معنی کردنی در فرهنگ فارسی عمید

لایق و شایستۀ انجام دادن، خون پیاله خور که حلال است خون او / در کار باده باش که کاری است کردنی (حافظ - ۹۵۶)

معنی کردنی در لغت نامه دهخدا

هر چیز که لایق و شایان کرده شدن وبجا آورده شدن باشد. (ناظم الاطباء). درخور کردن. (یادداشت مؤلف). قابل اجرا. انجام دادنی. مقابل ناکردنی و نکردنی. (فرهنگ فارسی معین)، که کردن آن ضرور و واجب است. (یادداشت مؤلف) :، همان کردنیها چو آمد پدید، به گیتی جز از خویشتن کس ندید.، فردوسی.، کنون کردنی کرد جادوپرست (ضحاک)، مرا برد باید بشمشیر دست.، فردوسی.، چو آن کردنی کارها کرد راست، ز سالار آخور خری ده بخواست.، فردوسی.، هرچند بر آن اعتماد نباشد ناچار کردنی است. (تاریخ بیهقی ص 85).، فرمان تو کردنی است دانم، خواهم که کنم نمی توانم.، نظامی.،، ممکن. (ناظم الاطباء).، - ناکردنی، غیرضرور. غیرواجب:، چرا از پی سنگ ناخوردنی، کنی داوریهای ناکردنی.، نظامی

معنی کردنی در فرهنگ لغت هوشیار

قابل اجرا انجام دادنی مقابل نا کردنی نکردنی: (و اما چیز که مجهول بود از: کردنی یا دانستنی: و آنرا ندانند و دانند که ندانند. ) (دانشنامه طبیعی)

معنی کردنی - جستجوی لغت در جدول جو

کردنی

فرهنگ فارسی عمید

کردنی

لغت نامه دهخدا

کردنی

فرهنگ لغت هوشیار

کردنگ

بدهیکل
احمق، کودن، کم خرد، ابله، گردنگل، انوک، ریش کاو، نابخرد، شیشه گردن، گول، خل، کم عقل، تاریک مغز، سبک رای، خرطبع، دنگل، دنگ، بدخرد، خام ریش، تپنکوز، فغاک، چل، بی عقل، کاغه، کهسله، غمر، کانا، غتفره، لاده، دبنگ

بدهیکل
اَحمَق، کُودَن، کَم خِرَد، اَبلَه، گَردَنگَل، اَنوَک، ریش کاو، نابِخرَد، شیشِه گَردَن، گول، خُل، کَم عَقل، تاریک مَغز، سَبُک رای، خَرطَبع، دَنگِل، دَنگ، بَدخِرَد، خام ریش، تَپَنکوز، فَغاک، چِل، بی عَقل، کاغُه، کَهسَلِه، غَمر، کانا، غُتفَرِه، لادِه، دَبَنگ

فرهنگ فارسی عمید