object) که نمونه ای از یک کلاس است تفاوت دارد. هستار بر هویت مستقل تاکید دارد، در حالی که شیء بر حالت و رفتار. همچنین با مقدار (Value) که فاقد هویت است (مانند تاریخ یا مبلغ) متفاوت است.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در جاوا: با کلاس های @Entity در JPA. در #C: با کلاس های علامت گذاری شده با [Table] در Entity Framework. در پایتون: با مدل های Django ORM. در TypeScript: با اینترفیس ها در TypeORM.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
1) تصور اینکه هر شیء یک هستار است 2) اشتباه گرفتن هستار با جدول پایگاه داده 3) طراحی هستارهای بیش از حد پیچیده (God Entity) 4) مدیریت هویت هستارها در سیستم های توزیع شده.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
هستارها سنگ بنای مدلسازی دامین در سیستم های نرم افزاری هستند. طراحی مناسب هستارها با در نظر گرفتن اصول SRP (تک مسئولیتی) و LSP (جانشینی لیسکوف) برای ایجاد معماری های پایدار ضروری است.
هستار (Entity) در علوم کامپیوتر به موجودیت های مجزایی اشاره دارد که دارای هویت مستقل و مجموعه ای از ویژگی ها (attributes) هستند. این مفهوم پایه ای اساسی در مدلسازی داده ها و طراحی سیستم های نرم افزاری محسوب می شود. هویت مستقل هستارها باعث تمایز آنها از سایر مفاهیم مانند مقدار (Value) می شود.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در مدل سازی رابطه ای-هستاری (ERD) برای طراحی پایگاه داده ها، در برنامه نویسی شیءگرا به عنوان کلاس های اصلی، در معماری دامین محور (DDD) به عنوان بلوک های سازنده دامین، و در سیستم های مدیریت محتوا به عنوان انواع محتوا (مانند پست ها یا کاربران) استفاده می شود.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
در سیستم بانکی: ’’حساب بانکی’’ یک هستار با ویژگی هایی مانند شماره حساب و موجودی. در سیستم دانشگاهی: ’’دانشجو’’ یک هستار با مشخصاتی مانند شماره دانشجویی و نام. در فروشگاه آنلاین: ’’سفارش’’ یک هستار با ویژگی های تاریخ و مبلغ.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
هستارها عناصر کلیدی در طراحی لایه دامین در معماری های چندلایه هستند. در میکروسرویس ها، هر سرویس معمولاً مسئول مدیریت چرخه حیات یک نوع هستار است. در ORM ها (نقشه برداری شیء-رابطه ای)، هستارها به رکوردهای پایگاه داده نگاشت می شوند.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
مفهوم هستار نخستین بار در مدل رابطه ای-هستاری پیتر چن (1976) مطرح شد. در دهه 1990 با گسترش برنامه نویسی شیءگرا تقویت شد. امروزه در معماری های مدرن مانند DDD (اریک ایوانز، 2003) و الگوهای CQRS نقش محوری دارد.
تفکیک آن از واژگان مشابه
با شیء (Object) که نمونه ای از یک کلاس است تفاوت دارد. هستار بر هویت مستقل تاکید دارد، در حالی که شیء بر حالت و رفتار. همچنین با مقدار (Value) که فاقد هویت است (مانند تاریخ یا مبلغ) متفاوت است.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در جاوا: با کلاس های @Entity در JPA. در #C: با کلاس های علامت گذاری شده با [Table] در Entity Framework. در پایتون: با مدل های Django ORM. در TypeScript: با اینترفیس ها در TypeORM.
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
1) تصور اینکه هر شیء یک هستار است 2) اشتباه گرفتن هستار با جدول پایگاه داده 3) طراحی هستارهای بیش از حد پیچیده (God Entity) 4) مدیریت هویت هستارها در سیستم های توزیع شده.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
هستارها سنگ بنای مدلسازی دامین در سیستم های نرم افزاری هستند. طراحی مناسب هستارها با در نظر گرفتن اصول SRP (تک مسئولیتی) و LSP (جانشینی لیسکوف) برای ایجاد معماری های پایدار ضروری است.
