مقدمه مفهومی درباره واژه کلید Enter یکی از کلیدهای اصلی صفحه کلید است که عملکردهای حیاتی در تعامل انسان با کامپیوتر دارد. این کلید هم به صورت فیزیکی در سخت افزار و هم به صورت مجازی در صفحه کلیدهای نرم افزاری وجود دارد. کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات در رابط های خط فرمان برای اجرای دستورات، در فرم های وب برای ارسال داده، در ویرایشگرهای متن برای ایجاد خط جدید و در محیط های توسعه یکپارچه (IDEs) برای تکمیل کد استفاده می شود. مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT ثبت نام در وبسایت ها با فشردن Enter، اجرای دستورات در Terminal، تایپ متن در Word با رفتن به خط جدید، جستجو در موتورهای جستجو با Enter. نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها در معماری رابط کاربری، مدیریت رویداد Enter برای بهبود UX مهم است. در سیستم های قدیمی، Enter جایگزین ماوس بود. در برنامه نویسی رویدادگرا، رویداد Enter یکی از رویدادهای اصلی کیبورد محسوب می شود. شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف اولین بار در ماشین های تایپ الکتریکی به عنوان Carriage Return ظاهر شد. در دهه 1960 با صفحه کلیدهای کامپیوتری استاندارد شد. امروزه در دستگاه های لمسی به صورت مجازی پیاده سازی می شود. تفکیک آن از واژگان مشابه با کلید Return که در برخی صفحه کلیدها وجود دارد تفاوت دارد (اگرچه امروزه معمولاً یکسان عمل می کنند). همچنین با کلید Space که برای فاصله استفاده می شود متفاوت است. شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف در HTML با رویداد onkeypress برای کد 13. در جاوااسکریپت با event.key === ’Enter’. در #C با بررسی Keys.Enter. در پایتون با ماژول keyboard و رویداد keyboard.is_pressed(’enter’). چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن این تصور که Enter همیشه همان کار را انجام می دهد، در حالی که رفتار آن بسته به زمینه نرم افزار متفاوت است. چالش اصلی طراحی رفتار یکپارچه برای Enter در برنامه های مختلف است. نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی کلید Enter یکی از عناصر اصلی تعامل انسان-کامپیوتر است. درک رفتار آن در محیط های مختلف برای طراحی رابط کاربری موثر ضروری است.
