معنی کف در فرهنگ فارسی عمید

سطح بیرونی دست یا پا، دست، مفردِ واژۀ کُفوف، سطح چیزی مثلاً کف اتاق، کفۀ ترازو، بازداشتن، در علم عروض انداختن حرف هفتم ساکن از فاعلاتن یا مفاعیلن که فاعلاتُ یا مفاعیلُ بماند، کف رفتن: کنایه از ربودن و دزدیدن، به تردستی چیزی از دست کسی یا از جایی ربودن،، کف زدن: دست زدن، دستک زدن، دست بر دست زدن، دو کف دست را به هم زدن

معنی کف در فرهنگ فارسی عمید

مادۀ سفید رنگی که از حل شدن مواد شوینده در آب پدید می آید، مادۀ سفید رنگی که هنگام عصبانیت، غش، صحبت کردن و مانند آن از دهان خارج می شود، کفِ دریا، در علم زیست شناسی صدف نسبتاً پَهن، ضخیم، سفید رنگ و سبُک ماهی مرکب، در علم زمین شناسی مادۀ معدنی نرم شبیه خاک رس سفید که بیشتر برای ساختن چپق به کار می رود و پیش از خشک شدن به آسانی می توان بر روی آن حکاکی کرد، مادۀ سیاه رنگی که زنان به ابروی خود می مالیدند

معنی کف در فرهنگ لغت هوشیار

قطع کردن پنجه، دست باز ایستادن و بر گردیدن، باداشته شدن ماده سفیدی که از شستن پارچه یا بدن با آب و صابون پیدا می شود، و هنگام جوشش آب بر روی آن ظاهر می گردد

معنی کف در فرهنگ فارسی معین

بازداشتن، منع کردن

معنی کف در فرهنگ فارسی معین

سطح داخلی دست یا پا که تقریباً گود است، جمع کفوف، کف دست خود را بو کردن: کنایه از علم غیب دانستن (بیشتر به صورت استفهام انکاری به کار رود)

معنی کف در فرهنگ فارسی معین

انبوهی از حباب های ریز که به هنگام جوشیدن آب در آن به وجود می آید، حباب های ریز سفید رنگی که در اثر ترکیب مواد شوینده و آب پدید می آید، کف به دهان آوردن: کنایه از سخت خشمگین شدن

معنی کف - جستجوی لغت در جدول جو

Q: معنی کف در فرهنگ فارسی معین

بازداشتن، منع کردن

کف: سطح بیرونی دست یا پا، دست، مفرد واژۀ کفوف
سطح چیزی مثلاً کف اتاق، کفۀ ترازو
بازداشتن
در علم عروض انداختن حرف هفتم ساکن از فاعلاتن یا مفاعیلن که فاعلات یا مفاعیل بماند
کف رفتن: کنایه از ربودن و دزدیدن، به تردستی چیزی از دست کسی یا از جایی ربودن،
کف زدن: دست زدن، دستک زدن، دست بر دست زدن، دو کف دست را به هم زدنسطح بیرونی دست یا پا، دست، مفردِ واژۀ کُفوف
سطح چیزی مثلاً کف اتاق، کفۀ ترازو
بازداشتن
در علم عروض انداختن حرف هفتم ساکن از فاعلاتن یا مفاعیلن که فاعلاتُ یا مفاعیلُ بماند
کف رفتن: کنایه از ربودن و دزدیدن، به تردستی چیزی از دست کسی یا از جایی ربودن،
کف زدن: دست زدن، دستک زدن، دست بر دست زدن، دو کف دست را به هم زدن

فرهنگ فارسی عمید

کف: مادۀ سفید رنگی که از حل شدن مواد شوینده در آب پدید می آید
مادۀ سفید رنگی که هنگام عصبانیت، غش، صحبت کردن و مانند آن از دهان خارج می شود
کف دریا
در علم زیست شناسی صدف نسبتاً پهن، ضخیم، سفید رنگ و سبک ماهی مرکب
در علم زمین شناسی مادۀ معدنی نرم شبیه خاک رس سفید که بیشتر برای ساختن چپق به کار می رود و پیش از خشک شدن به آسانی می توان بر روی آن حکاکی کرد
مادۀ سیاه رنگی که زنان به ابروی خود می مالیدندمادۀ سفید رنگی که از حل شدن مواد شوینده در آب پدید می آید
مادۀ سفید رنگی که هنگام عصبانیت، غش، صحبت کردن و مانند آن از دهان خارج می شود
کفِ دریا
در علم زیست شناسی صدف نسبتاً پَهن، ضخیم، سفید رنگ و سبُک ماهی مرکب
در علم زمین شناسی مادۀ معدنی نرم شبیه خاک رس سفید که بیشتر برای ساختن چپق به کار می رود و پیش از خشک شدن به آسانی می توان بر روی آن حکاکی کرد
مادۀ سیاه رنگی که زنان به ابروی خود می مالیدند

فرهنگ فارسی عمید

کف: قطع کردن پنجه، دست باز ایستادن و بر گردیدن، باداشته شدن ماده سفیدی که از شستن پارچه یا بدن با آب و صابون پیدا می شود، و هنگام جوشش آب بر روی آن ظاهر می گردد

فرهنگ لغت هوشیار

کف: بازداشتن، منع کردن

فرهنگ فارسی معین

کف: سطح داخلی دست یا پا که تقریباً گود است، جمع کفوف
کف دست خود را بو کردن: کنایه از علم غیب دانستن (بیشتر به صورت استفهام انکاری به کار رود)

فرهنگ فارسی معین

کف: انبوهی از حباب های ریز که به هنگام جوشیدن آب در آن به وجود می آید، حباب های ریز سفید رنگی که در اثر ترکیب مواد شوینده و آب پدید می آید
کف به دهان آوردن: کنایه از سخت خشمگین شدن