دروغ گفتن، دروغ
تحمّل کردن، تحمّل کن
پرس و جو کردن
به طور کامل
اطمینان کردن، اطمینان حاصل کردن
حق دادن، حق
احساس کردن، احساس، حسّ کردن، شنیدن
تمام، کل، کامل
صمیمی، پاسخ دهنده
بازنشسته شدن، بازنشسته شوید
فریب دادن، اغوا کردن
مقدمه مفهومی درباره واژه
کلید Enter یکی از کلیدهای اصلی صفحه کلید است که عملکردهای حیاتی در تعامل انسان با کامپیوتر دارد. این کلید هم به صورت فیزیکی در سخت افزار و هم به صورت مجازی در صفحه کلیدهای نرم افزاری وجود دارد.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در رابط های خط فرمان برای اجرای دستورات، در فرم های وب برای ارسال داده، در ویرایشگرهای متن برای ایجاد خط جدید و در محیط های توسعه یکپارچه (IDEs) برای تکمیل کد استفاده می شود.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
ثبت نام در وبسایت ها با فشردن Enter، اجرای دستورات در Terminal، تایپ متن در Word با رفتن به خط جدید، جستجو در موتورهای جستجو با Enter.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری رابط کاربری، مدیریت رویداد Enter برای بهبود UX مهم است. در سیستم های قدیمی، Enter جایگزین ماوس بود. در برنامه نویسی رویدادگرا، رویداد Enter یکی از رویدادهای اصلی کیبورد محسوب می شود.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
اولین بار در ماشین های تایپ الکتریکی به عنوان Carriage Return ظاهر شد. در دهه 1960 با صفحه کلیدهای کامپیوتری استاندارد شد. امروزه در دستگاه های لمسی به صورت مجازی پیاده سازی می شود.
تفکیک آن از واژگان مشابه
با کلید Return که در برخی صفحه کلیدها وجود دارد تفاوت دارد (اگرچه امروزه معمولاً یکسان عمل می کنند). همچنین با کلید Space که برای فاصله استفاده می شود متفاوت است.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در HTML با رویداد onkeypress برای کد 13. در جاوااسکریپت با event.key === ’Enter’. در #C با بررسی Keys.Enter. در پایتون با ماژول keyboard و رویداد keyboard.is_pressed(’enter’).
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
این تصور که Enter همیشه همان کار را انجام می دهد، در حالی که رفتار آن بسته به زمینه نرم افزار متفاوت است. چالش اصلی طراحی رفتار یکپارچه برای Enter در برنامه های مختلف است.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
کلید Enter یکی از عناصر اصلی تعامل انسان-کامپیوتر است. درک رفتار آن در محیط های مختلف برای طراحی رابط کاربری موثر ضروری است.
کلید Enter یکی از کلیدهای اصلی صفحه کلید است که عملکردهای حیاتی در تعامل انسان با کامپیوتر دارد. این کلید هم به صورت فیزیکی در سخت افزار و هم به صورت مجازی در صفحه کلیدهای نرم افزاری وجود دارد.
کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات
در رابط های خط فرمان برای اجرای دستورات، در فرم های وب برای ارسال داده، در ویرایشگرهای متن برای ایجاد خط جدید و در محیط های توسعه یکپارچه (IDEs) برای تکمیل کد استفاده می شود.
مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT
ثبت نام در وبسایت ها با فشردن Enter، اجرای دستورات در Terminal، تایپ متن در Word با رفتن به خط جدید، جستجو در موتورهای جستجو با Enter.
نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها
در معماری رابط کاربری، مدیریت رویداد Enter برای بهبود UX مهم است. در سیستم های قدیمی، Enter جایگزین ماوس بود. در برنامه نویسی رویدادگرا، رویداد Enter یکی از رویدادهای اصلی کیبورد محسوب می شود.
شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف
اولین بار در ماشین های تایپ الکتریکی به عنوان Carriage Return ظاهر شد. در دهه 1960 با صفحه کلیدهای کامپیوتری استاندارد شد. امروزه در دستگاه های لمسی به صورت مجازی پیاده سازی می شود.
تفکیک آن از واژگان مشابه
با کلید Return که در برخی صفحه کلیدها وجود دارد تفاوت دارد (اگرچه امروزه معمولاً یکسان عمل می کنند). همچنین با کلید Space که برای فاصله استفاده می شود متفاوت است.
شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف
در HTML با رویداد onkeypress برای کد 13. در جاوااسکریپت با event.key === ’Enter’. در #C با بررسی Keys.Enter. در پایتون با ماژول keyboard و رویداد keyboard.is_pressed(’enter’).
چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن
این تصور که Enter همیشه همان کار را انجام می دهد، در حالی که رفتار آن بسته به زمینه نرم افزار متفاوت است. چالش اصلی طراحی رفتار یکپارچه برای Enter در برنامه های مختلف است.
نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی
کلید Enter یکی از عناصر اصلی تعامل انسان-کامپیوتر است. درک رفتار آن در محیط های مختلف برای طراحی رابط کاربری موثر ضروری است.