معنی کهپایه در لغت نامه دهخدا

کوه پایه. (فرهنگ فارسی معین) :، بیند از بس چشم نخجیر و بناگوش تذرو، دشتها پرنرگس و کهپایه ها پرناردان.، فرخی.، برکشیدند به کهسارۀ غزنین دیبا، برنوشتند ز کهپایۀ غزنین ملحم.، فرخی (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا).، تا چرخ برگشاد گریبان نوبهار، از لاله بست دامن کهپایه ها ازار.، سنائی.، رانده اول شب بر آن کهپایه و بشکسته سنگ، نیم شب مشعل به مشعر نور غفران دیده اند.، خاقانی.، جیحون ِ آفت است بر آن آبگینه پل، کهپایۀ بلاست بر آن غول دیده بان.، خاقانی.، موسی از این جام تهی دیده دست، شیشه به کهپایۀ ’ارنی’ شکست.، نظامی

معنی کهپایه در فرهنگ لغت هوشیار

زمینی که در پایین کوه واقع است دامنه: بروستای گرگان دیهی است در کوهپایه، ناحیه کوهستانی، جمع (غلط) کوهپایجات

معنی کهپایه - جستجوی لغت در جدول جو

کهپایه

لغت نامه دهخدا

کهپایه

فرهنگ لغت هوشیار

یک پایه

گیاهی که گل های نر و مادۀ آن جدا از هم ولی بر روی یک پایه قرار گرفته باشد

فرهنگ فارسی عمید

کوپاره

گلۀ گاو، گواره، گاواره، گوباره

فرهنگ فارسی عمید

سه پایه

هر چیز سه شاخه که هر سه شاخۀ آن مانند سه پا بر روی زمین قرار بگیرد و چیزی بالای آن بگذارند

فرهنگ فارسی عمید

دوپایه

ویژگی گیاهی که گل نر و گل مادۀ آن بر روی دو شاخه یا دو پایۀ جداگانه باشد

فرهنگ فارسی عمید

همپایه

کسی که با دیگری در یک درجه و پایه باشد، دو نفر که دارای شغل و مقام نظیر هم باشند

فرهنگ فارسی عمید

کم پایه

دارای پایه و مقام پست

فرهنگ فارسی عمید

کوهپایه

زمین پایین کوه، دامن کوه، کوهستان

فرهنگ فارسی عمید

کهپاره

(کُ رَ / رِ)

کوه پاره. پاره ای از کوه. (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا) ، به مجاز، بزرگ جثه. (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا) :
به کیوان رسانیده ایوانهاش
قوی همچو کهپاره ارکانهاش.
فردوسی (از یادداشت ایضاً).
مرکبی طیاره ای کهپاره ای
شخ نوردی که کنی وادی جهی.
منوچهری (از یادداشت ایضاً)

لغت نامه دهخدا

کوهپایه

(یِ)

یکی از بخشهای پنجگانه شهرستان اصفهان است. حدود و مشخصات آن به شرح زیر است: از طرف شمال به شهرستان اردستان، از جنوب به شهرستان شهرضا، از مشرق به شهرستان نایین و از مغرب به بخش مرکزی اصفهان محدود است. در بخش کوهپایه، یک رشته کوهستان در شمال بخش وجود دارد که مهمترین قلل آن عبارت است از: کوه سراش، کوه فشارک و کوه شورغستان. آبادیهای بخش کوهپایه در دامنه های این رشته ارتفاعات واقع شده و هوای آن سردسیر و معتدل است. مرکز بخش (قصبۀ کوهپا) در کنار راه شوسۀ اصفهان به یزد واقع شده است. این بخش از 79 آبادی تشکیل شده بدین ترتیب: 1- دهستان حومه کوهپایه، 36 آبادی و 39639 تن سکنه. 2- دهستان رودشت، 43 آبادی و 8904 تن سکنه. بنابراین بخش کوهپایه یا مرکز بخش در حدود 48543 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 10)

لغت نامه دهخدا

کوهپایه

(یَ / یِ)

دامن کوه را گویند، یعنی زمینی که درپایین کوه واقع است. (برهان). دامنۀ کوه و زمینی که در پایۀ کوه واقع باشد. (ناظم الاطباء). زمینی که در پایین کوه واقع است. دامنۀ کوه. (از فرهنگ فارسی معین) : به روستای گرگان دیهی است در کوهپایه... (قابوسنامه از فرهنگ فارسی معین) ، به معنی کوهستان هم هست. (برهان). کوهستان. (ناظم الاطباء). ناحیۀ کوهستانی. (از فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا

کوهپایه

(پَ)

قصبۀ مرکز بخش کوهپایه که در شهرستان اصفهان و در کنار راه شوسۀ اصفهان به یزد واقع است و مشخصات جغرافیایی آن بشرح زیر است: طول 52 درجه و 23 دقیقه شرقی از نصف النهار گرینویچ، عرض 32 درجه و 41 دقیقه و پنج ثانیۀ شمالی و ارتفاع از سطح دریا 1643 متر و مسافت آن تا اصفهان 68هزار گز و تا نایین 65هزار گز است. در دامنۀ رشته ارتفاعات کوه فشارک و کوه سراش واقع و در حدود 3330 تن سکنه دارد. نام قصبه در اصطلاح مردم محل کوهپا خوانده می شود. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 10)

لغت نامه دهخدا

کوپایه

(یَ / یِ)

مخفف کوهپایه: مشابهت طور سینین جز از اطواد شوامخ کوپایه اش بی فروغ نماید. (عنایت نامۀ جلال الدین دهستانی از جنگی قدیم از یادداشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به کوه پایه شود

لغت نامه دهخدا

کوهپاره

حصه و پاره و لختی از کوه را گویند

معنی کهپایه - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما