معنی کننده در فرهنگ فارسی عمید

کسی که چیزی را از جایی یا از چیزی بکند

معنی کننده در فرهنگ فارسی عمید

کسی که کاری را انجام می دهد

معنی کننده در لغت نامه دهخدا

اسم فاعل از کردن. فاعل و عامل و گماشته. کارگزار و نماینده. سازنده. (ناظم الاطباء). ترجمه عامل. (آنندراج). عامل. سازنده. انجام دهنده. (فرهنگ فارسی معین) : و این کننده این خانه را آشکار کند. (تاریخ سیستان)، (اصطلاح فلسفه) فاعل. علت محدثه: کننده چیز آن بود که هستی چیز را به جای آورد. (دانشنامه ص 69 از فرهنگ فارسی معین)

معنی کننده در لغت نامه دهخدا

اسم فاعل از کندن. کاونده و کلنگ دار و آنکه جایی را بکند. (ناظم الاطباء). حفرکننده. حفار. (فرهنگ فارسی معین) :، کننده تبر زد همی از برش، پدید آمد از دور جای درش.، فردوسی.، محمود بفرمود تا کننده و تیشه و بیل آوردند و بر دیواری که به جانب مشرق است دری پنجمین بکندند. (چهارمقاله از فرهنگ فارسی معین).، بیاد لعل او فرهاد جان کن، کننده کوه را چون مرد کان کن.، نظامی.،، از جای برآورنده. (فرهنگ فارسی معین).، - کننده در خیبر، کنایه از حضرت علی. (غیاث) (آنندراج). علی علیه السلام. (فرهنگ فارسی معین) :، مردی ز کننده در خیبر پرس، اسرار کرم ز خواجۀ قنبر پرس.، (منسوب به حافظ)

معنی کننده در فرهنگ لغت هوشیار

حفر کننده حفار: محمود بفرمود تا کننده و تیشه و بیل آوردند بر دیواری که بجانب مشرق است دری پنجمین بکندند، از جای بر آورنده در آورنده. یا کننده در خیبر. علی: 4 مردی ز کننده در خیبر پرس، اسرار کرم ز خواجه قنبر پرس، (حافظ) عامل سازنده انجام دهنده، فاعل: علت محدثه: کننده چیز آن بود که هستی چیز را بجای آورد