معنی گنجدار در لغت نامه دهخدا

خزینه دار. (شعوری ج 2 ص 2972). خزانه دار. (ناظم الاطباء)، صاحب گنج. متمول. غنی:، همه کدخدایند مزدور کیست، همه گنج دارند گنجور کیست ؟، فردوسی.، سر گنجداران پر از بیم گشت، ستمکاره را دل به دو نیم گشت.، فردوسی.، گنجداران فزون ز حد شمار، گنج بر گنج ساختند نثار.، نظامی

معنی گنجدار در لغت نامه دهخدا

نام نوایی و صوتی است از موسیقی. (برهان) (آنندراج) (جهانگیری) (شعوری ج 2 ص 297). این بیت را از منوچهری دامغانی شاهد آورده اند:، دو گوشت همیشه سوی گنجدار، دو چشمت همیشه سوی اهوران.، ’فرهنگ نظام’ ولی این بیت در دیوان چ کازیمیرسکی (ص 100) و چ دبیرسیاقی (ص 62) بدین صورت آمده و اصح است:، دو گوشت همیشه سوی گنج گاو، دو چشمت همیشه سوی احوران.، (حاشیۀ برهان قاطع چ معین)

معنی گنجدار - جستجوی لغت در جدول جو

گنجدار(چُ)

لغت نامه دهخدا

گنجدار(گَ)

لغت نامه دهخدا

گل دار

آنچه دارای نقش گل و بوته باشد مثلاً پارچۀ گل دار

فرهنگ فارسی عمید

گنج دار

دارندۀ گنج، دارای گنج، نگهبان گنج

فرهنگ فارسی عمید

گاودار

کسی که گاو نگهداری کند و گاو پرورش بدهد

فرهنگ فارسی عمید

نگهدار

نگهدارنده، حفظ کننده، مراقب، محافظ

فرهنگ فارسی عمید

گنج بار

گنج خانه، گنج دان، جای گنج، گنجینه

فرهنگ فارسی عمید

گنج دان

خزانه، گنجینه، جای نگه داری گنج، برای مثال همه گنج این گنج دان آن توست / سر و تاج ما هم به فرمان توست (نظامی۶ - ۱۱۱۲)

فرهنگ فارسی عمید

گنجار

سرخاب، گرد یا مادۀ سرخ رنگی که زنان به گونه های خود می مالند، گلگونه، غازه، غنج، غنجر، غنجار، غنجاره، آلگونه، آلغونه، بلغونه، غلغونه، گلگونه، گلغونه، ولغونه، لغونه، والگونه، بهرامن

فرهنگ فارسی عمید

گازدار

دارای گاز مثلاً نوشابۀ گازدار

فرهنگ فارسی عمید

گندار

(گُ)

شهری است از حبشه، دارای 22000 تن جمعیت. (اعلام المنجد)

لغت نامه دهخدا

گندار

(گَ رَ)

یکی از ایالات ایران در زمان کورش. (ایران باستان تألیف پیرنیا ج 1 ص 375). این ناحیه در زمان داریوش جزء ایالت هفتم بوده است. (ایضاً ج 2 ص 1473). گندار رابعضی با صفحه ای در شمال و شرقی کابل تطبیق کرده اند و برخی با کابل و پیشاور کنونی. (ایضاً ج 2 ص 1453)

لغت نامه دهخدا

گنجار

(سُ)

بمعنی غازه باشد و آن سرخی است که زنان برروی مالند. گنجاره. گنجر. گنجره. (فرهنگ رشیدی). غازه. غنجار. غنجره. گلگونه. (سروری) (برهان) (آنندراج). بلغونه. غلغونه. (برهان). گلاگونه. گلغوانه. گلغونه. (جهانگیری). آلغونه. آلگونه. والغونه. ولغونه. سرخی. سرخاب. و رجوع به هر یک از این کلمات شود
در تداول مردم خراسان، کثافت و چرک گوشۀ چشم و گوشۀ لب. (فرهنگ نظام)

بمعنی غازه باشد و آن سرخی است که زنان برروی مالند. گَنجاره. گَنجر. گَنجره. (فرهنگ رشیدی). غازه. غَنجار. غَنجره. گلگونه. (سروری) (برهان) (آنندراج). بلغونه. غلغونه. (برهان). گلاگونه. گلغوانه. گلغونه. (جهانگیری). آلغونه. آلگونه. والغونه. ولغونه. سرخی. سرخاب. و رجوع به هر یک از این کلمات شود
در تداول مردم خراسان، کثافت و چرک گوشۀ چشم و گوشۀ لب. (فرهنگ نظام)

لغت نامه دهخدا

گنجار

(گَ)

دهی است جزء دهستان شفت بخش مرکزی شهرستان فومن که در 15هزارگزی جنوب خاوری فومن و 1000گزی راه فرعی نصیرمحله به شفت واقع شده است. هوای آن معتدل مرطوب و مالاریایی و سکنه اش 200 تن است. آب آن از نهر امامزاده ابراهیم تأمین می شود. محصولات آن عبارت است از: برنج، ابریشم، لبنیات و عسل و شغل اهالی زراعت و گله داری و صنایع دستی آنان شال بافی و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2)

لغت نامه دهخدا

گنجدان

(گَ)

جای نگه داشتن گنج. (آنندراج). خزانه. مخزن. گنجینه. (ناظم الاطباء) :
از آن گنجدان کآن همه گنج داشت
نه خود برگرفت و نه کس راگذاشت.
نظامی.
برون رفت وز آن گنجدان رخت بست
بدان گنج و گوهر نیالود دست.
نظامی.
چنین گفت گنجینه دار سخن
که سالار آن گنجدان کهن.
نظامی

لغت نامه دهخدا

گنجدان

(گَ)

دهی است از دهستان میلانلو بخش شیروان شهرستان قوچان که در 29هزارگزی جنوب باختری شیروان واقع شده است. هوای آن معتدل و سکنه اش 57 تن است. آب آن از چشمه تأمین میشود. محصول آن غلات و شغل اهالی زراعت و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9)

لغت نامه دهخدا

گنبدار

(گُمْ بَ)

دهی است از بخش قصرقند شهرستان چاه بهار که در 20000 گزی شمال قصرقند، کنار راه مالرو قصرقند به چانف واقع شده است. هوای آن گرم مالاریایی و سکنه اش 100 تن است. آب آن از رودخانه تأمین میشود. محصول آن غلات، برنج، خرما، لبنیات و شغل اهالی زراعت و گله داری و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)

لغت نامه دهخدا

گنج دار

دارنده گنجخداوند خزانه، نگاهبان گنج حافظ خزینه

معنی گنجدار - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما